Υπάρχουν κάποιες μπάντες, όπως οι Primal Fear καλή ώρα, που με ένα τηλεφώνημα κάνουν ένα “τζαμάρισμα” και βγάζουν άλμπουμ. Αυτοί είναι οι Matt Sinner και Ralph Scheepers που τόσα χρόνια στο “άρμα” των Primal Fear κυκλοφορούν δίσκους πλούσιου Heavy Metal. Μπορεί τα πρώτα τους άλμπουμ να ήταν πιο Priest και από Priest, αλλά μετά δημιούργησαν την “ταυτότητα” τους με επιτυχία.
Έτσι απλά λοιπόν, μπορούν εύκολα και βρίσκουν χρόνο και πάνε στον Dennis Ward και τα Kangaroo Studios στη Γερμανία και ηχογραφούν. Στέλνουν και για μίξη και mastering στον Jacob Hansen και όλα καλά, όλα ανθηρά. Τα όμορφα πράγματα στηρίζονται στην απλότητα και το μεράκι. Νέο άλμπουμ λοιπόν!
Σημαντικές αλλαγές στο line up των Primal Fear
Οι Primal Fear άλλαξαν αρκετά από την εποχή του “Code red”. Για το προηγούμενο τους άλμπουμ μπορείτε να διαβάσετε την κριτική μου εδώ.
Για αρχή να αναφέρουμε ότι αποχώρησε ο Michael Ehre και την θέση του πίσω από τα drums πήρε ο André Hilgers. Tom Naumann και Alex Beyrodt αποχώρησαν από τις κιθάρες και στη θέση τους ήρθε η Thalìa Bellazecca (Ex-Frozen Crown). Στις κιθάρες παρέμεινε από το προηγούμενο άλμπουμ ο Magnus Karlsson. Ο βασικός κορμός ήταν, είναι και θα είναι οι Mat Sinner και Ralf Scheepers. Έτσι λοιπόν έχουμε απλοποίηση του line up.
Το “Domination” δεν ανακαλύπτει την “πυρίτιδα” αλλά…
Είναι ένα άλμπουμ που το ακούς πολύ ευχάριστα οδηγώντας ή να βρίσκεσαι στο γυμναστήριο. Ένα άλμπουμ που διακατέχεται από όρεξη, μεράκι, τιμιότητα και αγάπη για το Heavy Metal. Οι Primal Fear ποτέ δεν ισχυρίστηκαν ότι κάνουν κάτι πολύ διαφορετικό από άλλους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι άριστοι στις αποδόσεις τους. Είχα την τύχη να τους παρακολουθήσω στην πρώτη μέρα του GMM 2016 και ήταν κάτι παραπάνω από θεαματικοί.
Τα “The hunter”, “Destroyer” και “Far away” ξεκινούν το άλμπουμ των 13 συνθέσεων με επιτυχία μιας και δεν υπάρχει μελανή στιγμή. Συνθέσεις που οι Γερμανοί γράφουν όποτε θέλουν, όπου θέλουν. Τόσο απλά. Εν τω μεταξύ το “Far away” είναι μεγάλη Powerια. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Scheepers έχει διατελέσει μέλος των Gamma Ray στις αρχές τις καριέρας τους. Αποχώρησε λόγω απόστασης Αμβούργου και του τόπου κατοικίας του. Από την άλλη “The hunter” και “Destroyer” είναι Heavy Metal made in Germany με το vibe των Priest κυρίαρχο.
Η προσθήκη της Thalìa Bellazecca έδωσε “φρεσκάδα”
Η μπάντα έχοντας στις τάξεις της μια κιθαρίστρια σαν την Belliazecca έχει προσθέσει νέο “αίμα”. Με τον Karlsson έχουν ήδη βρει “χημεία” και το ακούς ξεκάθαρα στα “Destroyer”, “Tears of fire” και “Heroes and gods”. Το “I am the primal fear” είναι ένα κλασσικό Heavy Metal κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να ήταν στο “Jaws of Death”. Με την πρώτη ακρόαση ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια έγινε το “Tears of fire” το οποίο είναι ένα old school Heavy Metal κομμάτι με πιασάρικες μελωδίες και δυναμικά φωνητικά. Ότι πρέπει και για single.
Διαπιστώνουμε με την πάροδο του άλμπουμ ότι οι Primal Fear δείχνουν να μην στερεύουν από μελωδίες. Τα “Tears of fire” και “Scream”, όπως και προ είπαμε και το “Heroes and gods” σφύζουν από έμπνευση. Κλασσικό Heavy/Power Metal που δεν απογοητεύει. Από την άλλη η εμπιστοσύνη που απολαμβάνει η 25χρονή Thalìa Bellazecca από τους υπόλοιπους της δίνει χώρο να ξεδιπλώσει τις αρετές της πάνω στην εξάχορδη θεά.
Το “Hallunications” είναι μια μπαλάντα με όμορφα solos από Karlsson και Bellazecca που θα μπορούσε εύκολα να ήταν σε ένα solo album ενός από τους δυο. Συνέχεια με το “Eden” που έχουμε την συμμετοχή της Melissa Bonny των Ad Infinitum. Ένα μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι για τα standards των Primal Fear.
Το “Eden” είναι ένα απολαυστικό κομμάτι με λυρισμό και με τα πλήκτρα να προσφέρουν μια πομπώδη και επική ατμόσφαιρα. Η συνύπαρξη των Bonny και Scheepers στα φωνητικά θα σας πάνε πίσω στο χρόνο όταν και είχε ερμηνεύσει ο δεύτερος το “Every time it rains” με την Simone Simons των Epica για λογαριασμό του αξιόλογου “A new religion”.
Ένα πλούσιο άλμπουμ με 13 συνθέσεις
Θα μπορούσαν να ήταν λιγότερες, μας και βέβαια. άνετα σταμάταγε το άλμπουμ στο “Scream”. Υπήρχε περίσσεμα άρα δεν προσθέτουμε άλλες τέσσερις συνθέσεις θα είμαι οι αρχηγοί? Δεν τους νοιάζει, έχουν “χτίσει” όνομα και κάνουν ότι θέλουν μέσα σε μια ώρα που διαρκεί το “Domination”. Ακούγονται ευχάριστα όμως τα “Τhe dead don’t die” και “Crossfire” τα οποία έχουν riffs και μελωδίες που αντιπροσωπεύουν πλήρως το είδος. Το “March boy march” είναι ένα περίεργο κομμάτι για Primal Fear αλλά γενικά είναι οκ. Θα σας φέρει στο νου τους Accept. Για το τέλος άφησαν μια κλασσική μπαλάντα για το είδος, το “A tune I won’t forget” που κλείνει υποδειγματικά το άλμπουμ.
Εν κατακλείδι
Αυτό που είπα και στην αρχή. Δεν ανακαλύπτουν κάτι νέο με το “Domination” που να σημειώσουμε ότι κυκλοφορεί από την Reigning Phoenix Music. Απλά προσθέτουν άλλον ένα πολύ αξιόλογο δίσκο στην ήδη πλούσια καριέρα τους. Από ένα σημείο και μετά μπάντες όπως οι Primal Fear απλά συναντώνται, παίζουν μουσική και περιοδεύουν. Δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα. Για τους λάτρεις του είδους, σπεύσατε.
