Έχω πετύχει πολλές φορές τον εαυτό μου να ζηλεύει αυτό που καταφέρνουν πολλοί λίγοι άνθρωποι: να ζουν έξω από το συνηθισμένο. Κυρίως είναι συγγραφείς και μερικές φορές ηθοποιοί (!), αλλά όταν πρόκειται για ζωγράφους το συναίσθημα μετατρέπεται εύκολα σε φθόνο. Το “δώρο” τους είναι εκπληκτικό και απαιτεί μια ιδιαίτερη ικανότητα… να μιλάς με 1.000 λέξεις.
Ψάχνοντας για αυτούς τους χαρισματικούς ανθρώπους, πέτυχα στο διαδίκτυο μια εικόνα από τη διάσημη ιστορία του Πινόκιο. Ήταν ένα 
φθινοπωρινό τοπίο με δέντρα με κιτρινισμένα φύλλα, ένα από αυτά είχε το σχήμα της μύτης ενός αγοριού, απόλυτα δεμένο με το περιβάλλον, σα να κοιμόταν κάτω από μια ζεστή κουβέρτα! Τότε ανακάλυψα την Nicoletta Ceccoli. Η Ιταλία πάντα γεννούσε καλλιτέχνες, και έτσι και έγινε και σε αυτή την περίπτωση, γεννήθηκε στο San Marino και σπούδασε στο Institute of Art του Urbino. Έχει δηλώσει ότι η πόλη που έμοιαζε σαν μουσείο της έδωσε την ώθηση για να σχεδιάσει και για την εικονογράφηση. Τα θέματα της έχουν ως βάση τα παιδικά παραμύθια δοσμένα από μια εντελώς διαφορετική οπτική, η οποία διαφαίνεται και από τις τεχνικές της. Οτιδήποτε, από αναλογίες και προοπτική, μέχρι την δόμηση φανταστικών όντων, όλα αποδίδονται με μία υπερβολή και διαστρεβλωμένα, σαν μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.
Η μαγεία των ζωγραφιών της είναι ότι αν ρωτήσεις ένα μικρό παιδί (κάτι το οποίο έκανα με το δικό μου) θα διαπιστώσεις ότι όλα φαίνονται λογικά στα δικά τους μάτια και η ονειρική απεικόνιση τα κάνει να αντιλαμβάνονται την ιστορία ακόμα και να δεν μπορούν να διαβάσουν! Όλες οι φιγούρες μοιάζουν πορσελάνινες, έχουν φοβερή λεπτομέρεια και εκφράσεις, λίγο μελαγχολικές και σοβαρές (έτσι δεν είναι όλες οι παιδικές ιστορίες;) και η εικόνα αφήνει μια αίσθηση ευτυχίας και ανακούφισης.
Σίγουρα να τσεκάρετε το Beautiful Nightmares, ένα 200-σέλιδο art-book (Εκδόσεις: Venusdea Label, Soleil, 2010France). Οι υπόλοιπες δουλειές της Ceccoli περιλαμβάνουν διάσημα παραμύθια όπως η Σταχτοπούτα, η Κοκκινοσκουφίτσα και πολλές άλλες.
“Τα κορίτσια στα σχέδια μου εκφράζουν μια ντελικάτη νοσταλγία και και την ίδια ώρα είναι ματαιόδοξες και εύθραυστες, όμορφες και σκληρές.”
–N.C.
Οι πιο κοινοί της χαρακτήρες είναι κορίτσια και παράξενα ζώα, παιχνίδια που περπατούν, γοργόνες, έντομα και άλλα πλάσματα της φαντασίας! Τα τοπία και το περιβάλλον πάντα μοιάζουν περιορισμένα και προκαλούν έκπληξη. Παράλληλα αποκαλύπτουν ένα κρυμμένο αλλά αχανές τοπίο, όπως ακριβώς θα ήταν στο μυαλό ενός παιδιού. Τα χρώματα είναι ζωηρά και προκύπτουν από σκηνές γεμάτες ζωή. Σαν η εικόνα να έχει τη δική της θέληση, οδηγεί τη προσοχή του θεατή στον πρωταγωνιστή για να τον κάνει να σταματήσει και να σκεφτεί.
Πιστεύω ότι η Nicoletta είναι μία από τις καλύτερες εικονογράφους εκεί έξω, και όχι μόνο για παιδικά βιβλία. Μπορεί και δημιουργεί μια πραγματικότητα μέσα από την φαντασία που το στούντιο μέσα στο μυαλό μας μπορεί άνετα να αναπαράγει. Η αναπαράσταση μιας γκοθ-σουρεαλιστικής οπτικής σε απλούς ανθρώπους (στα παιδιά) είναι τόσο αποτελεσματική που ακόμα και άτομα που δεν έχουν σχέση με το είδος την αποδέχονται και την επικροτούν. Καταφέρνει να συνδυάσει τη βία με την αθωότητα, τον αισθησιασμό με την παιδικότητα, με τέτοια ισορροπία, σαν να έχει μείνει για χρόνια ένα αεροπλάνο στα βάθη του ωκεανού…
Ελπίζω όλοι εσείς να καταφέρετε να δείτε μια έκθεσή της, ή τουλάχιστον να αγοράσετε το βιβλίο της για το παιδί σας; έστω για το παιδί που κρύβετε μέσα σας…
