Το “Loud Minority”, μια δουλειά που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό, ήταν η αφορμή για μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με τους Jacks Full, μια μπάντα που εδώ και δέκα χρόνια κινείται με πείσμα και κίνητρο την αγάπη για τη ροκ μουσική. Το συγκρότημα από την Αθήνα επιστρέφει με τον πιο ώριμο και προσωπικό του δίσκο, ένα άλμπουμ που λειτουργεί σαν ημερολόγιο των τελευταίων έξι χρόνων και ταυτόχρονα δείχνει πόσο έχει εξελιχθεί ο ήχος τους. Πιο heavy, πιο blues, πιο δεμένο και ανοιχτό σε νέες επιρροές, το “Loud Minority” στέκεται ως φυσική συνέχεια της πορείας τους αλλά και ως δήλωση ότι δεν χωράνε σε καμία ταμπέλα. Γιατί, όπως λένε και οι ίδιοι, οι Jacks Full είναι για όποιον θέλει να ακούει μουσική και όχι είδος.
Μετρώντας εμφανίσεις σε clubs της Αθήνας, φεστιβάλ όπως το Rockwave και το Mammothfest, αλλά και περιοδείες στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, η μπάντα έχει δει από κοντά τις αντιθέσεις της ελληνικής σκηνής. Μιλά ανοιχτά για τις δυσκολίες, τις κλίκες και την έλλειψη στήριξης, αλλά δεν χάνει τον ενθουσιασμό της όταν θυμάται τις στιγμές που ο κόσμος σε άλλες χώρες τους αγκάλιασε από την πρώτη νότα. Με το νέο τους άλμπουμ στις αποσκευές και ένα φουλ πρόγραμμα σε Ελλάδα και εξωτερικό, οι Jacks Full συνεχίζουν με μια ενέργεια που δεν δείχνει να κοπάζει.
Jacks Full-“jacks full of aces”
Ας ξεκινήσουμε από την αφετηρία. Τι σημαίνει το όνομα “Jacks Full” και πώς το διαλέξατε; Ήταν ένα τυχαίο εύρημα ή κρύβει κάτι παραπάνω;
Το όνομα το εμπνεύστηκε ο προηγούμενος drummer μας, ο Βαγγέλης Καρδαμίτσης, στις αρχές της μπάντας το 2014, όταν μας είχε πιάσει να το παίζουμε μεγάλοι και τρανοί παίκτες πόκερ, χαχαχα! Βγαίνει από τον όρο “jacks full of aces” και αποτελείται από τρεις βαλέδες. Ο βαλές ή αλλιώς ο γελωτοποιός ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στις αυλές των βασιλιάδων που είχε τη δυνατότητα να πει ό,τι ήθελε για τον βασιλιά χωρίς να κινδυνεύει να τιμωρηθεί. Μας άρεσε τότε και το κρατήσαμε.
Έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε που ξεκινήσατε. Πώς θα περιγράφατε τον δρόμο μέχρι σήμερα; Τι άλλαξε και τι έμεινε ίδιο στην πορεία των Jacks Full;
Ο δρόμος μας και πιστεύουμε όχι μόνο ο δικός μας αλλά και πολλών συγκροτημάτων είναι δύσκολος, ειδικά στην Ελλάδα. Έχουμε αλλάξει μυαλά, έχουμε ωριμάσει ως συνθέτες και ως επαγγελματίες μουσικοί· η ομάδα μας έχει αλλάξει με τον ερχομό του Άγγελου Τάνη στα ντραμς· ο ήχος μας έχει πάρει διαφορετική κατεύθυνση από τότε που ξεκινήσαμε. Όμως αυτό που μένει ίδιο αν όχι μεγαλύτερο είναι η αγάπη μας για τη μουσική, τη σύνθεση, τις ζωντανές εμφανίσεις, αλλά και η φιλία και η εμπιστοσύνη μεταξύ μας.
“Loud Minority” τρίτος δίσκος, έξι χρόνια μετά το “Whatever”. Τι προσθέτει, τι αφήνει πίσω και τι θέλατε να πείτε με αυτόν τον δίσκο;
Στιχουργικά ασχολούμαστε με την κοινωνία, τους εαυτούς μας μέσα σε αυτή και γενικά με υπαρξιακούς προβληματισμούς που μας «ταλαιπώρησαν». Είναι ουσιαστικά ένα ημερολόγιο για αυτά τα τελευταία έξι χρόνια της ζωής μας. Ηχητικά έχει σίγουρα αλλάξει σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους, μιας και αλλάξαμε ντράμερ, ενώ πλέον έχουμε και τα φωνητικά του Νίκου Σπάθα.
Έχουμε επίσης ακούσει και παίξει πολλή μουσική έξω από το heavy rock, κάτι που θέλαμε να ενσωματώσουμε σε σημεία. Σίγουρα όμως υπάρχουν και συνδετικοί κρίκοι με τους παλιότερους δίσκους οι ίδιοι άνθρωποι είμαστε στο τέλος της ημέρας.
Ποια είναι η «Loud Minority»; Γιατί αυτός ο τίτλος και τι αντιπροσωπεύει για εσάς; Υπάρχει πολιτική ή κοινωνική διάσταση ή είναι καθαρά μουσικό statement;
Ο τίτλος έχει διπλή έννοια. Από τη μία, έχουμε πλέον όλους αυτούς τους «φωνακλάδες» των social media που, αν και λίγοι, πολλές φορές καθορίζουν τις απόψεις των πολλών. Από την άλλη, έχει και μια πιο προσωπική διάσταση, το ροκ αποτελεί μειοψηφία στη σύγχρονη παγκόσμια μουσική σκηνή και ειδικά στην Ελλάδα.
Το “Black Sheep” ως πρώτο single είναι αρκετά δυνατό άνοιγμα. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό το κομμάτι και γιατί το διαλέξατε ως προπομπό;
Σαν έμπνευση, το κομμάτι είχε το χάος της τύχης και το πώς όλοι εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι έχουμε οποιονδήποτε έλεγχο. Σκέψου πως η ζωή είναι σαν ένας τεράστιος φουρτουνιασμένος ωκεανός, και βρίσκεσαι στη μέση του. Μπορεί να νομίζεις ότι επειδή κάνεις απλωτές πας κάπου, αλλά στην πραγματικότητα ο ωκεανός σε πηγαίνει όπου θέλει αυτός και δεν έχεις κανέναν έλεγχο. Άρα πρέπει να αγκαλιάσεις την τυχαιότητα και να μάθεις να ζεις τη στιγμή.
Το επιλέξαμε πρώτο όχι μόνο λόγω της δυναμικής απλότητάς του, αλλά και επειδή θέλαμε να παρουσιάσουμε από την αρχή το νέο στοιχείο της φωνής του Νίκου σε συνδυασμό με του Μιχάλη.
Πώς θα περιγράφατε τον ήχο σας σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει ποτέ;
Heavy rock είναι ο γενικός τίτλος, αλλά μέσα υπάρχουν στοιχεία από grunge, heavy blues, ’70s rock, ’90s metal, alternative rock. Μας αρέσει, όταν γράφουμε έναν δίσκο, να μην ακολουθούμε έναν ήχο για όλα τα κομμάτια. Θέλουμε ηχητική ποικιλία ο δίσκος να είναι ένα ταξίδι, όπου από κομμάτι σε κομμάτι γεννιούνται άλλα συναισθήματα.
Jacks Full
Γι’ αυτό είναι δύσκολο για εμάς να πούμε «για ποιον είναι» οι Jacks Full. Ίσως είναι για όποιον θέλει να ακούσει μουσική και όχι είδος.
Ποιες μπάντες, δίσκοι ή εποχές σας έχουν σημαδέψει περισσότερο ως επιρροές; Υπάρχει κάτι που δεν θα φανταζόμασταν ότι ακούτε αλλά σας εμπνέει;
Οι επιρροές είναι ατελείωτες. Από Beatles μέχρι Lamb of God, από Hendrix μέχρι Sepultura, από B.B. King μέχρι synthwave δεν κολλάμε πουθενά. Ό,τι μας αρέσει, προσπαθούμε να το περάσουμε με κάποιο ύπουλο τρόπο μέσα στη μουσική μας!
Πώς βλέπετε την ελληνική heavy/hard rock σκηνή σήμερα; Υπάρχει κοινότητα, υπάρχει στήριξη;
Όχι, όχι και όχι! Χαχαχα! Πέρα από την πλάκα όμως, υπάρχουν άνθρωποι σε όλα τα πόστα της ροκ σκηνής που το αγαπάνε και προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Δυστυχώς όμως, η πλειοψηφία μαστίζεται από κλίκες, «μπακάληδες» μαγαζάτορες που απλώς προσπαθούν να σε «φάνε», μαχαιρώματα πίσω από την πλάτη από άλλες μπάντες και γενικά μια φάση τύπου «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα». Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές μπάντες που ασχολούνται σοβαρά με αυτό έχουν στραφεί στο εξωτερικό και έχουν ρίξει μαύρη πέτρα στην Ελλάδα.
Από τα clubs της Αθήνας στα stages του Rockwave και του Mammothfest. Ποια live εμπειρία έχει χαραχτεί πιο έντονα στη μνήμη σας; Υπήρξε κάποιο live που πήγε εντελώς στραβά αλλά τελικά το θυμάστε με γέλιο;
Στραβά δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει πάει κάτι σε ακραίο βαθμό ώστε να μας μείνει. Μια πολύ όμορφη στιγμή όμως ήταν στο Κουμάνοβο, σε ένα μαγαζάκι 200 ατόμων, πολύ στριμωγμένα, όπου παίζαμε για πρώτη φορά. Συνήθως, όταν επισκέπτεσαι μια χώρα για πρώτη φορά, η προσέλευση είναι μειωμένη. Παρ’ όλα αυτά, στο Κουμάνοβο ξαφνικά δεν χωρούσαν άλλοι! Παίζουμε όλο το σετ μας και πραγματικά ο κόσμος μπήκε μέσα στη σκηνή και φώναζε να τους παίξουμε κομμάτια από τη δισκογραφία μας που δεν έχουμε ξαναπαίξει ποτέ. Είχαν ήδη ακούσει τους δίσκους μας και είχαν έρθει… διαβασμένοι! Μας έκανε τρομακτική εντύπωση το πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουν σε αρκετές χώρες του εξωτερικού τη μουσική σε σχέση με την Ελλάδα.
Έχετε περιοδεύσει στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά που παρατηρείτε σε σχέση με την Ελλάδα όσον αφορά το κοινό, τις συνθήκες και τη στήριξη;
Αυτό που αναφέραμε πριν. Στην Ελλάδα, 7 στις 10 φορές ο κόσμος πάει στα live εγχώριων συγκροτημάτων απλώς… για να πάει. Πιο πολύ για το event παρά για τη μουσική. Έξω, ο κόσμος έρχεται για να ψαχτεί και να ακούσει μουσική, χωρίς να τον ενδιαφέρει το μέγεθος της μπάντας. Στο εξωτερικό, άσχετα με το πόσο κόσμο έχεις από κάτω, νιώθεις τη σύνδεση. Υπάρχει ανταλλαγή συναισθημάτων κάτω και πάνω από τη σκηνή. Προφανώς υπάρχουν εξαιρέσεις σε όλες τις περιπτώσεις.
Τι να περιμένουμε στη συνέχεια; Έρχονται συναυλίες, περιοδεία, κάτι άλλο που πρέπει να ξέρουμε;
Ναι! Στις 26 Νοεμβρίου ξεκινάμε από Θεσσαλονίκη και θα κάνουμε ένα μίνι τουρ σε δέκα πόλεις: Ελλάδα, Βουλγαρία και Ρουμανία. Στη συνέχεια έχουμε κάποιες μεμονωμένες εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα. Από Φεβρουάριο θα κάνουμε ένα release show στην Αθήνα και προς Μάρτιο θα πάμε για ένα τουρ στην κεντρική Ευρώπη. Όλες οι ημερομηνίες υπάρχουν στα social μας!
Και τέλος αν μπορούσατε να παίξετε support σε οποιαδήποτε μπάντα (εν ζωή ή όχι), ποια θα ήταν και γιατί;
Ακραία δύσκολη ερώτηση, μιας και είναι άπειρες οι μπάντες που λατρεύουμε και για τον καθένα στην μπάντα είναι διαφορετική. Ας πούμε τρεις λοιπόν, για να είμαστε μέσα (προφανώς ο ήχος μας καμία σχέση με αυτές, πιο πολύ για να τους βλέπαμε από κοντά, χαχαχα): The Beatles, Led Zeppelin και Jimi Hendrix!
Ακολουθήστε τους Jacks Full
