Έξι χρόνια μετά την τελευταία συναυλία των Slayer στην Αθήνα (Πλατεία Νερού) την οποία παρακολούθησα χωρίς ανάσα, με το κάγκελο στην κοιλιά στην κυριολεξία, σε αυτήν επέλεξα να είμαι κάπου πίσω, σχετικά μακρυά από την σκηνή για να τους απολαύσω χωρίς να ανησυχώ για την σωματική μου ακεραιότητα!! Θα προσπαθήσω να βάλω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου σε μια σειρά για να μπορέσω να αποδώσω όσο καλύτερα γίνεται αυτό που βίωσα εκείνη την βραδιά, που θα μας μείνει αξέχαστη, μέσα στην καρδιά μας…
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Μετά το άπειρο κράξιμο για την διοργάνωση, λόγω της αλλαγής του χώρου λίγες μέρες πριν την συναυλία και τα όσα “καφριλίκια” γράφτηκαν στο αντίστοιχο event να σημειώσω ότι δεν “πεθάναμε” από την ζέστη στο κλειστό γήπεδο. ΟΚ, σίγουρα η ανακοίνωση για την αλλαγή χώρου δεν ήταν ότι καλύτερο. Εν τέλει δεν αποδείχθηκε λάθος, αλλά κίνηση ΜΑΤ εκ μέρους της διοργάνωσης. Ευγενικό προσωπικό (πόσο περίεργο μας φαίνεται ε;;;), καθαρές τουαλέτες, καλός κλιματισμός χώρου, πολύ καλή απόδοση ήχου (μην ακούσω πάλι γκρίνια…) και μην ξεχάσω το πρόγραμμα που τηρήθηκε κατά γράμμα!!! (Κάπου διάβασα ότι έδιναν νερά σε όσους ήταν μπροστά, αν αυτό ισχύει τότε +1 στην διοργάνωση!!!)
Οι Suicidal Angels ξεκίνησαν επιθετικά και μας (από)καθήλωσαν με την ενέργειά τους!! Οι νέοι, συνεχιστές του Thrash Metal μας έδωσαν μια γερή σφαλιάρα να αφήσουμε τους καφέδες και να ξεκινήσουμε τις μπύρες!! Το set τους είχε και δυο ολοκαινούργια κομμάτια “Born Of Hate” και “Endless War“, τα οποία τα σπάνε οπότε πιθανολογώ ότι και το νέο άλμπουμ τους “Years Of Aggression” θα είναι άλλο ένα εκπληκτικό άλμπουμ!! Ανυπομονώ να τους ξαναδώ!
Setlist: Apokathilosis, Bloodbath, Front Gate, Born Of Hate, Eternally To Suffer, Bleeding Holocaust, Seed Of Evil, Endless War, Moshing Crew, Capital Of War
Και ήρθε η ώρα για τους Leprous…
Μετά τα moshpits και τα πρώτα headbangings ανέβηκαν στην σκηνή οι Νορβηγοί progsters που, μεταξύ μας τώρα, ήταν το “άκυρο” σχήμα, από πλευράς line-up μιλώντας πάντα… Μετά τον βομβαρδισμό των Suicidal Angels ήταν ένα “ευχάριστο” μουσικό διάλειμμα για να μαζευτεί ο κόσμος. Προσωπικά βρήκα την εμφάνισή τους άψογη, απ’ όλες τις απόψεις. Κάποιοι, μαζί τους κι εγώ, χάζεψαν με την μουσική τους, με την φωνή του Einar Solberg, την σκηνική τους παρουσία και μπορώ να πω, με σχετική σιγουριά ότι κέρδισαν καινούργιους οπαδούς!!!
Setlist: Bonneville, Stuck, The Flood, From The Flame, The Valley, Illuminate, The Price, Mirage, Third Law
Rotting Christ… Τι να πω για τους μέγιστους του είδους τους! Φωτιές, καπνοί και “προσευχές” στο μενού!! Όπως κάθε μεγάλη μπάντα έτσι και οι Rotting Christ έχουν εξελιχθεί, έχουν μετατρέψει το Black Metal σε τέχνη. Όπως πολύ καλά καταλάβατε έχω “κόλλημα”. Σε κάθε προτροπή του Σάκη ο κόσμος ανταποκρινόταν και τα moshpits γίνονταν ολοένα και πιο μεγάλα, ειδικά στο “Societas Satanas”!!! Λίγο πριν τους Slayer οι Rotting Christ μας αποχαιρέτησαν με το “Non Serviam” και τα μυαλά στο μπλέντερ!!!
Setlist: Hallowed Be Thy Name, Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού, Fire God And Fear, Ελθέ Κύριε, Άπαγε Σατανά, Dies Irae, The Forest Of N’Gai, Societas Satanas (Thou Art Lord), King Of A Stellar War, In Yumen-χXibalba, Grandis Spiritus Diavolos, Non Serviam.
Τα φώτα σβήνουν. Ένα τεράστιο μαύρο πανί καλύπτει την σκηνή. 3 σταυροί εμφανίζονται οι οποίοι σιγά σιγά γυρνούν ανάποδα και τελικά μένουν μόνο 2 φωτισμένοι… Εμφανίζεται το logo των Slayer με τα σπαθιά κι ένιωθα σαν κάτοικος της Gotham που περιμένει τον Batman να φανεί!!! Το πανί πέφτει, ακολουθεί παροξυσμός, πανικός, ιαχές, χειροκροτήματα και ξεκινάει το “Repentless“. Δίχως σταματημό παίζουν την μια κομματάρα μετά την άλλη, μας βομβαρδίζουν με riffs, ο Bostaph έμοιαζε να ρίχνει βολές κατά ριπάς και η καρδιά μου χτυπά δυνατά…
Η καλύτερη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι “χαμός”. Ευτυχώς έγινε μια μικρή παύση όπου ο Araya μας προ(σ)καλεί να φωνάξουμε μαζί του “waaaaaaaaar”. Τα mospits ασταμάτητα, ο κόσμος χοροπηδούσε, από το πολύ headbanging τα κεφάλια όλων είχαν ξεβιδωθεί. Από την αρένα ως τις κερκίδες, που δεν είχε μείνει κανένας καθιστός, ο παλμός ήταν απερίγραπτος. Φωτιές, πολλές φωτιές, επί σκηνής κι ένα εντυπωσιακό “παιχνίδι” με τα φώτα, φωτιές και στην αρένα, 2-3 φωτοβολίδες άναψαν, δεν το περιμένατε ε;;; Πιο επικό κλείσιμο από αυτό με το “Angel Of Death” δεν γινόταν…
Ο Araya ευχαρίστησε όλα τα μέλη του συγκροτήματος και του crew τους και τα μέλη πέταξαν μπαγκέτες και πένες… Μένει μόνος του στην σκηνή και μας κοίταζε προφανώς συγκινημένος. Στεκόταν εκεί για δέκα ολόκληρα λεπτά, μετακινήθηκε από την μια άκρη της σκηνής ως την άλλη όσο ο κόσμος φώναζε ρυθμικά το όνομα της μπάντας και το δικό του και τον χειροκροτούσε ασταμάτητα… Τότε τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα αλλά συνεχίζω να χειροκροτώ αυτήν την τεράστια μορφή της thrash metal σκηνής.
Παίρνει ένα χαρτί και το διαβάζει στο μικρόφωνο
“Ευχαριστώ πολύ. Θα μου λείψετε. Thank you very much. Αντίο”
Τεράστιοι Bostaph, Holt και King, γιγάντιος Araya και συνάμα τόσο ταπεινός.
Setlist: Repentless, Evil Has No Boundaries, World Painted Blood, Postmortem, Hate Worldwide, War Ensemble, Gemini, Disciple, Mandatory Suicide, Chemical Warfare, Payback, Temptation, Born Of Fire, Seasons In The Abyss, Hell Awaits, South Of Heaven, Raining Blood, Black Magic, Dead Skin Mask, Angel Of Death.
Δεν μπορώ να θυμηθώ αν έχω ξανακλάψει έτσι σε συναυλία. Είχα συγκινηθεί όταν συνάντησα από κοντά την Angela Gossow των Arch Enemy αλλά τέτοια συναισθηματική φόρτιση σε συναυλία δεν έχω ξανανιώσει. Όσοι κράξατε για την διοργάνωση ελπίζω να αφήσατε τη χολή σας στο πληκτρολόγιο γιατί το Athens Rocks Festival τα ‘σπασε και αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους διοργανωτές!!!
Ευχαριστούμε πολύ την Αφροδίτη Ζαγγανά για το φωτογραφικό υλικό!
