Οι Swamp Rats δημιουργήθηκαν στο Μc Keesport, μια μικρή πόλη στην Pennsylvania. ‘Ηταν ένα από τα εκατομμύρια garage συγκροτήματα που δημιουργήθηκαν στην Αμερική τη δεκαετία του 60. Επίσης πάιζαν κυρίως διασκευές, δηλαδή λίγα πράγματα έκατσαν να γράψουν. Τι είναι αυτό όμως που τους κάνει να ξεχωρίζουν από τον ορυμαγδό και τρώει το χρόνο σου , εσένα που κάθεσαι τώρα να διαβάσεις;
Swamp Rats
Για την ιστορία, γίνανε από τα απομεινάρια των Fantastic Dee Jays (ναι καλά το καταλάβατε, μάνατζερ ήταν ένας ραδιοφωνικός δισκοθέτης(sic) , μεγάλη υπόθεση για εκείνη την εποχή να σε παίζουν στο ραδιόφωνο) o Terry Lee στον WMCK. Η μπάντα αρχικά αποτελούνταν από τους Dick Newton στο μπάσσο, Don Schreiner στην κιθάρα και David Ganon στα τύμπανα. Ο Lee τους βάζει στην τοπική εταιρεία St Clair για να ηχογραφήσουν. Με αυτή τη σύνθεση κυκλοφορούν το “Hey Joe/ Louie Louie”.
Αν δεν τους έχεις ξανακούσει, ετοιμάσου για μεγάλη έκπληξη! Οι Swamp Rats πήραν τον garage ήχο στο σημείο που τον άφησαν οι Sonics και παίξαν πανκ όπως ακριβώς θα παιζόταν 10 χρόνια αργότερα. Δεν βρίσκουμε ψήγματα από πανκ , αλλά εδώ οι διασκευές τσακίζουν κόκκαλα, ξυπνάνε γείτονες, ξεκολλάν τη μαρμελάδα από τα αυτιά, και τελοσπάντων ήταν όσο σκληροί μπορούσαν να γίνουν!
Με τα fuzz boxes στα τέρματα και τα ουρλιαχτά , ειδικά στη διασκευή του Louie Louie που πατάει πάνω σε αυτή των Sonics, αλλά πάει πολύ πιο πέρα την παραμόρφωσή ακόμα και στα φωνητικά , οι Swamp Rats θα μπορούσαν άνετα να είναι σε μια συλλογή με punk μπάντες του 77.
Με την πρόσθεση του Bob Hocko στη φωνή και του Paul Shalako στο μπάσσο, ηχογραφούν το δεύτερο 7 ιντσο, διασκευάζοντας αυθεντικούς Sonics , Psycho/Here There Everywhere.
H διασκευή στους Beatles προσωπικά μου αρέσει πολύ καθώς η φωνή του Hocko βγάζει μια παιδικότητα, αλλά αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει είναι το Psycho. Πιο σκληρό και πιο γρήγορο από ότι το παίξανε οι Sonics, πραγματικά σου δημιουργεί απορία ως προς το τι είχαν στο κεφάλι τους και τι ορίζαν σαν επιτυχία. Βέβαια με τις πλάτες του μάνατζερ Lee, οι Swamp Rats παίζονται στο ραδιόφωνο αρκετά και έτσι έχουν και κοινό στις εμφανίσεις τους και κυκλοφορούν και κάποια άλλα 7 ιντσα πάλι με διασκευές, πάλι πολύ παραμορφωμένα. Ιδιαίτερη μνεία στην διασκευή που κάνανε στους Sparkles στο No friend of mine , καθώς το αυθεντικό κομμάτι είναι από τα κρυμμένα διαμάντια της εποχής.
Κάπου εδώ βέβαια αρχίζουν τα πράγματα να μην πηγαίνουν καλά, ο μάνατζερ δεν αφήνει την μπάντα να ηχογραφήσει δικό της υλικό, η διανομή στα δισκάκια είναι μικρή και οι διαφωνίες στο γκρουπ οδηγούν στη διάλυσή του στα μέσα του 1967. Σύμφωνα με ομολογία του manager Terry Lee, οι Swamp Rats δεν ήταν ποτέ μπάντα, ήταν κάποιοι μουσικοί που τους μάζευε ο ίδιος για να παίζουν live όταν έκανε dj sets…. Θα είχε ενδιαφέρον να είχαμε τη γνώμη των μελώ της μπάντας επί του θέματος!
Με την αναζωπύρωση ενδιαφέροντος στον garage ήχο το 1979, κυκλοφορεί ένα LP με τίτλο Disco Sucks (άμα είσαι πάνκης τα λες σταράτα) που βέβαια εμπορικά πάτωσε. Το 1998 η Get Hip κυκλοφόρησε ακόμα ένα LP με τα 7ιντσα της μπάντας και κάποιο άλλο υλικό με τίτλο Disco Still Sucks ( ε τι να κάνουμε δεν τους άρεσε η disco ρε παιδιά). Σαν δικό τους υλικό ξεχωρίζουμε το καραπάνκικο hey freak και το I m going home που διασκεύασαν το 2007 οι Black Lips ως Veni Vidi Vici στο LP Good Bad not Evil.
Ίσως αν είχαν ηχογραφήσει περισσότερο δικό τους υλικό, αν είχαν καλύτερη διανομή, αν , αν…οι Swamp Rats να είχαν μια θέση λίγο κάτω από τους μεγάλους, αλλά γι αυτό είμαστε εμείς εδώ, σωστά;
