Τα μέσα των eighties ήταν πολύ παραγωγικά για την post punk/darkwave σκηνή. Οι μπάντες “ξεφύτρωναν” σαν μανιτάρια από εδώ και από εκεί. Η πρώτη περίοδος ορίζεται από την εμφάνιση των Depeche Mode φυσικά και ακολούθως των Soft Cell και Cocteau Tweens. Ουσιαστικά μπλέχτηκε πολύ όμορφα το New Wave με τις μελαγχολικές τάσεις του rock. Άλλες μπάντες που μπορούμε να αναφέρουμε είναι οι Joy Division φυσικά και οι The Cure. Βέβαια δεν μπορούμε να παραλείψουμε για κανένα λόγο τους αγαπημένους μου Bauhaus και The Sisters of Mercy. Θα προσθέσω σίγουρα όμως και τους πολύ αγαπημένους μου Dead Can Dance που ήταν κύριοι πρεσβευτές του Νέο-κλασσικού Darkwave. Το 1982 όμως “έσκασαν μύτη” από την πανέμορφη πόλη του Nijmegen οι Ολλανδοί Clan of Xymox. Να σημειωθεί ότι μέχρι το 1997 χρησιμοποιούσαν το όνομα Xymox. Το 1997 μετοίκησαν στη Γερμανία και το άλλαξαν σε Clan of Xymox.
Το μουσικό αυτί των Dead Can Dance δεν κάνει λάθος
Το ομώνυμο άλμπουμ των Ολλανδών Clan of Xymox δημιούργησε σχολή κακά τα ψέμματα. Δεν σε καλεί στο άσχετο ο Brendan Perry των Dead Can Dance όταν μόλις έχεις κυκλοφορήσει ένα “εφτάρι” μόνο. Έχοντας φύγει από το Nijmegen και ανηφορίζοντας προς το Amsterdam, κλείνουν περιοδεία στη Μ.Βρετανία με τους θρυλικούς Dead Can Dance. Οι υπογραφές πέφτουν με την δισκογραφική εταιρία 4AD και κυκλοφορούν αριστούργημα “Clan of Xymox”. Αποτέλεσμα του ντόρου που δημιούργησε η κυκλοφορία ήταν η πρόσκληση για να ηχογραφήσουν δυο κομμάτια για λογαριασμό του show του John Peel στο BBC radio 1.
Ένα άλμπουμ που “άνοιξε” τον δρόμο για την Ολλανδική μπάντα των Ronny Moorings, Pieter Nooten,Anka Wolbert και Frank Weyzig απλά, όμορφα και διάπλατα. Ο τελευταίος έπαιζε πλήκτρα και κιθάρα μέχρι και το 1990. Η Anka Wolbert δημιούργησε το 1981 μαζί με τον Moorings την μπάντα και διετέλεσε μέλος της μέχρι και το 1991. Δηλαδή το τελευταίο της άλμπουμ με τους Xymox ήταν το “Phoenix”. Την ίδια χρονική περίοδο έμεινε και ο Nooten.
Στα Blackwing και Palladium studios του “Νησιού”
Η μπάντα ταξίδεψε στο υπέροχο Εδιμβούργο για να ηχογραφήσει στα Palladium Studios. Θα είμαι πάντα της άποψης ότι σαν το μουσικό ένστικτο των Βρετανών δεν υπάρχει, ουσιαστικά το “νησί” υιοθέτησε την μπάντα από την Ολλανδία. Έτσι λοιπόν στη Σκωτία ξεκινούν οι ηχογραφήσεις για το ομώνυμο τους άλμπουμ, έχοντας στη “φαρέτρα” τους ένα σπουδαίο EP, το “Subsequent pleasures”. Την ευκαιρία την άρπαξαν από τα μαλλιά που λένε και στο χωριό μου. Στο Λονδίνο έλαβαν χώρα τα remixes των “A day” και “Stranger” και συγκεκριμένα στα σπουδαία studios Blackwing. Ναι ντε, εκεί που έκαναν τις πρώτες τους ηχογραφήσεις οι Depeche Mode. Για την ιστορία να πούμε ότι τα Blackwing studios στεγάζονταν σε ένα χώρο που ήταν τμήμα μιας Εκκλησίας.
Η μουσική ταυτότητα των Clan of Xymox
Οι “παγωμένοι” ήχοι των keyboards, τα μελαγχολικά φωνητικά και οι ευρηματικοί ήχοι στις κιθάρες ήταν οι χαρακτηριστικοί του τότε Goth “κινήματος”. Πολύ χαρακτηριστικό κομμάτι αυτών των ηχητικών εκφάνσεων, το “Equal ways”. Αν είναι να επέλεγα ένα κομμάτι που ήταν επανάσταση για τον ήχο τότε, ήταν αυτό. Το New Wave μπλέχτηκε υπέροχα με το post punk και το Goth της εποχής. Οι Xymox με αυτό τον τρόπο ήρθαν δίπλα στους Joy Division και The Cure. Έτσι απλά.
Ένα μαγευτικό Darkwave ταξίδι…
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τους κομμάτια που ακούγονται και επιρροές μπόλικες από New Order, είναι το “7th time”. Το μπάσο κάνει όλη την διαφορά με τον βαρύγδουπο ήχο του και τον πιασάρικο ρυθμό. Οι electro αναφορές σε συνθέσεις όπως τα πανέμορφα “Stranger” και “A day” μετατρέπουν το άλμπουμ σε ακόμα πιο ποικιλόμορφο. Το “A day” που ανοίγει τον δίσκο όμως απλά έφερε την εικόνα του Goth των 80’s στα αυτιά του ακροατή. Μπορείτε εύκολα να ρωτήσετε τους Nosferatu σχετικά με τις επιρροές τους στις ατμόσφαιρες. Οι μελωδίες των τελευταίων βασίζονται πάνω στους ήχους των Xymox. Μια άλλη καινοτομία είναι το κινηματογραφικό background της σύνθεσης που θα μπορούσαν εύκολα να είναι στο “The Crow” ή και το “Dark City”. Οι απόκοσμοι και μυστηριακοί ήχοι που κρύβονται πίσω από το rhythm section είναι απλά κορυφαίοι.
Και μόνο τα “A day”, “Equal ways” και “7th time” να υπήρχαν…
Το “No words” είναι κάτι διαφορετικό από το εναρκτήριο κομμάτι, με τις κιθάρες να δίνουν έναν παιχνιδιάρικο φολκλόρικο ρυθμό. Goth ρυθμοί και φωνητικά χωρίς να να εκπέμπουν αρνητικά συναισθήματα. Οι ευρηματικοί ήχοι στα “Stumble and fall” και “Cry in the wind” με τις ακουστικές κιθάρες να πρωταγωνιστούν μαζί με τα αιθέρια φωνητικά εκπέμπουν μια υψηλή ποιότητα στο άλμπουμ. Στο δεύτερο μάλιστα τα φωνητικά ίσως είναι από τα πιο συναισθηματικά που ακούμε μέσα στο άλμπουμ. Το εφιαλτικό “Stranger” που ακολουθεί είναι κάτι σαν προπομπός του “Medusa” που ήταν και το επόμενο άλμπουμ τους. Ατμόσφαιρα βουτηγμένη στο σκοτάδι λες και βγήκε από soundtrack thriller και αργότερα ακολουθούν οι γνωστοί συναρπαστικοί synth pop μελωδικοί ήχοι. Για τα “Equal ways” και “7th time” τα είπαμε πρωτύτερα, κλασσικά στο είδος με το που κυκλοφόρησαν.
Ακούγοντας το “Equal ways” επανειλημμένα, διαπιστώνω τις αλλαγές που υπάρχουν στους ρυθμούς και τα υπέροχα μελωδικά περάσματα. Είναι μια σύνθεση “κόσμημα” για τον χώρο του Darkwave. Στο “7th time” το Gothic rock συναντάει το Darkwave και όλα παίρνουν τον δρόμο τους. Ένα άσμα που η Anka Wolbert παραδίδει μαθήματα ερμηνείας. Ναι είπα να μην γράψω ξανά για αυτές τις συνθέσεις αλλά δεν γίνεται, είναι κομμάτια “σύμβολα” μιας καριέρας σαράντα ετών. Σχετικά με το “No human can drown”, αλλάζουμε πεδίο και μεταφερόμαστε στους The Cure του “Faith”. Ένα χαλαρό κομμάτι που κινείται στους ήχους του “Cry in the wind” περισσότερο.
Στα Bonus tracks εκτός από τα remixes που έχουμε αναφέρει, έχουμε και το “Muscoviet musquito” που βρισκόταν στην προηγούμενη κυκλοφορία τους. Ουσιαστικά μιλάμε για τρομερή Goth ατμόσφαιρα με up tempo ρυθμούς και πανέμορφο video clip.
Η σημασία του “Clan of xymox”
Οι Clan of Xymox με το ντεμπούτο τους απλά όρισαν τις ράγες που θα ακολουθήσει το τρένο τους. Η μουσική ταυτότητα τους ορίστηκε ως Darkwave meets Post punk to Goth Rock. Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι ο καταλληλότερος κατά την γνώμη μου. Τότε μαζί με άλλες ιστορικές μπάντες που αναφέραμε στην αρχή χάραξαν τον όρο Darkwave μέσω του ραδιοφωνικού παραγωγού του BBC, John Peel. Η σημασία αυτών των ηχογραφήσεων ήταν έντονη γιατί πολύ απλά ήταν σαν να πήραν την “ταυτότητα” τους στο χέρι. Είμαι της άποψης ότι χρωστάνε πολλά στους Dead Can Dance που τους έβγαλαν στον “αφρό” και πήραν το πρώτο τους συμβόλαιο. Η ιδιοφυΐα που ακούει στο όνομα Brendan Perry ήταν υπαίτια σε ένα μεγάλο βαθμό για να πάρουν όλα τον δρόμο τους.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω…
Εντάξει, μετά κυκλοφόρησε το “Medusa” και η ιστορία είναι γνωστή σε όλους μας. Στη συνέχεια ήρθαν τα “Twist of shadows” και “Phoenix” που ήταν και τα τελευταία με ιδρυτικό line up. Ακολούθησαν από πολύ αξιόλογες μέχρι εκπληκτικές δουλειές στη συνέχεια της καριέρας τους. Το τελευταίο τους άλμπουμ που έφερε τον τίτλο “Exodus” ήταν ίσως από τα καλύτερα που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια. Η επικείμενη εμφάνιση τους στο Temple θα μας κάνει πάλι να “ταξιδέψουμε” πίσω στο χρόνο και να νοσταλγήσουμε αυτούς τους διαχρονικούς ήχους. Περισσότερα πληροφορίες μπορείτε να “αλιεύσετε” στην agenda μας.
