Πριν περάσουμε στο “Borderland” των Amorphis, να παραθέσουμε κάποια νέα σχετικά με αυτή την σπουδαία μπάντα.
Οι Φινλανδοί βγαίνουν σε περιοδεία αυτόν τον μήνα με τους Arch Enemy, Eluveitie και Gatecreeper. Παρακάτω σας παραθέτουμε τις ημερομηνίες αν τυχόν κανονίσετε ένα ταξιδάκι στην Ευρώπη, καλό θα είναι να τους παρακολουθήσετε. Προσωπικά “χτύπαγα” μια Λυόν ή Στοκχόλμη. Πάμε στο νέο άλμπουμ τώρα το οποίο, αν κρίνουμε από τα singles που ακούσαμε τους προηγούμενους μήνες, δεν πέσαμε έξω στην πρόβλεψη μας. Σας είχαμε ενημερώσει εδώ για το τι ερχόταν.
Πάμε στο “Borderland”, το 15ο άλμπουμ των Amorphis
Παλιά, και μιλάμε όταν ήμουν στις ηλικίες 15 με 18 ετών, τις πλείστες φορές επέλεγα να αγοράσω CD μόνο από το εξώφυλλο. Αν κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή το “Borderland”, θα το είχα αγοράσει λόγω artwork ξεκάθαρα. Η δουλειά του Marald van Haasteren (Marald Art) δεν χωράει αμφιβολία ότι είναι εντυπωσιακή πέρα για πέρα.
Εξώφυλλο με εκπληκτικές λεπτομέρειες που βγάζει προς τα έξω με μεγάλη επιτυχία τον κόσμο των σημερινών Amorphis.
Τα “Light and shadow” και “Dancing shadow” μας εντυπωσίασαν με τις μελωδίες τους και την αμεσότητα τους. Με το πρώτο άκουσμα καταλαβαίνεις ότι ο προορισμός τους ήταν να δώσουν ακριβώς πως θα ακούγονται οι Φινλανδοί στο “Borderland” και τα κατάφεραν περίφημα. Ακούγοντας το πρώτο κομμάτι, “The circle”, καταλαβαίνεις γιατί κυκλοφόρησε το “Dancing shadow” ως single.
Οι εναλλαγές του Tomi Joutsen στα brutal και “καθαρά” φωνητικά για άλλη μια φορά εντυπωσιάζουν. Είχα αναφέρει κάποτε, πριν πολλά χρόνια για την ακρίβεια, ότι η το να βρεθεί στο δρόμο τους ο Tomi ήταν σαν να ξετρύπωσαν θησαυρό στην άμμο.
Το “Bones” θα σας μεταφέρει στο παρελθόν τους, τα riffs είναι ασήκωτα και η πλειονότητα των φωνητικών είναι ακραία. Το refrain πάντως είναι όλα τα λεφτά με την συνοδεία των πλήκτρων να ταιριάζει “γάντι”. Ένα κομμάτι που θα σας φέρει στο νου την διαφορά που έκανε το “Greed” στο συνολικό αποτέλεσμα του “Tuonela”.
Με το πρώτο άκουσμα του άλμπουμ, για κάποιο περίεργο λόγο, ξεχώρισα το “Fog to fog”. Τα συναισθήματα που σου γεννιούνται ακούγοντας τον μαγευτικό λυρισμό των κιθάρων και των πλήκτρων είναι απερίγραπτο. Τα φωνητικά του Tomi για μια ακόμη φορά προσδίδουν την τελική πινελιά αριστείας. Τα πλήκτρα του Santeri Kallio για άλλη μια φορά σε “ταξιδεύουν” σε συνοδεία με τις μελωδίες των Esa Holopainen και Tomi Koivusaari.
Το “The strange” κυμαίνεται πάνω στις “επιταγές” που εδραίωσε το “Halo”, ένα πολύ όμορφο κομμάτι που ακούγεται ευχάριστα. Για την ακρίβεια το θεωρώ πολύ έξυπνο στον τρόπο που τα πλήκτρα συναντούν τις κιθάρες. Καλά για το φωνητικά του Tomi, αδιανόητα για μια ακόμη φορά.
Το νέο άλμπουμ όσο το ακούς καταλαβαίνεις ότι είναι ένα “σκαλοπάτι” πάνω από τον προκάτοχο του. Αυτό το καταλαβαίνεις μετά από πολλές ακροάσεις. Ας πούμε την πρώτη φορά που άκουσα το “Tempest” σκέφτηκα γιατί να υπάρχει αυτό το κομμάτι εδώ, δεν ταιριάζει και τόσο. Μετά όμως κατάλαβα, ότι αυτά τα περάσματα με τις ακουστικές κιθάρες προσφέρουν κάτι το διαφορετικό με τα υπέροχα φωνητικά του Joutsen και το ξέσπασμα σαν καταιγίδα κατά μεσής της σύνθεσης.
Το πιο σημαντικό “κλειδί” για την επιτυχία του άλμπουμ είναι η ποικιλία που εκπέμπει και ο λυρισμός που χτυπάει “κόκκινο”. Τα solos στο “Tempest” είναι Amorphis από την Κύπρο μέχρι και το Ελσίνκι. Και ναι μετά από πολλά ακούσματα, έχω προβεί στον ισχυρισμό ότι αυτό μπορεί να είναι και το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ.
Το “Light and shadow” είναι καταδικασμένο για επιτυχία
Είναι επιτυχία γιατί πολύ απλά κουβαλάει τις πιο πιασάρικες μελωδίες του άλμπουμ και ήδη σκέφτομαι ότι θα είναι αναντικατάστατο στα shows τους. Ένα κομμάτι γεμάτο συναίσθημα και την σημερινή “σφραγίδα” των Amoprhis να λάμπει.
Κομμάτια σαν το “The lantern” αποτελούν την ήρεμη δύναμη σε κάθε άλμπουμ των Amorphis. Μπορεί να μην εντυπωσιαστείς από την αρχή, αλλά με τα συνεχή ακούσματα καταλαβαίνεις ότι κουβαλάει και αυτό κάτι ιδιαίτερο, όπως την ατμόσφαιρα κατά μεσής του κομματιού. Εν τω μεταξύ, θύμισε και λίγο Jean Michel Jarre σε σημεία και ταίριαζε τέλεια. Το ομώνυμο κομμάτι είναι μια κλασσική Amorphis σύνθεση που θα μπορούσε εύκολα να ήταν στο “Skyforger” ας πούμε.
Το “Despair” με την πρώτη μελωδία σηματοδοτεί και το τέλος του άλμπουμ, μπορώ να πω ότι ήταν και το κατάλληλο κομμάτι για επίλογο. Το rhythm section εδώ είναι σε πρωταγωνιστικό ρόλο με τα ξεσπάσματα που έχει το κομμάτι, από την άλλη οι γαλήνιες μελωδίες των πλήκτρων και των κιθάρων σε “ταξιδεύουν” στην πατρίδα τους.
Μερικές σκέψεις για το τέλος
Να πούμε κάτι από την αρχή. Οι Amorphis δεν θα κυκλοφορήσουν ξανά “Tales from a thousand lakes”, “Elegy” και “Tuonela”. Αυτοί οι δίσκοι κυκλοφόρησαν την κατάλληλή εποχή, πραγματοποιήσαν τεράστια επιτυχία και οδήγησαν τους Amorphis στην κορυφή του μαζί με άλλες μπάντες τότε. Οι Φινλανδοί είναι μια μπάντα που της αρέσει να εξελίσσεται διατηρώντας την “ταυτότητα” της ακέραια. Έτσι και εδώ διατήρησαν τον συνδυασμό Heavy Metal και Folk Metal σταθερό. Με το “Borderland” οι Amorphis εκπέμπουν εμπιστοσύνη για άλλη μια φορά για τον ακροατή που ξέρει ότι το άλμπουμ αυτό θα παραμείνει στη λίστα του για πολύ καιρό.
