Είδαμε επιτέλους απο “κοντά” Amorphis, Solstafir και Lost Society!
Αρχικά είχα πολλούς ενδοιασμούς για το live του Σαββάτου καθώς οι Amoprhis, αν και είναι μια τεράστια μπάντα στο χώρο του ατμοσφαιρικού ήχου, προσωπικά δε μπορώ να δηλώσω φανατική οπαδός τους. Η εμφάνιση τους όμως ήταν κάτι περισσότερο από εξαιρετική και με έκανε να αναθεωρήσω…
Οι Lost Society τσίτωσαν τόσο πολύ τα γκάζια που ένοιωσα ένα τεράστιο κενό όταν έφυγαν από τη σκηνή! ΔΕΝ είναι πλέον thrash metal band, όπως τους γνωρίσαμε, ωστόσο αυτό το metalcore “αμάλγαμα” που πρεσβεύουν τα τελευταία χρόνια τους πάει!
Για τους Solstafir το μόνο που μπορώ να σχολιάσω είναι ότι έχουν μια ωραία post αισθητική και την παντρεύουν με ένα ακραίο ηχόχρωμα που ολοκληρώνεται με την ιδιαίτερη φωνή του Adalbjorn Tryggvason… Ίσως για άλλη φάση, καναπεδάτη, γεμάτη αλκοόλ κι άλλες ουσίες κι όχι στο όρθιο του στοιβάγματος!
Βρεθήκαμε λοιπόν στο Fuzz στην ώρα μας. Άλλο ένα live παρέα με το φωτογραφικό μου ταίρι Δέσποινα Σταματάκη!!! Οι δρόμοι μας χώρισαν για λίγο βέβαια καθώς βρέθηκα στον εξώστη με βήμα ταχύ για να απολαύσω την συναυλία χωρίς… εμπόδια!!
Lost Society
Ανέβηκαν φορτσάτοι στη σκηνή και για 40 λεπτά μας έκαναν να κουνηθούμε στους ρυθμούς τους! Αν και στο ξεκίνημά της καριέρας τους -10 χρόνια πριν – έπαιζαν thrash metal, τώρα πια έχουν κάνει μια τεράστια αλλαγή στον ήχο τους.
Μουσικά κινούνται σε ένα γενικότερο new/modern metal/ metalcore ύφος και ίσως κάποιες συνθέσεις είναι ένα κράμα Linkink Park, Bullet For My Valentine και Avenged Sevenfold. Πόσο έξυπνα χρησιμοποιούν τις “αμερικανιές” δίνοντάς τους έναν “ευρωπαϊκό” αέρα… Κάποιους μπορεί να μην τους εκφράζει αυτός το ήχος, δεκτό. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η φοβερή ενέργειά τους μας έκανε να γουστάρουμε!!
Αεικίνητος, ο γεμάτος tattoo, frontman Samy Elbanna, αλώνιζε την σκηνή! Κατέβηκε και στο πλήθος και χαιρέτισε του fans από κοντά! Του έδωσαν και μια ελληνική σημαία την οποία στερέωσε στο μικρόφωνο του, αναφωνώντας “I love you Greece“.
Ακούσαμε κυρίως από τα δύο πιο πρόσφατα άλμπουμ τους και σαφώς τα “Riot” και “Stiches” κέρδισαν το κοινό, το οποίο καταχειροκρότησε τους Lost Society στο τέλος της εμφάνισής τους!
Πολλοί αναφέρθηκαν στο κατά πόσο ταίριαζαν στο line up της βραδιάς… Προσωπικά τους χάρηκα! Μπορεί να μην γοητεύουν ιδιαίτερα τα αφτιά μου οι νέες τους συνθέσεις αλλά πιστέψτε με η ζωντανή εμφάνισή τους με έκανε να τους ξανακούσω, να τους δώσω μια δεύτερη ευκαιρία!
Setlist: 112, Underneath, Riot, Awake, What Have I Done, Into Eternity, No Absolution, Stitches
Solstafir
Συνέχεια με Sólstafir λοιπόν, που το κοινό τους υποδέχθηκε τόσο θερμά! Δεν τους είχα ξαναδεί, ήταν και η πρώτη φορά που άκουγα υλικό τους. Ναι, δηλώνω άγνοια! Μόνο το όνομά τους ήξερα… κι έτσι δεν έχω άποψη ούτε σαφώς μπορώ να “συγκρίνω” ή να σχολιάσω το οτιδήποτε.
Μιλώντας καθαρά με γνώμονα το προσωπικό μουσικό γούστο, τα ακούσματα και τις προτιμήσεις μου, οι Solstafir είναι ένα συγκρότημα που δε θα επέλεγα να ακούσω (πόσο μάλλον να παρευρεθώ σε live). Είπαμε περί ορέξεως…
Πολλοί ήταν εκείνοι στο κατάμεστο Fuzz που χάρηκαν, κρίνοντας από τις αντιδράσεις τους και τα γεμάτα ικανοποίηση βλέμματά τους! Ιδιαίτερα ατμoσφαιρικές οι συνθέσεις τους και ένας frontman, Adalbjorn Tryggvason να προσπαθεί να “κουνήσει” το κοινό… Μέχρι και ισορροπία έκανε περπατώντας απ’άκρη σ’άκρη στο κάγκελο, δίνοντας το χέρι του στους οπαδούς, φιλώντας ιπποτικά θα έλεγα τα χέρια των γυναικών που βρίσκονταν στις πρώτες σειρές!
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Είδα όμως την χαρά στα πρόσωπα των οπαδών τους και αυτό μου φτάνει για να χαρακτηρίσω την εμφάνισή τους “επιτυχημένη”.
Setlist: Bláfjall, Akkeri, Ótta, Fjara, Ritual of Fire, Goddess of the Ages
Amorphis
Τηρώντας το πρόγραμμα με ακρίβεια, ο Tomi Joutsen και η παρέα του βγαίνουν στη σκηνή. Σε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ κατάσταση η φωνή του, νομίζω όσοι βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στο Fuzz το επιβεβαιώνουν.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ακούσαμε πεντακάθαρα και τον Santeri Kallio στα πλήκτρα. Τραγουδήσαμε ΟΛΟΙ στο “My Kantele”, κάναμε και moshpit (μη γελάτε, το ζήσαμε κι αυτό!). Ξελαρυγγιαστήκαμε στο “House Of Sleep” και αγκαλιαστήκαμε στο encore με το λατρεμένο “The Bee”. Μια ένσταση είχα μόνο στο άκουσμα του αγαπημένου “Amongst Stars” καθώς θα προτιμούσα να μην είχε τα προηχογραφημένα φωνητικά της Anneke Van Giersbergen αλλά να το προσάρμοζαν με κάποιο τρόπο…
Στον εξώστη που καθόμουν ο ήχος ήταν ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟΣ, σαν να άκουγες δίσκο ή CD ένα πράγμα! Η επαφή τους με τον κόσμο ήταν φοβερή κάτι που ανέβασε ακόμα περισσότερο το επίπεδο αλλά και την εκτίμηση που είχα στην μπάντα! Πραγματικά, άλλο να το γράφω κι άλλο να το ακούς… οι ΖΩΝΤΑΝΕΣ εκτελέσεις των τραγουδιών ίσως ήταν καλύτερες από αυτές στο studio. Εξίσου ωραία φάση η στιγμή της παρουσίασης των μελών των Amorphis από τον Τ.Joutsen. Κάθε ένας έπαιζε κι ένα riff από κάποιο αγαπημένο ή γνωστό rock/metal τραγούδι! Και το κοινό φυσικά συμμετείχε στο έπακρο!
Ως σκηνική παρουσία, συνολική εμφάνιση και επαγγελματισμό ήταν κορυφαίοι. Όσοι βρεθήκαμε στο Fuzz το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι περάσαμε πραγματικά υπέροχα αυτά τα 90 λεπτά. Όσοι τους είδατε πρώτη φορά τους πετύχατε σε εκπληκτική φόρμα.
Θα κλείσω συμπληρώνοντας ότι, μέσα στην ατυχία μας, είμαστε πολύ τυχεροί που τους απολαύσαμε υπό αυτές τις συνθήκες!!
Setlist: Northwards, On The Dark Waters, Bad Blood, The Moon, Into Hiding, Black Winter Day, Silver Bride, Sky Is Mine, Wrong Direction, Amongst Stars, Seven Roads Come Together, My Kantele, House Of Sleep
Encore: The Bee
Many thanks to…
Ευχαριστούμε πολύ, γι’ άλλη μια φορά, τον Σάκη Φράγκο και το RockHard για την άρτια διοργάνωση αλλά και την πρόσκληση!
