Defeated Sanity: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Για το τεχνικό Brutal Death Metal τα πρώτα άλμπουμ των Defeated Sanity αποτελούν must για το είδος. Το “Psalms of the moribund” είναι από τα καλύτερα δείγματα γραφής τους που μαζί με το “Passages into deformity” τα βάζεις κοντά σε κυκλοφορίες της Tampa. Το τελευταίο τους άλμπουμ, “The sanguinary impetus”, άφησε εντυπώσεις που άνετα τις είχαμε και όταν ακούσαμε τα προηγούμενα που ανέφερα. Η μπάντα είναι με “σπασμένα” τα φρένα γενικά, δεν έχουν απογοητεύσει ούτε τους οπαδούς τους. Ίσα ίσα που αποτελούν από τις καλύτερες επιλογές στο είδος για αυτούς που αρέσκονται στο τεχνικό brutal death metal.

Πάμε στο “Chronicles of lunacy” που κυκλοφόρησε από την Season of Mist και όχι από την Willotip Records. Αν και άργησαν οι Μασσαλοί να κάνουν την κίνηση, έπρεπε από τα πρώτα τους βήματα να προστεθούν σε μεγάλη εταιρεία οι Defeated Sanity. Εδώ παιδιά δεν έχουμε εισαγωγές και λοιπά. Με το που ξεκινάει το “Amputationsdrang” σε πετάει στον τοίχο με τα 2:30 που διαρκεί. Προτού πάρεις ανάσα έρχεται το “The odour of sanctity” και καταλαβαίνεις ότι για μισή ώρα απλά θα ακούς ταχύτητες και απαράμιλλη τεχνική.

Ο Lille Gruber σίγουρα έχει μελετήσει Pete Sandoval στα πρώτα χρόνια που ασχολήθηκε με το drumming. “Γυρίσματα” απίστευτης τεχνικής και μουσικής παιδείας. Η συνέχεια γνωστή και στο “Accelarating the rot” με ένα εκπληκτικό μπάσο και κιθάρες που ξερνάνε φλόγες και μίσος.

Στο “Temporal disintegration” θα μπορούσαν εύκολα να κάνουν παρέα με τους Origin, Suffocation και Morbid Angel (Φυσικά!). Μην σας πω και τους παλιούς Cryptopsy αλλά και τους Unleashed. Στο τεχνικό μέρος οι επιρροές από Death είναι αρκετά εμφανείς. Η μπάντα έχει μελετήσει τις μπάντες αυτές, έχει απορροφήσει τα στοιχεία που θέλει και έχει διαμορφώσει το προσωπικό της στυλ. Το τελείωμα θα σας θυμίσει Death της εποχής “Spiritual healing”.

Η συνέχεια του άλμπουμ είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή

Η παραγωγή του Colin Marston από την άλλη έχει εξυψώσει την ποιότητα του άλμπουμ. “Extrinsically Enraged” και δεν μένει τίποτα όρθιο, χαμός στον ίσωμα λέμε. Blastbeat που δεν λυπάται κανέναν και φωνητικά από τα καλύτερο στο είδος.  Στο “A patriarchy perverse” μας φέρνουν στα χαμηλά κάτι λίγα από παλιούς Six Feet Under αλλά μετά το Jazzy Death Metal rhythm section των Schmidt/Gruber παίρνει τα ηνία. Ίσως από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου που θα σας θυμίσουν και Obituary,

Το “Condemned to Vascular Famine” και το χαοτικό μουσικό παραλήρημα δεν έχει τέλος. Τα κιθαριστικά riffs του Vaughn Stoffey αγγίζουν την τελειότητα, είναι σεμιναριακού χαρακτήρα ότι βγάζει αυτός ο τύπος μέσα σε αυτή την δουλειά. Το “Heredity violated” τελειώνει τον δίσκο όπως ξεκίνησε. Δηλαδή, σε έχουν διαλύσει με το ατόφιο τεχνικό Death Metal τους.

Εν κατακλείδι…

Οι Defeated Sanity χωρίς να γίνονται σε κανένα σημείο φλύαροι και με την prog αισθητική περιορισμένη στην Jazz νοοτροπία του rhythm section κυκλοφόρησαν έναν από τους καλύτερους δίσκους στο είδος για το 2024. Η μπάντα απλά κυκλοφόρησε άλλο ένα διαολεμένα τεχνικό και brutal δίσκο. Τέλος.