Μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας από την Ελλάδα οι Dirty Granny Tales έρχονται θριαμβευτικά στην Ελλάδα για μια περιοδεία με sold out σταθμούς. Πάντα στον παλμό των γεγονότων οι Br3ak Ev3ent και μέσα στα καλλιτεχνικά πράγματα, τους έφεραν στο Θέατρο Πάνθεον για να τους απολαύσει το κοινό της Πάτρας.
Είναι ωραίο να βλέπεις μια μουσικοθεατρική παράσταση ιδιαίτερου χαρακτήρα να έχει απήχηση σ´ένα ευρύ κοινό. Όπως δηλώνουν και οι ίδιοι σε συνέντευξη τους (http://afternoiz.com/music/interviews/οι-dirty-granny-tales-στο-afternoiz/) Φυσικά και μας ελκύει η ιδέα να περάσουμε τα μηνύματα μας σε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε.
Έχει περισσότερη ουσία όταν προβληματίζεις ανθρώπους ναρκωμένους από ένα σύστημα που τους έχει υποβάλει σε ένα τρόπο ζωής με ψευδής απόλαυσης, και παράλογους ηθικούς κανόνες. ῾῾ Έχοντας βρει την ταυτότητά τους σε μια ανάμιξη γκόθικ στοιχείων, γιαπωνέζικο θέατρο και ξεκάθαρες επιρροές από Tim Burton και Guillermo Del Toro βγαίνει ένα ενήλικο παραμύθι για τον καθένα μας, όχι τόσο για να μας κοιμίσει άλλα να μας αφυπνήσει.
Η ιστορία
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Φαίδωνα και την προσπάθεια του να ξεφύγει από έναν κόσμο που καταρρέει. Κάτι σαν τον Φάουστ που πουλάει την ψυχή του έτσι και εδώ ο Φαίδωνας δίνει την ζωή του για να μια δεύτερη ευκαιρία σ᾽ένα πολλά υποσχόμενο παράλληλο σύμπαν. Όμως δεν είναι όλα όπως φαίνονται ή μας υπόσχονται και τελικά αυτό που αντιδρούσε να γίνει στην παλιά του ζωή τελικά έγινε σε αυτόν κόσμο. Ένα ρομπότ χωρίς συναισθήματα και σκέψεις.
Η όλη παράσταση είναι φοβερά καλοδουλεμένη απ᾽ όλη την ομάδα. Διαθέτει φοβερά animation και απεικονίσεις. Projector, σκηνικά, ευρηματικά κουστούμια και χορογραφίες και καινούργια διαδραστικά τρικ σου μεταφέρουν όλη την φαντασία και την αλληγορία που θέλουν να περάσουν. Ένας αλλόκοτος κόσμος ξεδιπλώνεται μπροστά σου. Δύσκολος στην αρχή μετά τον συνηθίζεις ή μήπως σε έχει υπνωτίσει μέχρι κάτι παλιό και γνώριμο να σε φέρει πίσω από τη λήθη? Τελικά που είναι η λεπτή γραμμής της συνειδητής πραγματικότητας?
Σε όλο το έργο η δράση μεταφέρεται πότε στους μουσικούς του σχήματος, σαν αλλόκοτα όντα με στοιχεία γκόθικ και ιαπωνικού θεάτρου, πότε στους χορευτές και πότε στο animation. Κάθε λεπτομέρεια ξεχωριστή και καλοδουλεμένη να ξεχωρίζει αλλά και να στηρίζει το συνολικό όραμα.
Σίγουρα ήταν μια ξεχωριστή παράσταση που σε βάζει σε σκέψεις και θέτει ερωτήματα. Φεύγοντας ακούγαμε παρέες να συζητάνε πως διαφορετικά στοιχεία είχαν μαγέψει τον καθένα. Άλλωστε πάντα είχε τον τρόπο της η γιαγιά να μεταφέρει μηνύματα μέσα από τα παραμύθια. I would tell you Tales…..
