Η δεύτερη κυκλοφορία των Glandula, αυτής της ισπανικής μπάντας που σχηματίστηκε στη Γερμανία. Δύο ψυχεδελικά garage τραγούδια που ηχογραφήθηκαν και μιξάστηκαν αποκλειστικά με αναλογικές τεχνικές στα Holler Studios στη Μάλτα.
H κυκλοφορία είναι στην γνωστή και μη εξαιρετέα Groovie Records και είναι σε 2 επιλογές: Μiα να πάρεις το βινύλιο σκέτο με εξώφυλλο. Η άλλη περιλαμβάνει και μάσκα για να είσαι true follower του συγκροτήματος. Βέβαια πολύ αμφιβάλλω έως είμαι απόλυτα βέβαιος πως δεν πρόκειται να τους δούμε στα κοντά σε πάτριο έδαφος. Αν κάποιος κουνήσει προς κολωνία ξερω γω να μου πει να του πω να πάει να τους δει και να μας πει.
H θεματολογία των Glandula
Όλα περιστρέφονται γύρω από τη φιλία και το θάνατο, το να ζεις τη στιγμή ενώ η ζωή συνεχίζει να χτυπάει, και το να ακούς τα σήματα που μας στέλνει συνεχώς ο ζωικός κόσμος. Δύο σπαρακτικά τραγούδια που διαψεύδουν το γεγονός ότι οι Glándula μόλις έφτασαν, ξεσπώντας με έναν μοναδικό και προσωπικό ήχο και στυλ σύνθεσης.
To Amigo De Verdad ας το ονομάσουμε τραγούδι της πρώτης πλευράς. Κυρίως γιατί έτσι το παρουσιάζει το συγκρότημα. Έχουμε λοιπόν μια τσαχπινογαργαλιάρικη εισαγωγή που δεν ξέρεις που θα σε προσγειώσει. Είναι λίγο ψυχεδελικό; είναι λίγο garagerock? είναι λίγο eurobeat 60’s?
H αλήθεια (εκτός από τους Sex Pistols) βρίσκεται κάπου ανάμεσα εκεί. Η κιθαρούλα μου θυμίζει την υπέροχη ξεκουρδίλα των Strange Boys και αυτό από μόνο του για εμένα είναι winner. Tο μπασοτύμπανο είναι καραστακάτο και υποστηρίζει τέλεια την κιθάρα. Και πως το κάνουν αυτό οι Ισπανοί της Γερμανίας; Ακούς ένα ήχο τέλεια μιξαρισμένο στα σωστά επίπεδα έντασης και με τα σωστά εφεδάκια. Να είναι όλα διακριτικά διακριτά χωρίς να σκεπάζουμε τους πρωταγωνιστές. Δηλαδή την κιθάρα και τη φωνή.
Στην περίπτωση του El Ciervo, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Εϊναι πιο πολύ tribute στα εγγλέζικα 60’s. Μπορεί να είναι και διασκευή. Μου θυμίζει πολλά πραγματάκια και τίποτα συγκεκριμένο που σημαίνει πως τα παλικάρια κάνουν τη δουλειά τους μια χαρά και το μαθημα freakbeat το έχουν περάσει με άριστα.
Βέβαια μπορεί να σας ξενίσει η ισπανική γλώσσα στα τραγούδια αλλά οι φίλοι μας οι Ισπανοί το συνηθίζουν, και αν νομίζετε πως τα αγγλικά είναι χρήσιμα στη χώρα τους, πλανάστε πλάνη οικτράν. Ξανά η κιθαρούλα – ξεκουρδίλα στο solo μόνο εδώ δίνει αυτό το “κάτι” που πάλι θα σου τραβήξει το αυτί.
Ρεφραίν μια ομορφιά με ωραία φωνητικά και σπάσιμο στο ρυθμό στο τέλος για να συνεχίσουμε να ζεσταινόματε μεν, αλλά με 2 ωραία κομμάτια να έχουν ταλανίσει ευχάριστα τα ώτα μας.
Έχοντας ακούσει και την πρωτη τους κυκλοφορία , έχω την εντύπωση πως οι Glandula θα μας αποσχολήσουν και μελλοντικά . Κατά προσωπική προτίμηση με κυκλοφορία σε 12 ίντσες ευχαρίστησης, Εκτός και αν έχουν διαλέξει τον δύσκολο δρόμο των 45 στροφών και 7 ιντσών με σκοπό να μείνουν για τα καλά στην αθέατη πλευρά του rock n roll, εκεί που έχει πάντα δροσιά μεν, αλλά επίσης και σπάνια ο ήλιος λάμπει. Kαι όταν ονομάζεις την μπάντα σου ΑΔΕΝΑ (κυριολεκτικά) μάλλον δεν σκοπεύεις στην παγκόσμια κυριαρχία, αλλά να περάσεις καλά. Μας αρκεί και μας περισσεύει , ειδικά όταν η μεταδοτικότητα από τον παίχτη στον ακροατή είναι έύκολα και άμεση, Όπως εδώ δηλαδή.
Άκουσμα και παραγγελιές από δω
