Το καλοκαίρι του 2019 είναι Full από live… Live για όλα τα γούστα, Festival Live, underground live…. Τα πάντα έχει το καλάθι και το κοινό πρέπει να επιλέξει σωστά …
Ένα από τα Live που δεν έπρεπε να χάσει ουδείς όμως ,αλλά σίγουρα κάποιοι θα το έχαναν, μιας και το Gazi Music Hall έχει έναν περιορισμό, ήταν αυτό που έγινε στις 03 Ιουνίου 2019 ημέρα Δευτέρα, όπου στην σκηνή ανέβηκαν ο Frank Turner και οι Dropkick Murphy’s.
Τον Frank Turner δεν τον ήξερα, είχα ακούσει λίγο πριν βρεθώ στην Ιερά οδό για να έχω μια άποψη όσο αναφορά το live.
Ένα τύπος φοβερός, που ανέβηκε στην σκηνή με την κιθάρα του και κατάφερε να παρασύρει το σχεδόν γεμάτο από κόσμο εκείνη την ώρα Gazi, στους ρυθμούς της μουσικής του.
Τα τραγούδια του πάρα πολύ ωραία, με δυναμική και ερμηνεία, συνάμα με την ενέργεια που τα μετέφερε στο κοινό ο Frank, χωρίς κανένα κόπο ο κόσμος ανταποκρίθηκε με χειροκροτήματα, με συμμετοχή σε ότι ζήτησε ο καλλιτέχνης.
Με πολύ χιούμορ, μίλησε στα ελληνικά, τραγούδησε στα ελληνικά και όλα αυτά τα στοιχεία κράτησαν το κοινό καρφωμένο στην σκηνή, μιας και θεωρώ πολύ δύσκολο σε ένα τόσο μεγάλο χώρο ένας καλλιτέχνης με μια κιθάρα να μπορέσει να τραβήξει τα βλέμματα και τα αυτιά τόσων πολλών ανθρώπων.
Ο Frank προετοίμασε το έδαφος για τους Dropkick… 22:00 έκαναν την εμφάνιση τους ….
Με την ανατριχιαστική ερμηνεία της Sinead Ο’Connor στο μοναδικό “The Foggy Dew”, έναν εκπληκτικό Irish ύμνο η live-αρα ξεκίνησε…
“Right proudly high in Dublin town
Hung they out the flag of war…”
Τα “Cadence To Arms”, “The Boys Are Back”, & “Johnny I Hardly Knew Ya” βομβάρδισαν το Gazi και ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις τι συνέβη.
Δεν υπήρχε στασιμότητα πουθενά… ένας τιτανοιμεγιστοτεράστιος χαμός, όλοι να χορεύουν και να τραγουδάνε, μια κατάσταση μοναδική που συμβαίνει όμως στα live των Dropkick.
Όσοι ακόμα δεν έχετε δει live αυτούς τους τρελούς, μέχρι την επόμενη φορά … να είστε έτοιμοι γιατί αυτά τα live δεν χάνονται.
Το σφυροκόπημα για 1’30’ ώρα ήταν ασταμάτητο … 24 κομμάτια διέλυσαν το Gazi Music Hall και το κοινό νομίζω έφυγε με τις καλύτερες αναμνήσεις για άλλη μια φορά.
Το χαρακτηριστικό στα Live των Dropkick είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην χορεύει, που να μην τραγουδάει … για αυτό και η ατμόσφαιρα που δημιουργείτε είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ !!!
Όλοι γίνονται μια μεγάλη παρέα, κάτω από τους κέλτικους ρυθμούς των αγοριών, που με την σειρά τους δείχνουν πόσο γουστάρουν αυτό που κάνουν και πόσο «αληθινοί» τύποι είναι.
Η συνέχεια εξίσου δυναμική με τα “Don’t tear Us Apart”, “The State Of Massachusetts”, “Rose Tattoo” & “Workers Song” και ότι ακούστηκε ενδιάμεσα ήταν απολαυστικά.
Έχοντας αλλάξει 500 θέσεις και βάλε μέσα στο χώρο, οι Murphy’s έφυγαν για λίγα λεπτά και επέστρεψαν για την τελειωτική εξόντωση μας.
Το “I’m Shipping Up To Boston” ξεκίνησε το τέλος της βραδιάς, ακολούθησε η «άνοδος» του κοινού στην σκηνή για να χορέψουμε όλοι μαζί στους ρυθμούς του “Until The Next Time” και όλα τελείωσαν με μια διασκευή …. “Dirty Deeds Done Dirt Cheap” … δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι άλλο ….
Όσοι δεν ήρθατε … καλά να πάθετε !!!!
1. Foggy Dew (Charles O’Neill song) (Sinéad O’Connor & The Chieftains version)
2. Cadence to Arms
3. The Boys Are Back
4. Johnny, I Hardly Knew Ya
5. Blood
6. Rebels with a Cause
7. The Fighting 69th
8. Upstarts and Broken Hearts
9. The Gang’s All Here
10. Don’t Tear Us Apart
11. The State of Massachusetts
12. First Class Loser
13. The Gauntlet
14. The Fields of Athenry (Pete St. John cover)
15. Caught in a Jar
16. Irish Rover
17. The Spicy McHaggis Jig
18. Time to Go
19. Surrender
20. Rose Tattoo
21. Out of Our Heads
22. Worker’s Song
Encore
23. I’m Shipping Up to Boston
24. Until the Next Time
25. Dirty Deeds Done Dirt Cheap (AC/DC cover)
Ευχαριστούμε πολύ για τις φωτογραφίες την Αφροδίτη Ζαγγανά.
