Με τους Helloween έχουμε ασχοληθεί πολύ μέσα στο χρόνο. Πέρα από αυτό, έβγαλαν το νέο “Giants and monsters” και είμαστε όλο αυτιά!
Για αρχή να αναφέρουμε ότι είναι μια μπάντα που συμπληρώνει 40 χρόνια ζωής φέτος. Σας έχουμε ενημερώσει για την περιοδεία που ξεκινάνε τον Οκτώβριο, όπως και για την συναυλία τους στη Μαδρίτη την οποία και ο υποφαινόμενος θα τρέξει να καλύψει σαν τον τρελό.
Την αγαπάμε αυτή την μπάντα και είναι και από τις μπάντες με τις οποίες έχουμε ανδρωθεί μουσικά. Οι Helloween λοιπόν μετά από ένα live album για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ, όπως και μετά από μια συλλογή για την οποία μπορείτε επίσης να ξεκινήσετε διαβάζετε εδώ, αποτελείτε από τέσσερα άρθρα με ανασκόπηση κομμάτι κομμάτι. Όπως σας είχαμε ενημερώσει και εμείς εδώ, ετοίμαζαν άλμπουμ οι “κολοκύθες”.
Ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε στα τέλη Αυγούστου.
Κυκλοφόρησε λοιπόν το νέο άλμπουμ των Helloween
Έχοντας κυκλοφορήσει το ομώνυμο full length άλμπουμ τους το 2021, επιστρέφουν με τον διάδοχο τους. “Giants and monsters” ο τίτλος της νέας τους δουλειάς που ηχογραφήθηκε στα Mi Sueno Studios στην Τενερίφη. Δηλαδή, τα ιδιόκτητα studios τα τελευταία 25 χρόνια και βάλε, βασικά μετά το “The dark ride”. Πίσω από την κονσόλα είναι πάλι ο Charlie Bauerfeind μαζί με τον Dennis Ward. Συνταγή που μετά το αποτέλεσμα του ομώνυμου τους άλμπουμ δεν κρίθηκε προς αλλαγή. Η παραγωγή είναι από τις καλύτερες των Helloween που προσδίδει μια δόση νοσταλγίας αλλά και σύγχρονου ήχου. Ειδικά στον τρόπο που ηχογραφήθηκαν τα drums. Πολλούς τους “ξίνισαν”, εμένα μου άρεσαν. Συνεχίζουμε.
Το “Giants and monsters” έρχεται πάνω σε μια επέτειο τεσσάρων δεκαετιών ζωής για την μπάντα. Είναι ένα άλμπουμ που θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι θέλει αρκετά ακούσματα. Κάποια κομμάτια είναι απομεινάρια από το προηγούμενο άλμπουμ όπως και από την εποχή των Gamma Ray του 2005. Δηλαδή την εποχή του πολύ καλού “Majestic”. Για την ακρίβεια από εκείνη την εποχή προέρχεται το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ και η μπαλάντα “Into the sun” έρχεται από το προηγούμενο τους άλμπουμ. Εμείς πρωτύτερα σας εξηγήσαμε για το “This is Tokyo” και τον συμβολισμό του. Ένα άρθρο που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Μια σύνθεση που πολλοί δεν γούσταραν, την είδαν ως χαζοχαρούμενη περισσότερο και προβλέψιμη η αλήθεια είναι. Όμως εγώ θα γίνω αιρετικός για άλλη μια φορά και θα την βάλω στο “κάδρο” μαζί τα “A million to one”, “Rise and fall” και “The game is on”. Μια σύνθεση που δύσκολα θα την επέλεγαν οι Pink Cream 69, μιας και θυμίζει αρκετά το ένδοξο παρελθόν του Deris. Ο Koffler ούτε για B’ side δεν θα το επέλεγε, ούτε αυτό ούτε το “Under the moonlight”. Μην κάνουμε συγκρίσεις λοιπόν. Άλλη φάση οι Pink Cream 69 και άλλη οι Helloween. Συνεχίζουμε με το “Giants and monsters” και πάμε στο δεύτερο single, “Universe (Gravity for hearts)”.
Ο Gerstner εδώ και 25 χρόνια “κόβει και ράβει”
Ένας άνθρωπος που ήρθε από τους Heavenly με συστατικές του Charlie Bauerfiend, μπας και βρει κάποιον να συνεννοείται ο Weiki. Τα κατάφερε μια χαρά ο Charlie και ο Sascha από τότε είναι στο άρμα των Helloween έχοντας γράψει κομμάτια που του έχουν δώσει εξοχικό στη Τενερίφη. Έχει γράψει μεγάλα άσματα και ένα από αυτά είναι το “Universe (Gravity for hearts)”. Μια σύνθεση που φέρνει στο νου τις αρχές του millennium και το “Keeper of the seven keys: The legacy”. Πιο μακριά δεν πάει, μιας και τα στοιχεία δεν είναι αρκετά για να το πάμε προς δεκαετία ’80. Και εφόσον μιλήσαμε για τα singles, ας πάμε και στα υπόλοιπά tracks του νέου άλμπουμ.
Το νέο άλμπουμ μας εκπλήσσει με την απλότητα του
Από την πρώτη στιγμή που το άκουσα κατάλαβα ότι η μπάντα δεν ήθελε να κουράσει. Ήθελε ένα άλμπουμ straight forward, όμως να είναι περιεκτικότατο με την ποιότητα που τους διακρίνει στις δουλειές τους. Αυτό το καταλαβαίνουμε μόλις μπαίνει το πρώτο κομμάτι, “Giants on the run”, οπού διακρίνουμε έναν ήχο γεμάτο νοσταλγία να βγάζει.
Περισσότερο χώρο σε πλήκτρα
Τα πλήκτρα του Matthias Ulmer με τον οποίο και συνεργάζονται από την εποχή του 2007, είναι χαρακτηριστικά και βοηθάνε στην ατμόσφαιρα. Το πρώτο κομμάτι είναι ένα power metal άσμα από τα χέρια των Deris και Hansen, είναι οι πρώτη φορά που συνεργάζονται αυτοί οι δυο κύριοι. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Ατμοσφαιρικό κομμάτι με ξεσπάσματα και speed αναφορές, όπως και υμνικά φωνητικά.
Το άλμπουμ “κυλάει” πολύ όμορφα
Πάμε στο “Savior of the world” το οποίο είναι ένα κλασσικό Weiki κομμάτι. Μια σύνθεση γεμάτη από τα χαρακτηριστικά που έκαναν τους Helloween μεγάλους. Γιατί, πως να το κάνουμε, μπορεί ο Weiki γενικά να μην είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος, αλλά έχει γράψει κομμάτια που έχουν μπει με χρυσά γράμματα στις σελίδες της ιστορίας του Power Metal. Μια σύνθεση που άνετα έμπαινε στο “Gambling with the devil” αλλά και στο “The dark ride”. Θυμίζει φάση “All over the nations”.
Πάντα το χιούμορ από τους πρωταγωνιστές
Πάμε στο επόμενο κομμάτι που είναι το “A little is a little too much”, μια hard rock “παιχνιδιάρικη” σύνθεση με έξυπνα πλήκτρα που συνοδεύουν τις κιθάρες. Θα μπορούσαμε να πούμε άνετα ότι το χιούμορ των “Dr Stein” και “A perfect gentleman” έχουν “κολλήσει” τέλεια εδώ.
Η “πένα” του Hansen δεν θα στερέψει ποτέ
Πάμε στο “We can be Gods” που με το Thrashy riff του σε ξεσηκώνει από την θέση του συντάκτη και το ακούς όρθιος. Ο Hansen εδώ είναι σαν να έχει ακούσει το “Deliver us from temptation”. Ένα B’ side από την εποχή του “The dark ride” που σε πέταγε στον τοίχο με την ορμή του. Εδώ έχουμε περισσότερη μελωδία βέβαια και λυρικότητα, ένας άπταιστος συνδυασμός Power Metal ορμής και λυρισμού εποχής “Keeper of the seven keys”.
Όμορφη μπαλάντα το “Into the sun”
Πραγματικά μου άρεσε πολύ αυτό το κομμάτι. Για το “Into the sun” μπορώ να πω μόνο καλά λόγια, τα χαμηλά των Deris και Kiske είναι ασυναγώνιστα στον χώρο που κινούνται. Τα είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια όταν παρακολουθήσαμε ζωντανά τα “Forever and one (Neverland)” και “A tale that wasn’t right”.
Στην Ιαπωνία με αγάπη
Για το “This is Tokyo” τα αναφέραμε παραπάνω τι και πως. Είναι ένα κομμάτι στρατηγικής σημασίας όπως ανέφερα πριν 3 μήνες περίπου, όταν και κυκλοφόρησε.
Είναι ένα “ευχαριστώ” προς τους Ιάπωνες και την υποστήριξη που προσφέρουν στην μπάντα τόσο απλόχερα όλες αυτές τις δεκαετίες. Μια τόσο μεγάλη μπάντα πάντα έχει και το marketing στη ζωή της. Χίλιες φορές τέτοιες κινήσεις, πάρα άλλες που έχουμε δει. Πάντως στη μέση της σύνθεσης θυμίζει Accept εποχής “Metalheart” τόσο όμορφα.
Power Metal ύμνος το “Universe (Gravity for hearts)”
Τα riffs είναι από άλλη διάσταση, το rhythm section δεν σταματάει πουθενά με τις εναλλαγές που δίνει. Τα φωνητικά του Kiske είναι καλύτερα από ποτέ τόσο συνολικά στο άλμπουμ όσο και σε αυτή την σύνθεση. Μια Queen αισθητική υπάρχει κάπου στο 4:50 και μετά ξεχύνονται solos και επικές μελωδίες που μόνο οι Helloween γνωρίζουν να κάνουμε με τέτοια τελειομανία. Πραγματικά, εντυπωσιακό κομμάτι που το βάζεις και το ακούς συνέχεια. Ο Gerstner έκανε θαύματα πάλι.
Η συνέχεια μη προβλεπόμενη
Το “Hand of God” είναι μια σύνθεση του Sascha και μάλλον όταν το έγραφε άκουγε το “The dark ride”. Θα μπορούσα να πω εύκολα ότι είναι ένα “κρυφό” διαμαντάκι μέσα στο άλμπουμ με ένα υπέροχο solo κατά μεσής της σύνθεσης. Πραγματικά στην αρχή δεν του έδωσα σημασία, μάλλον λόγω της προηγούμενης σύνθεσης και την ένταση αυτής. Όμως με πολλά ακούσματα, κόλλησα.
Το επόμενο κομμάτι είναι ξεκάθαρα Weiki από την Λάρνακα που διαμένω μέχρι και το Αμβούργο. Δηλαδή, το κομμάτι έχει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Weikath ως καλλιτέχνη. Ένα χαρούμενο κομμάτι, με χιουμοριστική διάθεση και όμορφες μελωδίες. Θα μπορούσε άνετα να καταχωρηθεί στη κατηγορία συνθέσεων όπως “Live ain’t no crime” και “Don’t run for cover”. Εντάξει, είναι ένα όμορφο χαλαρωτικό διάλλειμα λίγο πριν τον Power Metal ύμνο που έρχεται αμέσως μετά.
Το “Majestic” είναι το πιο Gamma Ray κομμάτι του δίσκου
Ναι, γιατί είναι απομεινάρι της εποχής 2005 των Gamma Ray. Τότε που κυκλοφόρησε ο δίσκος “Majestic”, λίγο πριν το “Land of the free part II”. Σίγουρα το κομμάτι έχει δεχτεί το απαραίτητο σουλούπωμα για να προσαρμοστεί στις επιταγές του άλμπουμ, όμως οι μελωδίες είναι Gamma Ray ξεκάθαρα. Το βρήκα πραγματικά εξαιρετικό ως σύνθεση και ως τελείωμα για ένα άλμπουμ που πραγματικά το έχω βάλει ήδη πολύ ψηλά στις προτιμήσεις μου. Ερμηνεύουν και οι τρεις σε αυτή την σύνθεση και αυτό το κάνει ακόμα πιο ελκυστικό το κομμάτι.
Ένας επίλογος.
Έχω μιλήσει για τους Helloween πολύ τους τελευταίους μήνες με συνεχή άρθρα για την ιστορία τους και τα 40 χρόνια τους στο “σανίδι”. Κάνοντας εκτενείς έρευνες σχετικά με τα background κάθε δίσκου και γενικά τι συνέβαινε σε κάθε περίοδο της δισκογραφίας τους. Σε αυτό το άλμπουμ δεν έχω να πω πολλά.
Είναι ένα άλμπουμ με ψυχή που φωνάζει Helloween.
Η επταμελής μπάντα κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ που θεωρείται το καλύτερο των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Σίγουρα δεν κοιτάζει στα “μάτια” το ένδοξο παρελθόν, δηλαδή πριν το 2005, αλλά είναι μια δουλειά εντυπωσιακή με τον τρόπο της. Δεν υπάρχει μειονέκτημα εδώ μέσα. Όλα είναι δοσμένα με τον σωστό τρόπο, μην ξεχνάμε φυσικά ότι έχουμε πολλές προσωπικότητες μέσα στην μπάντα και πρέπει να συνεννοηθούν.
Και κάτι ακόμα…
Δηλαδή για να βρουν τα βήματα τους από όταν ξεκινήσαν να είναι μαζί, ζορίστηκαν άσχημα. Μην ξεχνάμε ότι είναι ισχυρές προσωπικότητες όλοι τους και έχουν διαφορετικά μουσικά ερεθίσματα. Ο ένας λατρεύει Judas Priest, ο άλλος γουστάρει την μελωδικότητα των Maiden, άλλος έχει μεγαλώσει με Kiss και Deep purple. Ένας χαμός που για να μπει σε τάξη πέρασαν πέντε χρόνια. Γιατί πολύ απλά εδώ έχουν μπει σε μια σειρά όλα, το “Helloween” κακά τα ψέματα ήταν κάπως “χαμένο” και ίσως κάποιούς μη έμπειρους ακροατές τους μπέρδευε. Εδώ όμως όλα είναι όπως πρέπει. Οι Helloween στον θρόνο. Τα λέμε μέσα Νοεμβρίου στη Μαδρίτη.
