Οι Nailed to Obscurity είναι στο μυαλό μου ως η φάση το μελωδικό Death Metal συναντάει την λυρικότητα των Opeth.
εν λείπουν τα alternative περάσματα στη μουσική τους, ούτε όμως και οι Doom Metal αναφορές που μόνο λίγες δεν είναι. Κάτι όμως που μου αρέσει στη μουσική τους είναι κάποιές post rock φάσεις που ταιριάζουν αρκετά στο είδος που παίζουν. Ένα είδος που θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας συνδυασμός Doom και μελωδικού Death Metal.
Το νέο άλμπουμ των Nailed to Obscurity συνεχίζει την δουλειά του “Black frost”
Οι Nailed to Obscurity δημιούργησαν αξιόλογο άλμπουμ, αυτή είναι η αλήθεια για το “Generation of the void”. Είναι μια δουλειά εμπνευσμένη που έχει χαοτικά ακραία μέρη που ταιριάζουν υπέροχα με τα ήρεμα μονοπάτια που ακολουθούν στις συνθέσεις τους.
Οι progressive αναφορές έχουν πληθύνει όπως για παράδειγμα στο “Echo attempt” και στο ομώνυμο που τα jazzy σημεία δεν λείπουν. Μας κάνουν να βαριόμαστε οι Nailed to Obscurity? Δεν θα το έλεγα. Ακούγεται πολύ ευχάριστα το άλμπουμ και αυτό οφείλεται στην ποικιλία των ήχων που βγάζει. Θυμίζουν απο Dark Tranquillity και Opeth, μέχρι και Tool. Με τους πρώτους έχουν περιοδεύσει κιόλας.
Τα “Glass bleeding” και “Liquid morning” είναι τυπικά Nailed to Obscurity κομμάτια με τα χαρακτηριστικά growls του Raimund Ennenga να συνεχίζουν την Åkerfeldt σχολή. Το πρώτο θα σας θυμίσει Dark Tranquillity αρκετά. Τα καθαρά του φωνητικά φέρνουν περισσότερο σε Ghost αλλά και σε Opeth σε σημεία.
Οι κιθάρες από την άλλη έχουν γίνει περισσότερο post metal φάση και έχουν περισσότερα μελωδικά solos με την σύγχρονη progressive αισθητική κυρίαρχη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα βρίσκουμε στις συνθέσεις “The ides of life”, “Clouded frame” και “Spirit corrosion”. Στο τελευταίο έχουμε και επιρροές από Swallow the Sun χωρίς να ενοχλούν. Η ατμόσφαιρα του “Generation of the void” χαρακτηρίζεται ως Doom με την μουσική επένδυση που προανέφερα.
Το “Misery’s messenger” στην αρχή του έχει alternative metal περάσματα με τα “καθαρά” φωνητικά του Ennenga να ενισχύουν αυτόν τον χαρακτηρισμό στη συνέχεια. Ένα αρκετά διαφορετικό κομμάτι από τα υπόλοιπα που πλησιάζει τους Katatonia. Το “Overcast” είναι από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου για μένα. Με γερές δόσεις από Moonspell και Dark Tranquillity σε όλη την διάρκεια του κομματιού, το βάζουν ψηλά στη λίστα με τα καλύτερα του άλμπουμ.
Εν κατακλείδι
Το “Generation of the void” είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται ευχάριστα από το σύνολο των οπαδών τους. Θέλω όμως περισσότερα πράγματα από μια μπάντα που έχει δυνατότητες που ακούγονται στο άλμπουμ αλλά όχι στο βαθμό που περίμενα. Οι οπαδοί των Dark Tranquillity και των Opeth μπορούν να σπεύσουν, εγώ θα περιμένω την επόμενη τους δουλειά.
