Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στο Piraeus 117 Academy και να σας πω λιγάκι «χαλάστηκα» που όταν έφτασα στον χώρο περίμενα σε μια ατελείωτη ουρά 40+ λεπτά, η οποία είχε σχηματιστεί κυρίως από όσους είχαν τα προπληρωμένα εισητήρια στα χέρια τους (αλλά και όσοι από εμάς είχαν πρόσκληση) και έπρεπε να περάσουν από το ταμείο, με αποτέλεσμα να χάσω τελείως τους GLORYHAMMER. Βασικά κατάφερα να μπω στον χώρο ακριβώς την ώρα που τελείωσαν και ο κόσμος τους χειροκροτούσε. Ευτυχώς για το Afternoiz ήταν εκεί η φωτογράφος μας Δέσποινα Σταματάκη και μου μετέφερε τα vibes μέσω μηνυμάτων (μην γελάτε, σας παρακαλώ!)
Με πανοπλίες και ήχους συμφωνικού power metal, με τον Christopher Bowes στα πλήκτρα, (aka Zargothrax) ηγέτης και των πειρατών ALESTORM και τον Thomas Winkler στα φωνητικά (aka Angus McFife XIII) με το χαρακτηριστικό σφυρί στο χέρι, όπως στο εξώφυλλο του 1ου album τους “Tales from the Kingdom of Fife” άνοιξαν την κρύπτη του Piraeus 117 Academy και αποκάλυψαν στο κοινό ιστορίες της Μεσαιωνικής Σκωτίας.
photos : Δέσποινα Σταματάκη
Οι Γερμανοί POWERWOLF δεν με είχαν πείσει ιδιαίτερα δισκογραφικά και δεν κρύβω ότι πήγα στην συναυλία ελαφρώς προκατειλλημένη… Το θέμα όμως είναι ότι στην σκηνή είναι μια φανταστική μπάντα, με εκπληκτική σκηνική παρουσία (και σκηνικά βεβαίως βεβαίως) και την Παρασκευή είχαν στήσει ένα τεράστιο metalικό party και μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Εντυπωσιακή ήταν όμως και η συμμετοχή του κόσμου καθώς ο αρχιερέας Attila Dorn μας (τα) έψελνε και εμείς ως πιστοί heavymetalάδες υποτασσόμασταν ευλαβικά στα «αααααααααα» και «ωωωωωωωωωωωω» και «αααωωωωαωωωαωωω» σαν λυσσασμένες αγέλες πεινασμένων και ελαφρώς παράφωνων λύκων…
Να σημειώσω ότι ο ήχος ήταν φοβερός και σε συνδυασμό με τον φωτισμό, τα φλεγόμενα σκηνικά και την έντονη σκηνική παρουσία των μελών της μπάντας ήταν ένα μοναδικό θέαμα!
Ο Attila Dorn μας ευχαριστούσε σε κάθε κομμάτι, μας είπες την αρχή πόσο πολύ εντυπωσιάστηκε από τα τοπία της χώρας μας. (Να’σαι καλά βρε αγόρι μου, αλλά δεν προχχωράμε στο διαταύτα;;;) “Army Of the Night”, “Blessed & Possessed”, “Incense & Iron” “Killers With The Cross”… Ένας χαμούλης έγινε στο “Demons Are A Girl’s Best Friend”, ακολούθησαν τα “Stossgebet” και “Resurrection By Erection”. Μια μεγάλη στιγμή ήταν όταν οι μοναχοί έφεραν ένα φλεγόμενο πιάνο για τον Falk Maria Schlegel και ακολούθησε το “Where The Wild Wolves Are Gone” βγάλαμε τα κινητά (αφού αναπτήρες δεν είχαμε) και ρυθμικά τραγουδούσαμε “And we’ll meet where the wild wolves have gone. All we need is the sacrament” καθώς το χίονι έπεφτε και κάλυπτε την σκηνή…
photos : Δέσποινα Σταματάκη
Εκτός από τον Attila Dorn «παιχνίδι» έκανε και ο Falk Maria Schlegel ο οποίος όταν δεν καθόταν πίσω από τα πλήκτρα του τα οποία έμοιαζαν να είναι βαθιά ριζωμένα στη γη τριγυρνούσε στη σκηνή. Χώρισαν και το κοινό στα δυο, η μια πλευρά φώναζε Dorn και η άλλη Schlegel!!! Τα δε τύμπανα είχαν τοποθετηθεί στο υψηλότερο σημείο της σκηνής, δεν νομίζω να έχει κάτσει άλλος drummer τόσο ψηλά όσο ο Roel Van Helden!
Θεωρώ ότι ήταν μια εξαιρετική βραδιά, η παρουσία των Powerwolf με έκανε να αναθεωρήσω την άποψή μου για εκείνους και στο μέλλον αν επιστρέψουν στην χώρα μας θα πάω δίχως δεύτερη σκέψη!
Ενα ακόμα μπράβο στους καπνιστές που σεβάστηκαν τον χώρο αλλά και στους οπαδούς που έφεραν τα παιδιά τους μαζί!
Amen and Attack!
