Monophonics και Ταφ Λάθος λοιπόν στο Lab Art, ένα δροσερό (σχετικά) βραδάκι του Σεπτέμβρη ημέρα Δευτέρα. Πριν διαβάσετε τι ακούσαμε και είδαμε και απολαύσαμε, ας κάνω 2 ομολογίες να μην τις έχω στο κεφάλι μου να με διαολίζουν και να με τριβελίζουν .
Πρώτα από όλα, να πω πως για Δευτέρα βράδυ φοβόμουνα πολύ το πτωχό της προσέλευσης , το κρίμα για τα παιδιά που θα παίζαν και τα παιδιά που το οργανώσαν. Να τα σκέφτεστε αυτά τα πράγματα, κάποιοι τα κάνουν με όρεξη και δίνουν αίμα, μην είστε σκεπτικιστές , ελιτιστές και κριτικοί, από δαύτους έχουμε πήξει και υποφέρουμε. Ευτυχώς η προσέλευση ήταν ικανοποιητική στο μάτι. Και αυτό ως γνωστόν χορταίνει δύσκολα.
Δεύτερη ομολογία και συγνώμη μαζί, τον Ταφ Λάθος (κατά κόσμον Παναγιώτης Κυριακού) δεν τον είχα ξαναματακούσει στη ζωή μου. Ούτε καν ιντερνετικά. Και είναι 20 χρόνια (μπορεί να λέω και λίγα) στη μουσική. Και αυτό γιατί το ρημάδι το rock and roll δεν μου άφηνε χρόνο για άλλα έτσι κι αλλιώς.
Ταφ Λάθος
Αν μπορούσα να τον περιγράψω με μια λέξη, θα ήταν συλλαβιστικά για έμφαση και κεφαλαία, Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟΣ . Λόγος πολυβόλο, δυνατός στίχος που σε κάνει να σκέφτεσαι. Στη σκηνή βλέπεις έναν άνθρωπο που πιστεύει αυτό που λέει, δεν είναι show αλλά η αλήθεια του. Η δε απουσία υβρεολόγιου αξιοσημείωτη! Εξαιρετικά samples (μέχρι και το Dark Side Of The Mushroom των Chocolate Watchband ο θεούλης και μπράβο του ξανά). Ιδιαίτερη στιγμή το κομμάτι που γράψανε με Ξαρχάκο, και μας το χάρισε απλόχερα. Σπάνια οι μουσικοί θέλουν να το ζει το κοινό τους τόσο έντονα και τελικά ο Ταφ Λάθος το κατάφερε (σημειωτέον το κοινό του Βόλου είναι από τα πιο δύσκολα). Σε όλα του τίμιος και εξαίρετος χωρίς ίχνος έπαρσης. Πριν φύγει από τη σκηνή, απαίτησε από το κοινό να καλωσορίσει δυνατά τους Monophonics. Respect.
Monophonics
Σε πολύ λίγο χρόνο μετά ανέβηκαν οι Monophonics… Ολίγη Funk & κυρίως Soul ρυθμοί, κιθάρες που φλέρταραν με ψυχεδελικά εφέ, με τα πνευστά και τα πλήκτρα να χρωματίζουν έξτρα την ούτως ή άλλως ιδιαίτερη φωνή του Φίνιγκαν. Οι Monophonics από το πρώτο ακόρντο κουνάνε το καλοζεσταμένο κοινό από τον Ταφ Λάθος (του ανταπόδωσαν “χαιρετισμό” μέσω του κόσμου).
Χωρίσαν το set τους σε 2 μέρη χοντρικά, ένα λίγο πιο αγαπησιάρικο και ένα λίγο πιο γρήγορο όπου ο ιδρώτας άρχισε να κυλάει και να μας θυμίζει πως η μουσική κάνει τον κόσμο να γυρίζει. Φυσικά δεν έλειψαν τα χιτάκια τους, και παρουσίασαν όλο το σετ σχεδόν με μηδέν διακοπές. Μας παρουσίασαν και καινούργια κομμάτια που έλαβαν την αποδοχή του κοινού άνετα. Λίγο πριν το τέλος, έπαιξαν και το κομμάτι του Sonny Bono που τους έκανε γνωστούς γενικά. Ένα σούπερ χορευτικό encore και αποχωρούν με standing ovation και χειροκρότημα μέχρι που πονέσανε τα χεράκια μας.
Και οι δύο το αξίζανε και με το παραπάνω. Μακάρι να ήταν μια κλασική Δευτέρα Βράδυ στο Βόλο έτσι…
https://www.facebook.com/events/1008449386499056
Σ.Τ.Ε. οι φωτό είναι από το κινητό μου και δεν σκαμπάζω από φωτογραφία, συγνώμη και πάλι!
