Live report: Release Athens Day 11 : Ένα line-up χαραγμένο στη καρδιά μου ζωντάνεψε στις 21 Ιουλίου

Πέμπτη 21 Ιουλίου και όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην πλατεία Νερού για την 11η ημέρα του Release Athens Festival, για να καμαρώσουμε Sabaton, Blind Guardian, Epica, Enemy of Reality και The Silent Rage.

Αρχικά, θέλω να τονίσω ότι ένα φεστιβάλ με τόσες μπάντες, για να πραγματοποιηθεί, θέλει πίστη και υποταγή στο χρονοδιάγραμμα. Μπράβο σε όλες τις μπάντες και την διοργάνωση που τηρήθηκε το πρόγραμμα!

Λοιπόν, η ώρα δείχνει 5 και οι πρώτες σταγόνες ιδρώτα κάνουν την εμφάνιση τους. Ένα μπουκάλι νερό μου κάνει παρέα και ένας υποτυπώδης ίσκιος προσπαθεί να με γλυτώσει από τη θερμοπληξία. Δύσκολη η ζωή στα φεστιβάλ το καλοκαίρι, αλλά σχεδόν πάντα η λήξη σημαίνει τον θρίαμβο.

Silent Rage

Πρώτοι στο stage ανεβαίνουν οι Silent Rage. Είχα πολύ καιρό να τους δω on stage και προσωπικά θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερά τους. Ο κόσμος είχε ήδη μαζευτεί και ξεκάθαρα ήταν ένα πολύ καλό warm-up για την 11η μέρα του φεστιβάλ. Ο Μιχάλης Ρινακάκης είναι αρκετά επικοινωνιακός frontman και φάνηκε στο live, ενώ ο Νίκος Σιγλίδης είναι πάντα στις επάλξεις! Ακούσαμε και ένα νέο τραγούδι με τίτλο “The Serpent Lord”, δείχνοντας ότι ο κορονοϊός δεν σταμάτησε τον δημιουργικό οίστρο της μπάντας.

The Silent Rage Setlist:

Signal of War
My Race Won’t Last
Stormwarrior
Sin of a Pilgrim
Leading the Legions
The Serpent Lord
A Piece of Eden

Enemy of Reality

Επόμενοι στο stage, οι Enemy of Reality. Δε θα μπορέσω να είμαι ποτέ αντικειμενική με αυτή τη μπάντα. Δεν ήμουν, δεν είμαι και δε θα γίνω. Είναι από τις αγαπημένες μου ελληνικές μπάντες. Η Ηλιάνα Τσακιράκη είναι μία από τις καλύτερες φωνές της χώρας μας. Πάντα με το χαμόγελο όλοι τους κάθε φορά που ανεβαίνουν στη σκηνή, δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Είπαν δύο νέα τραγούδια – Downfall & Long forgotten -, όπου προσωπικά με ενθουσίασαν. Νομίζω ότι ενθουσίασαν και το κοινό, κρίνοντας από τις αντιδράσεις που είδα από τους γύρω μου.

Τα σόλο του Στυλιανού Αμοιρίδη είναι killer! Τα δάκρυα συγκίνησης στο τελευταίο τραγούδι του setlist τους με τίτλο “Την Πατρίδα μ’ έχασα”, φόρο τιμής στην γενοκτονία των Ποντίων, είναι για μένα το highlight του set. Μπορώ να πω ότι ήταν από τα καλά τους live performances.

Κάθε φορά που τους βλέπω πάνω στη σκηνή, νιώθω μία περηφάνεια. Ο λόγος είναι επειδή είναι μία μπάντα με πρότυπα εξωτερικού, σε μία Ελλάδα χωρίς καμία στήριξη στα μουσικά σχήματα. Μπράβο σας!

Enemy of Reality Setlist:

Intro
Long forgotten
In hiding
Taste of Defeat
Downfall
Την Πατρίδα μ’ έχασα

Epica

Την σκυτάλη παίρνουν οι Epica. Η Ελλάδα έχει δείξει πολλές φορές την στήριξη και την αγάπη στους Epica. Από το 2010 μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχει Live τους που δεν ήμουν παρούσα, οπότε μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι είναι μία από τις πιο καλοκουρδισμένες μπάντες επί σκηνής. Η Simone Simons με το λευκό της φόρεμα ενθουσίασε το κοινό με το που βγήκε στη σκηνή, ενώ ο αγαπημένος σε όλους Mark Jansen έκανε τους χιλιάδες οπαδούς που βρισκόντουσαν στην Πλατεία Νερού να παίζουν εικονικά κιθάρα στον αέρα. Τα 20 χρόνια που κλείνουν φέτος ως μπάντα επιβεβαιώνουν την λαική ρήση “ομάδα που δεν χάνει, δεν αλλάζει”. Η ζέστη έκανε όλους μας να έχουμε ρίξει αρκετό ιδρώτα και η ίδια η Simone φαινόταν να ζορίζεται, αλλά δεν έριξε καθόλου τον ρυθμό και παλμό της και αυτό φάνηκε σε κάθε τραγούδι.

O Coen Janssen έκανε ένα εξαιρετικό stage-dive, όπου έκανε τα 18χρονα μέταλλα να ενθουσιαστούν, ενώ ο Mark Jansen έκανε και το αστειάκι του αναφορικά με το συμβάν την ημέρα της συναυλίας των Iron Maiden, λέγοντας “Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν αρέσατε στον Bruce Dickinson. Είστε υπέροχοι!”. Κάπου εκεί έγινε ένα μικρό σώσε!

Το σετ περιείχε ένα mix τραγουδιών από όλη την 20ετία τους, όπως το “Cry for the Moon”, που είναι από τα πιο παλιά τους έως το “Skeleton Key” που είναι από τα πιο καινούρια τους τραγούδια. Ιδανικά θα ήθελα να ακούσω το “Never Enough”. Επίση,ς θέλω να τονίσω τον θαυμασμό, αλλά και έρωτα προς τον Isaac Delahaye, ο οποίος κάθε φορά που βρίσκεται στη σκηνή μαγνητίζει τα βλέμματα με τις κιθαριστικές του ικανότητες. Και τα epic aerobics μας κάβναμ στο “Beyond the Matrix” και wall of death συνέβη στο “Consign to Oblivion”. Όλα τα είχε το live αυτό.

Από τις πολύ καλές εμφανίσεις των Epica.

Υπήρξαν έφηβοι και μεσήλικες που τραγουδούσαν κάθε στίχο, κάθε τραγουδιού των Epica και αυτό είναι το επίτευγμα τους. Έχουν καταφέρει να γεφυρώσουν γενιές. Οπότε “Thank you Epica”.

Epica Setlist:

Abyss of Time – Countdown to Singularity
The Essence of Silence
Victims of Contingency
Unchain Utopia
The Skeleton Key
Cry for the Moon
Sancta Terra
The Obsessive Devotion
Code of Life
Beyond the Matrix
Consign to Oblivion

Blind Guardian

Η ώρα των Blind Guardian ήρθε στις 9 ακριβώς. To set τους το περίμενα από την ώρα που ανακοινώθηκαν. Ίσως γιατί είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Ίσως γιατί στη φωνή του Hansi βρίσκονται συμπυκνωμένες οι αναμνήσεις των εφηβικών μου χρόνων. Το σετ ξέραμε ότι θα περιλαμβάνει ολόκληρο το άλμπουμ ‘Somewhere Far Beyond’ που γιορτάζει τριάντα χρόνια φέτος, με τα τα “Nightfall” και “Time Stands Still” να μην περιλαμβάνονται τελικά. Ο Hansi ανέβηκε στη σκηνή, ντυμένος στα μαύρα, άκρως ομιλητικός καθόλη την διάρκεια του live βρίσκοντας τρόπους να δώσει έμφαση στο πόσο καλό κοινό είμαστε. Όμως, πέταξε στην αρχή ένα μικρό καρφάκι λέγοντας ότι δεν του αρέσει που δε θα παίξει αρκετή ώρα. Η σχέση των Blind Guardian με την Ελλάδα είναι ιδιαίτερη και έχει χτιστεί όλα αυτά τα χρόνια με πολύ κόπο και από τις δύο πλευρές.

Ένα κοριτσάκι, ζήτημα 5 ετών, ήταν στην πλάτη του μπαμπά του, ενώ ένα 15χρονο αγόρι κράταγε ένα βιβλίο στα χέρια του δείχνοντας τη σκηνή. Το βιβλίο αυτό ήταν το Σιλμαρίλλιον. Το σημείο μηδέν του Τόλκιν.

Ο Hansi μας καλωσόρισε με το “Welcome to Dying” και συνέχισε με το “Somewhere Far Beyond”. Ήρθε η ώρα του “Time What Is Time”, χωρίς να μπορώ να το χορτάσω. Το ίδιο έπαθα και στο “Ashes to Ashes”. Δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά το “Black Chamber” και για μένα είναι ένα από τα Highlights του set, μαζί με το “Bard’s Song”, που το κοινό τραγούδησε περισσότερο από τον Hansi και το αναφέρω ως άψογο γεγονός βαθιάς συγκίνησης. Ένιωσα να ανατριχιάζω και να δακρύζω. Η μπότα των drums με χτύπαγε στην καρδιά και η τρεμάμενη φωνή του Hansi δήλωσε ότι και ο ίδιος συγκινήθηκε, όσο και εμείς. Ε και ήρθε η ώρα του encore….

Στο “Mirror Mirror” έγινε χαμός με την Πλατεία Νερού να ετοιμάζεται για το “Valhalla”. Ειλικρινά, αν ο Hansi δε σταμάταγε να τραγουδάει, εμείς θα ήμασταν ακόμα εκεί μαζί με τον ντράμερ να κρατάει ρυθμό και εμείς να λέμε “Valhalla, deliverance, why’ve you ever forgotten me?”. Δεν έχω αποφασίσει αν ήταν από τα πολύ καλά τους live, αλλά προσωπικά το ευχαριστήθηκα στο έπακρο.

Blind Guardian Setlist:

Into the Storm
Welcome to Dying
Time What Is Time
Journey Through the Dark
Black Chamber
Theatre of Pain
The Quest for Tanelorn
Ashes to Ashes
The Bard’s Song – In the Forest
The Bard’s Song – The Hobbit
The Piper’s Calling
Somewhere Far Beyond

Encore:
Mirror Mirror
Valhalla

Ολοκληρώνοντας, ως οπαδός των Blind Guardian στην αρχή δε μου άρεσε που δεν ήταν head-liners οι Blind Guardian, αλλά ήταν οι Sabaton. Μετά σκέφτηκα αυτό το “τόπο στα νιάτα”, που έλεγε ο παππούς μου. Οι καλλιτέχνες είναι και αυτοί εργαζόμενοι. Και όπως εγώ ως νέα επαγγελματίας, θέλω χώρο να δείξω το ταλέντο μου, έτσι θέλουν και οι “νέοι” καλλιτέχνες. Οι Sabaton δεν έχουν την ίδια ιστορία με τους Blind Guardian. Αλλά σημασία έχει ότι καθημερινά γράφουν κεφάλαια!

Sabaton

Η σκυτάλη στους Sabaton. Το τελευταίο σχήμα της ημέρας. Είχα να τους δω από την συναυλία με τους Delain πριν κάμποσα χρόνια. Η ιδιαίτερη σχέση που έχουν συνάψει με την χώρα μας χαίρει άκρας υγείας και αυτό επιβεβαιώθηκε με τα 18 τραγούδια που χρειάστηκαν για να κατεδαφιστεί η Πλατεία Νερού.

Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω το live των Sabaton. Επικράτησε ένας πανικός. Από την ώρα που ανέβηκε ο Joakim Brodén στη σκηνή και είπε ότι έχει καιρό να έρθει στην Ελλάδα και ότι θα επανορθώσει με πολλή μουσική, επικράτησε η φρενίτιδα. Ήταν ένα ολοκληρωμένο σόου. Από τα κοστούμια μέχρι και την ροή των τραγουδιών, από τις αντιδράσεις του κόσμου μέχρι τα τρομερά δικασίδια, από το εξαιρετικό encore μέχρι και τον πανικό του “Sparta” και τα πάρα μα πάρα πολλά πυροτεχνήματα. Ο λόγος στα Ελληνικά που έβγαλε ο Pär Sundström, θα μείνει για πάντα ως talk of event στους metal κύκλους. Κανένα τραγούδι δεν έμεινε “ατραγούδιστο¨, ενώ υπήρξε μία συνεχόμενη κίνηση σε όλη τη Πλατεία Νερού, σε κάθε τραγούδι, με αποκορύφωμα το “πλοίο” να σαλπάρει και να “τραβάει κουπί” ρυθμικά. Εξαιρετικοί showmen και μπράβο τους!

Ο ιδρώτας που έπεσε το βράδυ της Πέμπτης άξιζε κάθε σταγόνα. Με αγωνία περιμένω πότε θα έρθουν ξανά στη χώρα μας, για να ακούσω πάλι τα “Bismarck”, “Night Witches”,”Primo Victoria”, “Coat of Arms” και να επικρατήσει πανδαιμόνιο.

Sabaton Setlist

Ghost Division
Stormtroopers
Great War
The Red Baron
Bismarck
The Attack of the Dead Men
Soldier of Heaven
Steel Commanders
Carolus Rex
Night Witches
Dreadnought
The Last Stand
Sparta
Christmas Truce
Primo Victoria
Swedish Pagans
To Hell and Back

Encore
Coat of Arms