Οι Soulfly κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ και είναι κάτι που δεν περιμέναμε τόσο καλό, βασικά όσο ήταν το προηγούμενο τους, “Totem”.
Το “Totem” μας είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις μιας και γύρναγε τον χρόνο πίσω στα χρόνια του “Primitive”. Στο προηγούμενο άλμπουμ τους άκουγες Slayer και Death metal riffs πιο πολύ από ποτέ. Τα ίδια και καλύτερα αποτελέσματα έχουμε στο “Chama” που είναι από τα ελάχιστα άλμπουμ των Cavalera που λέω “Μόνο αυτό ήταν?”. Η διάρκεια του άλμπουμ στα 32 λεπτά περίπου αλλά με πληθώρα συμμετοχών.
Ο Zyon Cavalera είναι άξιος συνεχιστής στους Soulfly
Χωρίς αμφιβολία ο Zyon Cavalera, γιος τους Max, έχει κάνει τρομερή δουλειά τόσο στα drums που “θερίζει” μέχρι και στην παραγωγή που είναι εκπληκτική. Του έδωσαν βέβαια και ένα χεράκι βοήθειας οι Tommy Gibbons και John Aquillino. Ο τελευταίος έχει δουλέψει πολύ με Ellefson και Cavalera Conspiracy. Η παραγωγή έγινε στα Platinum Underground Studio στην Arizona οπού και μένει μόνιμα η οικογένεια Cavalera. Ο Zyon λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι με τον πατέρα του έχουν “χημεία” ποιότητας. Προσφέρουν άρρωστο tribal groove metal, όπως κάποτε ο τελευταίος το προώθησε με το “Roots”. Εκεί έγινε η αρχή και μετά αυτός ο ήχος συνεχίστηκε με το ντεμπούτο των Soulfly. Καλό είναι να τα υπενθυμίζουμε αυτά.
Με το intro σε προϊδεάζουν για την οργή που έρχεται. Η επιστροφή στις “Primitive” εποχές είναι μόνιμη και σταθερή και φαίνεται από εδώ, πριν ξεσπάσει το “Storm the gates”. Το πισωγύρισμα πάει ακόμα και στην εποχή “Roots”. Ο Max στα 56 του χρόνια δεν σου δίνει περιθώριο για αμφιβολίες μεταδίδει μηνύματα κυνισμού και οργής μέσα από τους στίχους. Στο drumming ο Zyon είναι “θηρίο”, σίγουρα έχει επηρεαστεί από τον θείο του σε μεγάλο βαθμό. Igor μεγάλε δάσκαλε! Μπαίνουμε στο “Nihilist” στο οποίο συμμετέχει ο Todd Jones των Nails. Αυτό που συμβαίνει εδώ μέσα είναι απίστευτο και μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω στο clip τι συμβαίνει. “Αρρώστια”. Η φάση στο τέλος του κομματιού φέρνει το σκοτάδι για πάντα.
Ο Mike DeLeon είναι εξαιρετικός κιθαρίστας κάτι που φαίνεται και στο παραπάνω clip. Πάμε στο “No pain-no power” οπού και συμμετέχει και ο μικρότερος γιος του Max, Igor Amadeus Cavalera στο μπάσο. Στα φωνητικά έχουμε την συμμετοχή του Ben Cook και στις κιθάρες τον Dino Cazares των Fear Factory. Κόσμος και κοσμάκις έχει μαζευτεί εδώ όπως βλέπετε. Στο “Ghenna” έχουμε την συμμετοχή του Mike Amott των Arch Enemy, κάτι που φαίνεται από τα βιρτουοζικά solos στην αρχή και ενδιάμεσα αλλά και στο Groove παίξιμο. Ο “Μιχάλης” δίνει τον καλύτερο του εαυτό ακόμα και σε αυτό το είδος.
Πάμε σε ένα από τα μεγάλα κομμάτια του άλμπουμ σε χρονική διάρκεια, στο “Black hole scum”. Φέρνει στο μυαλό τους Cavalera Conspiracy, “αιχμηρές” κιθάρες και “αρρωστά” solos που δημιουργούν αποπνικτική ατμόσφαιρα. Ενώ το επόμενο έχει γρήγορο drumming στην αρχή και μετά μπαίνει στα γνώριμα mid- tempo μονοπάτια των Soulfly. Το επόμενο “Always was, always will be” είναι σε φάση “Chaos A.D.”/“Roots” φέρνοντας και κάποια στοιχεία από Godflesh. “Διάλειμμα” με το instrumental “Soulfly XIII” με ambient tribal ήχους να σε “ταξιδεύουν”.
Τελευταίο κομμάτι για το “Chama”, το ομότιτλο. “Ξύλο” μέχρι τελικής πτώσεως με riffs που ξερνάνε φλόγες και ένα ασταμάτητο και τεχνικό drumming. Μέσα σε μια σύνθεση όλη η ταυτότητα του άλμπουμ. Χωρίς πλάκα, ήθελα κι άλλο υλικό από τους Soulfly γιατί βλέπω ότι τόσο ο γιος όσο και ο πατέρας έχουν την “σπίθα”. Υπάρχουν νεοτερίστικα στοιχεία μέσα με διάφορους περίεργους ήχους και πολλά είδη κρουστών που κάνουν την μουσική των Soulfly ακόμα πιο ποικιλόμορφη.
Hats off στον Max που αφήνει μπόλικο χώρο στον Zyon αλλά και τον μικρότερο γιο του, Igor. Σίγουρα η βοήθεια είναι σημαντική και φαίνεται άλλωστε. Να μην παραλείψουμε βέβαια και τον εξαιρετικό κιθαρίστα Mike DeLeon που δίνει τον καλύτερο του εαυτό. Ήταν και στα πρώτα rehearsals των επανασυνδεδεμένων Pantera, πριν μπει ο Zakk Wylde.
Για το τέλος
Το νέο Soulfly είναι ένα πολύ αξιόλογο άλμπουμ που μπορείς να το ακούσεις, όπως κάποτε άκουγες τα “Primitive” και “Prophecy”. Είναι στο ίδιο επίπεδο με το “Totem” και αυτό το κάνει πολύ σημαντικό. Φαίνεται ακούγοντας αυτά τα 32 λεπτά ότι η “φλόγα” καίει ακόμα. Αλλά συνεχίζω να λέω ότι θα ήθελα περισσότερο υλικό γιατί πολύ απλά αξίζει κάθε λεπτό του “Chama”.
