Στις 25 Οκτωβρίου είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε τους The Rasmus στην Αθήνα στο Floyd και ειλικρινά δεν περίμενα πως θα το ευχαριστιόμουν τόσο πολύ!
Μόρνος, 18 Σεπτεμβρίου 2011
Είμαι στο αυτοκίνητο του θείου μου και γυρνάω από Λιδωρίκι για Μαλανδρίνο. Δεν μπορεί να μιλήσει κανείς μας εδώ και μέρες, οπότε η σιωπή μας έφερνε μιαν αμηχανία σε όλους μας. Συντονίζουμε το ραδιόφωνο στο Ράδιο Άμφισσα 104.4 και παίζει το Sail Away των The Rasmus. Αρκετά ταιριαστό τραγούδι για την περίσταση. Είχαν περάσει λίγες ώρες από την κηδεία του παππού μου. Είχα να ακούσω μουσική από τις 15 Σεπτεμβρίου, τη μέρα που έφυγε. Μπαίνει το ρεφρέν και βρίσκομαστε σε μία μεγάλη στροφή, όπου βλέπαμε τη λίμνη του Μόρνου και το φεγγάρι έκανε μία γραμμή μέσα στα θολά της νερά. Έτσι σιωπηλά είπα “Καλό Ταξίδι”. Με The Rasmus, Sail Away, σιωπή, Μόρνο και δάκρυα.
Floyd, 25 Οκτωβρίου 2025
Είμαι έξω από το Floyd και περιμένω τη Δέσποινα. Ανάβω ένα τσιγάρο και σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή. Έχουν περάσει 14 χρόνια από τότε που άκουσα το Sail Away των The Rasmus και μετά από τόσα χρόνια, θα το ακούσω live. Λίγο η συναισθηματική φόρτιση, λίγο οι υψηλές προσδοκίες, ανάβω ένα τσιγάρο και σκέφτομαι πως σε λίγη ώρα θα μπω σε μία χρονοκάψουλα και θα επιστρέψω πάλι πίσω στην ηλικία των 15-18 ετών. Τριετία φωτιά! Μπαίνω με τη Δέσποινα, σετάρουμε κάμερα, πιάνω θέση κάγκελο και στις 9 νταν, εμφανίζονται οι The Rasmus στη σκηνή του Floyd.
Αξίζει να αναφερθεί πως υπήρξε ικανοποιητικός αριθμός θαμώνων, ξεπερνώντας τις προσδοκίες μου. Το πιο σημαντικό όλων όμως ήταν πως όποιος πάτησε το πόδι του μέσα στο Floyd ήταν οπαδός των The Rasmus, ήξερε τα περισσότερα τραγούδια, κοπανήθηκε με την καρδούλα του (ναι, ναι, για εσάς στο κάγκελο λέω που λυσσάξατε και το ευχαριστήθηκα και εγώ μαζί σας!), πέρασε καλά, θυμήθηκε τα νιάτα του και έφυγε με ένα χαμόγελο. Και να σας πω και κάτι… Έτσι είναι καλύτερα! Είναι σημαντικό στις συναυλίες να πηγαίνουν άνθρωποι που γουστάρουν αυτό που ακούν και όχι απλά να πηγαίνουν “για τη φάση”. Γνώμη μου. Την κρατάτε – την πετάτε.
Ξεκίνησαν οι Φιλανδοί, The Rasmus, με τη νέα τους δουλειά από τον δίσκο Weirdo και είναι λογικό, μιας και η περιοδεία έχει το όνομά του.
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, με το Rest In Pieces, όπου θεωρώ πως είναι σωστή επιλογή για έναρξη, μιας και έχει δυναμική. Ο Lauri των The Rasmus με κλασικό μαύρο σκουφάκι, μαύρο μπλουζάκι Thraser και έντονο μαύρο eyeliner, μας θύμησε τα νιάτα μας. Μέχρι το τέλος του πρώτου τραγουδιού, θεωρώ πως ο ήχος είχε κάποιες αστοχίες, αλλά συμβαίνουν αυτά στις ζωντανές εμφανίσεις. Ε, και κάπου εκεί ξεκίνησε μία κατρακύλα ηλικιακής ωριμότητας και πήγαμε στα παλιά, τα καλά, τα ορθόδοξα και ίσως άγνωστα σε κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί με την μπάντα.
Ξεκινήσαμε με το Guilty, πήγαμε στο No Fear, μετά στο Time to Burn και στο Justify, όπου ζεσταθήκαμε για τα καλά. Έπιασα κάποια vibes ανυπομονεσίας για τα πολύ γνωστά τους, αλλά ήταν λογικό escalation το πως χτίστηκε η βραδιά. Μετά πήγαμε σε ένα medley από Bullet, Still Standing και Shot, όπου ειλικρινά δεν τα θυμόμουν καν. Ένιωσα να με χτυπάει η εφηβεία στον ώμο και να μου λέει “Φιλενάδα, θυμάσαι τι άκουγες στο Sony Walkman σου;”.
Η επαφή μπάντας-κοινού ήταν πολύ καλή, κάτι που μου έκανε εντύπωση. Εντάξει, δεν είμαστε τόσο ένθερμοι ως χώρα με τους The Rasmus, μη γελιόμστε. όμως, θα επανέλθω σε αυτό που έγραψα πιο πάνω. Όσοι ήρθαν στο Live, ηξεραν για ποιο λόγο ήρθαν και αυτό το επικροτώ και θα το επικροτώ, if you know what I mean.
Μετά ακούσαμε το καινούργιο Break The Chains και ακολούθησε το Immortal και το October & April όπου κανονικά ήταν ντουέτο με την Annete Olzon και τρομερό χιτάκι της εποχής. Τα φωνητικά τα έκανε η Emilia “Emppu” Suhonen, της οποία η ενέργεια σάρωνε τη σκηνή σε όλα τα μήκη και πλάτη. Μετά είχαμε το αγαπημένο First Day of My Life και το Eurovision-ικό, Jezebel, το οποίο μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω ποιο είναι. Εκεί ήρθε το Creatures of Chaos, το οποίο έχει καλή δυναμική να γίνει χιτάκι. Πήγαμε λίγο στα παλιά με το Not Like the Other Girls και το Falling, ενώ ακολούθησε το Banksy από το νέο δίσκο.
Μετά ήρθε η στιγμή που περιμέναμε όλοι από την αρχή της βραδιάς. Livin’ in a World Without You, λοιπόν, και όλο το Floyd τραγούδησε, χοροπήδησε, αφιέρωσε. Ειδικά, όσοι ήταν στο κάγκελο έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και το χαρήκαμε ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΟΛΟΙ! Γίναμε ξανά οι έφηβοι που ίσως είχαμε ξεχάσει πως υπήρξαμε κάποτε. Και συνεχίστηκε η διάθεση αυτή, γιατί ακολούθησε το In my Life και το αξεπέραστο In the Shadows. Επειδή ήμουν και εγώ κάγκελο, μπορώ να σας πω πως η μπάντα το κατάλαβε το vibe μας και ήταν χαρούμενοι για το αποτέλεσμα. Μετά ήρθε το Weirdo, όπου προς μεγάλη μου έκπληξη χάρη μεγάλης αποδοχής από το ελληνικό κοινό.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με το encore της ακουστικής version του Sail Away – το οποίο το έγραψε ο Lauri στο πιάνο του στο δεύτερο σπίτι του στο Ελσίνκι μόλις είχε μετακομίσει και του νέου τραγουδιού Love is a Bitch. Νομίζω πως από το νέο δίσκο, είναι ίσως από τα πιο εμπορικά τραγούδια και θα γράψει τα δικά του ραδιοφωνικά λεπτά.
Όσο για μένα, έζησα το Sail Away ακριβώς όπως ήθελα να το είχα φανταστεί. Έντονα, βουρκωμένη και με ένα σφίξομο στην καρδιά, με το μυαλό μου να είναι στον Μόρνο, αντιλαμβάνοντας πως 14 χρόνια πέρασαν σαν ένα βλεφάρισμα. Ο χρόνος περνάει γρήγορα, αλλά η απώλεια δεν είναι ποτέ διαχειρίσιμη. Όσα χρόνια και αν περάσουν.
Γενικά σχόλια της βραδιάς…
Ο Lauri Ylönen μας ενημέρωσε πως τα περισσότερα τραγούδια της μπάντας έχουν γραφτεί στην Ελλάδα. Ο λόγος αυτός είναι που έχει τη χώρα μας σε σημαντική θέση στη καρδιά του και πως είναι ευγνώμων για την έμπνευση που έχει πάρει από το φως και τη θάλασσα της Ελλάδας.
Δεν ήταν η καλύτερη εμφάνιση του Lauri στα φωνητικά και κάπως με στεναχώρησε. Βεβαια, πολύ δύσκολη περιοδεία με περιεχόμενο που πιάνει όλη τη δοσκογραφία τηε μπάντας, άρα πιάνει και διαφορετικές φάσεις φωνητικών δυνατοτήτων λόγω ηλικίας. Αλλιώς τραγουδάς στα 20 και αλλιώς στα 46.
Μπορώ να πω πως η βραδιά των The Rasmus χωρίστηκε σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος ήταν μέχρι και το Jezebel και το δεύτερο μέρος από το Creature of Chaos από τον νέο δίσκο μέχρι το τέλος. η δυναμική του πρώτου μέρους χτιζόταν σιγά σιγά, ενώ στο δεύτερο μέρος ήταν όλα τα γνωστά σε όλους μας και τα περισσότερα από τα νέα τραγούδια. Κοινώς, γίναμε και πάλι έφηβοι όλοι μέσα στο Floyd και, ειλικρινά, το λες και λυτρωτικό.
Ήταν 90 λεπτά εμφάνιση, με αρχή – μέση- τέλος, χωρίς περιστροφές και άσκοπα περάσματα. Περάσαμε καλά και φύγαμε “γεμάτοι” μπάντα και θεατές. Το δήλωσαν και οι The Rasmus, άλλωστε.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Setlist The Rasmus – Weirdo Tour | Floyd, Athens
Rest in Pieces (new)
Guilty
No Fear
Time to Burn
Justify
Bullet
Still Standing
Shot
Break These Chains (new)
Immortal
October & April
First Day of My Life
Jezebel
Creatures of Chaos (new)
Not Like the Other Girls
Falling
Banksy (new)
Livin’ in a World Without You
In My Life
In the Shadows
Weirdo (new)
Encore:
Sail Away
Love is a Bitch (new)
Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη
Link:https://www.facebook.com/DespinaStamatakiPhotography/
