Candlemass, The Slayerking – Ανταπόκριση

Η ώρα για την συναυλία έφτασε, έβαλα τα καλά μαύρα ρούχα μου και τα αρβηλάκια μου και κατά τις 7.30 ήμουν έξω από το Fuzz… Είχα ακούσει για το τι θα παίξουν οι Candlemass αλλά αποφάσισα όμως να μην δώσω σημασία και να περιμένω απλά κι ευλαβικά την ώρα της συναυλίας. Να σημειώσω εδώ ότι για τη μπάντα που άνοιξε την βραδιά δεν είχα ιδέα, εννοώ δεν είχα ακούσει ούτε ένα κομμάτι τους.

The Slayerking

Η εμφανισή τους με καθήλωσε. Επί 45′ λεπτά ο σκοτεινός τους ήχος και τα ακραία φωνητικά είχαν δημιουργήσει μια φοβερή ατμόσφαιρα. Ελάχιστες φορές έχω βιώσει με support τέτοια “συγκίνηση” γιατί δεν ήταν απλά ένα act που άνοιξε μια συναυλία αλλά μια doom/dark παράσταση. Η επιβλητική παρουσία των 3 μελών, τα καπέλα τους, το όλο στήσιμο και concept, ο φωτισμός και οι εντυπωσιακές παρουσίες των χορευτριών που με τις κινήσεις τους γέμιζαν το κενό της σκηνής και κατάφερναν να μεταφέρουν την ένταση και τις ιδαιτερότητες των μουσικών συνθέσεων ήταν πραγματικά ότι καλύτερο έχω δει τα τελευταία χρόνια από εγχώρια μπάντα. Κατά βάση παίζουν Doom (ναι, κάτι σας είπα τώρα) αλλά οι συνθέσεις τους είναι εμπλουτισμένες με goth και progressive στοιχεία. Από την επόμενη ημέρα έψαξα κι έμαθα όσα μπορούσα γι’αυτους και τον νέο τους δίσκο “Tetragrammaton” που κυκλοφόρησε στις 8 Οκτωβρίου και θέλω να τους ξαναδω live διακαώς!!! Οι Ευθύμης Καραδήμας (φωνή, μπάσο), Κώστας Κυριακόπουλος (κιθάρα), Γιώργος Καρλής (τύμπανα) είχαν “μελετήσει” πολύ καλά γι’αυτό το live και μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.

Setlist:
Bless Those Who Weep And Sell Their Tears To Unbelievers
We Crucified The Pilgrims They Believed In You
Story Of The Snake Who Grew Legs And Became A Lizard (The Slayerking)
Umbra, Penumbra, And Antumbra (Evil Eye)
Queen Of Sheba Undresses Before Pulsating Chords
Black Mother of the Lord of Light
Sargon of Akkad
Southern Gate of The Sun

photos : Afroditi Zaggana

Candlemass

Ο χρόνος σταμάτησε στις 22.00 όταν οι Candlemass ανέβηκαν στην σκηνή του Fuzz. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν τρομερή, συναισθηματικά δε ράκος όλοι, με “οπαδικές”  διαθέσεις όμως! “ωωωωωωωωω” απο δω “ωωωωωωωωωω” απο κει λες και είχες βάλει φανατικούς οπαδούς σε εκκλησία, ακόμα τρίζει το Fuzz θαρρώ! Ξεκίνημα με “Bewitched” και “Dark Are the Veils of Death” και τον Johan Längquist να χαμηλώνει και να γεμίζει “γρέζι” αφού τα φωνητικά του Messiah δεν πιάνονται (να τα λέμε κι αυτά). Αξιοπρεπέστατη ήταν η παρουσία του ομολογώ, αν και τον ένιωσα περισσότερο ως “ερμηνευτή”, θα μου πείτε βέβαια δεν είχε και ιδιαίτερη σημασία αφού και ο κόσμος και τα μέλη της μπάντας έδειχναν πως το διασκεδάζαν τόσο…

Υour soul is mine… mine… mine εννοείται, παραδώσαμε σώμα και ψυχή εκείνο το βράδυ… Η χροιά και το βάθος της φωνής του Johan Längquist και η σκηνική παρουσία της μπάντας, ο ανανεωμένος και κεφάτος Leif Edling στο μπάσο (με το t-shirt των Manilla Road), οι φοβερά δεμένοι Lars Johansson και Mats Björkman στις κιθάρες και ο φανταστικός Jan Lindh στα τύμπανα, σε συνδυασμό με το επικό setlist – 5 από τα 6 κομμάτια του “Epicus Doomicus Metallicus” και κλείσιμο με τον υπέρτατο “θρήνο”, “Solitude”

Αναμφίβολα ήταν ένα πολύ καλό live και ο κόσμος που γέμισε από άκρη σε άκρη τον χώρο δεν σταμάτησε ούτε λέπτό να τους επικροτεί, να τραγουδά μαζί με τον Johan (ο οποίος νομίζω ότι κάποια στιγμή μας κοίταζε κομματάκι αποσβολωμένος, 33 χρόνια μετά) και να κοπανιέται.

photos : Afroditi Zaggana

Setlist:
Marche Funebre /The Well of Souls
Dark Reflections
Mirror Mirror
Astorolus – The Great Octopus
Bewitched
Dark Are the Veils of Death
Under the Oak
A Sorcerer’s Pledge

Encore: Demons Gate, Crystal Ball, Solitude

Υ.Γ. (1) Μπράβο και στους καπνιστές που κρατήθηκαν (εκτός 2-3 εξαιρέσεων) και δεν κάπνισαν εντός δίνοντας έτσι στην ευκαιρία και σε μας τους άκαπνους να δακρύζουμε μόνο από συναισθηματική φόρτιση κι όχι από τον καπνό.

Υ.Γ. (2) Μήπως όμως μας κέρδισε περισσότερο το συναίσθημα σε αυτή τη συναυλία κι όχι τόσο το αποτέλεσμα; Προσωπικά μιλώντας πάντα, ένιωσα ένα κενό που δεν άκουσα το “At The Gallows End”