Oι Lunamotos λοιπόν αγαπητές μου συναγρίδες είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση. Έβαλα να ακούσω και την πρώτη φορά έτρεξα από άλλο δωμάτιο και δυνάμωσα και άλλο. Οι γείτονες προφανώς δεν συμπορεύονται ακουστικά με μένα και είχα κάτι διαμαρτυρίες. Δεν πειράζει. Δεν χαμήλωσα. Μου φέραν πόλιζμαν πως τους λένε αυτούς με τις μπλε στολές τελοσπάντων και μου κούναγε δάχτυλο να χαμηλώσω.
Ευτυχώς για μένανε δεν την έβγαλα στη στενή αλλά φόρεσα τα ακουστικά μου και ξεκουφάνου πριβέ κατάσταση. Άλλωστε η πρώτη ακρόαση είχε λάβει τέλος και πήγαινα ολοταχώς για τη δεύτερη. Κάπου εκεί έσπασε μια σωλήνα στο σπίτι και σφουγγαρίζαμε με πάθος. Ξεκάθαρα έμπνευση η μουσική των Lunamotos.
Στα 12 κομμάτια που απαρτίζουν το δίσκο έχουμε μια φούντωση, μια φλόγα, που γίνεται πυρκαγιά και τα καίει όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα και επαναφέρει το garage rock και τους ακροατές του σε εργοστασιακές ρυθμίσεις.
Oι Lunamotos είναι από τα πιο ξεκάθαρα πράγματα που έχω ακούσει τελευταία.
Σε μπάζουν με τη μία στο νόημα. Είναι πασιφανώς από τις περιπτώσεις που ό,τι και να παίξει ο dj από το δίσκο αυτό θα τσακίσει κόκκαλα. Είναι όλα τα σωστά στοιχεία εδώ όπως πρέπει. Προσοχή: δεν έχον καμία σχέση με τα 60’ς αλλά αν ακούγατε έστω και από σπόντα garage punk στα 80ς και στα 90ς σίγουρα το άκουσμα θα σας ζωγραφίσει ένα υποχθόνιο χαμόγελο στα χείλη. Άλλο ένα τσεκ στο σαρδόνιο πλάνο για παγκόσμια garage punk κυριαρχία.
Διαπεραστική farfisa; Διπλοτσεκάρετε. Εκκωφαντικό fuzz; τριπλοτσεκάρετε. Μπορεί οι εναλλαγές των ακόρντων να μην είναι οι πιο πρωτότυπες αλλά είναι οι πιο πορωτικές. Έχουν τσεκάρει όλα τα “κόλπα” στο βιβλίο με τις 90ς garage-o-punkιες που δεν είναι και λίγα. Ο ρυθμός είναι επί το πλείστο γρήγορος εκτός από μερικά κομμάτια που είναι πολύ γρήγορος και δεν αφήνει περιθώρια για ανάσα, ούτε καν για σκέψη.
Παίρνεις φόρα και χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Συνήθως ο τοίχος κερδίζει σε τέτοιες περιπτώσεις αλλά το μουσικό ντελίριο που προκαλούν τα παλικάρια θα σε κάνει να μη σε νοιάζει.
Στα 12 κομμάτια έχουμε μάλλον καμία διασκευή αν και το Palito μου θυμίζει κάτι από Palito Ortega (όπως λέμε tribute) και σε ένα άλλο κομμάτι υπάρχει ξεκάθαρα η ακολουθία του Dont Crowd Me. Αλλά επειδή είμαι σίγουρος πως πολλοί δεν ξέρετε καν για τι μιλάω, δεν πειράζει και ούτε έχει σημασία. Περί μουσικής παρθενογένεσης τα έχουμε ξαναπεί και δεν έχει νόημα να τα ξαναλέμε.
Αν θα έπρεπε να περιγράψω μονολεκτικά το album των Lunamotos θα χρησιμοποιούσα τη λέξη ΠΟΡΩΣΗ. Γιατί όσο προχωράνε τα κομμάτια τόσο πιο βαθιά σε βάζουν στο 90ς garage punk και σιγά σιγά αρχίζει να μη σε νοιάζει και τόσο πολύ η μουσική αλλά περισσότερο το συναίσθημα που σου μεταδίδει. Και αυτό περιγράφεται με κραυγές και άναρθρα βογγητά τύπου UNGAWAAAA που σημαίνουν τίποτα και τα πάντα. Και φυσικά δεν θα το πάω κομμάτι κομμάτι γιατί σε χείμαρρο δεν κάθεσαι να μετρήσεις σταγόνες… (που τα βρίσκω ώρες ώρες, απορώ και γω).
Βρες αγαπημένο και έλα να σου πω γιατί και όλα τα άλλα είναι στο ίδιο υψηλών οκτανίων garage punk που στάζει αλητεία και μυρίζει γράσο από χιλιόμετρα.
Από όσο ξέρω είναι το δεύτερο album και έχουν και ένα single πριν αυτή την κυκλοφορία που επίσης τσακίζει κόκκαλα. Αξίζει να τα ψάξετε όλα. Και επειδή με βρίσκετε στις καλές μου, να σας δώσω και το single να πάρετε μια ιδέα για το περι τίνος πρόκειται. Δεν ξέρω αν παίζει κάτι άλλο . Αν ναι, ζητώ προκαταβολικά οικουμενικά συγνώμη γιατί για ένα καθαρό κούτελο ζούμε και τέτοια.
Αλλά για αυτό το βινύλιο των πιο απολαυστικών 12 ιντσών που έχουν εισχωρήσει ποτέ μέσα σας, δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε και πάρα πολύ γιατί βγήκε στην ολοδικιά μας (και είμαι φοβερά περήφανος γι’ αυτό) Sunnyboy66 Records. Παραγγελιές τώρα αλλιώς μετά κλάμα στο λαγούμι σας γιατί είπαμε αυτά ξεπουλάνε γοργά…
Περαιτέρω ηχητικά δεν δίνω από το εν λόγω album, αφενός γιατί δεν υπάρχουν ακόμα στο γιουτιουμπ(sic) και αφετέρου γιατί 2 ίσως είναι επικίνδυνα για σας που έχετε και προβλήματα καρδιάς, συκωτιού, σφραγισμάτων στα δόντια, παρανυχίδες και τέτοια. Και το σίγουρο είναι πως τα ισπανόπαιδα θα σας τα ξετινάξουν όλα και όποιος αντέξει. LUNAMOTOS ρε γ@μώτο!
