Frozen Crown: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Εμείς οι λεγόμενοι millenials, μεγαλώσαμε σε μεγάλο βαθμό με το Metal των nineties. Δηλαδή, με την “έκρηξη” του Ευρωπαϊκού Power Metal κάπου στο 1995 με 1996 που έγινε. Όπως βέβαια και με το δεύτερο κύμα του Νορβηγικού Black Metal ή του μελωδικού Σουηδικού Death Metal. Εντάξει, πολλοί από εμάς που ακούσαμε Ευρωπαϊκό Power Metal ζήσαμε εποχές “The time of the oath” από Helloween, “Visions” από Stratovarius, “Legendary tales” από Rhapsody, “Legacy of kings” από Hammerfall, “Return to heaven denied” από Labyrinth, “Land of the free” από Gamma Ray, “Unification” από Iron Savior, “Imaginations from the other side” από Blind Guardian, “Thirteen” από Rage και πάει λέγοντας. Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες δουλειές ακόμα.

Οι Frozen Crown συνεχίζουν την παράδοση

Οι Frozen Crown λοιπόν, χωρίς την παραμικρή υπερβολή, συνεχίζουν αυτή την παράδοση. Παίρνουν όλα τα στοιχεία που χρειάζονται από αυτή την ένδοξη εποχή, βάζουν την προσωπικότητα τους που έχει να κάνει με τις τρεις κιθάρες και “βγάζουν μάτια”.

Το “War hearts” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ γεμάτο αναμνήσεις

Τα δυο πρώτα άλμπουμ τους ήταν πολύ καλά για το είδος, δηλαδή ποιος δεν μπορεί να ακούει συνέχεια το “Kings” ή το “Neverending”. Φτάνουμε λοιπόν στο “War hearts”, το πέμπτο άλμπουμ των παιδιών από το Μιλάνο της βόρειας Ιταλίας. Λοιπόν τα παιδιά ακολουθούν τα βήματα των Dragonforce στον τρόπο που συνδυάζουν τις τρεις κιθάρες. Τα solos είναι ουσιαστικά βιρτουόζικα και έχουν μεγάλη ποικιλία σε riffs σε όλα τα κομμάτια. Σε αντίθεση με το “Call of the north” που διέθετε κομμάτια σε μεγάλη διάρκεια, εδώ συμβαίνει το αντίθετο. Επίσης η παραγωγή για μια ακόμη φορά είναι πολύ καλή.

Η αρχή είναι και η καλύτερη

Ξεκινώντας με το ομώνυμο και συνεχίζοντας με τα “Steel and gold” και “To live to die” μας φέρνουν στο νου τους Dragonforce σε μεγάλο βαθμό. Τα φωνητικά έχουν αποκτήσει όσο πρέπει ένα Powerwolf ύφος αλλά μην φανταστείτε τίποτα τρελό. Η επική φάση έχει παραμείνει όπως ήταν και παλιά. Η φωνή της Giada Etro είναι αψεγάδιαστη, είναι μια ανερχόμενη φωνή για το power metal.

Η μελωδία στο “To live to die” είναι τόσο κολλητική που μαζί με τα φωνητικά που κολλάνε τέλεια πάνω στον όλο “κορμό” του κομματιού δεν σου αφήνουν το περιθώριο να μην πατήσεις το repeat.

Η συνέχεια γίνεται ακόμα καλύτερη!

Το “καλπάζοντα” “Night of the wolf” συνεχίζει την παραδοσιακή συνθετική φάση που διέπει το άλμπουμ, εδώ βλέπουμε μια απλότητα που δεν μας είχαν συνηθίσει οι Ιταλοί. Η σκυτάλη περνάει σε δυο πολύ αγαπημένα μου κομμάτια, τα “On silver wings” και “Edge of reality”. Το πρώτο είναι ένα κλασσικό heavy/power metal κομμάτι με τα υπέροχα φωνητικά της Etro να εντυπωσιάζουν για μια ακόμη φορά. Το “Edge of reality” μου αρέσει πολύ λόγω των επικών φωνητικών στην αρχή και των ξεχωριστών μελωδιών στις κιθάρες. Η δουλειά που έχει γίνει από τους Federico Mondelli, Fabiola “Sheena” Bellomo και Alessia Lanzone έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μου. Επαγγελματική, σοβαρή και με γεμάτη εμπνεύσεις δουλειά. Να φανταστείτε ότι οι δυο πρώτοι με το ζόρι ξεπερνάνε τα τριάντα χρόνια. Η Alessia είναι μόνο δεκαοχτώ χρονών να φανταστείτε.

Διαφορετικά κομμάτια και δεν βαριέσαι για κανένα λόγο

Το “Bloodlines” συνεχίζει με επιθετικότητα ένα άλμπουμ που δεν έχει fillers όπως φαίνεται. Εδώ διαφαίνεται στην κιθαριστική δουλειά μια αγάπη προς τους Blind Guαrdian και δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακό. Το “I am the wind” είναι το τρίτο clip της μπάντας και να σημειώσω εδώ ότι αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην Napalm Records για την όλη προώθηση που έχει κάνει στα παιδιά. Ένα κομμάτι λοιπόν, μελωδικό και Heavy Metal με ουσία πάνω από όλα. Μια από τις ελάχιστες mid tempo συνθέσεις της μπάντας.

Η τελευταία σύνθεση ήταν ότι καλύτερο για ένα πραγματικά πολύ καλό άλμπουμ!

Ένα cinematic διάλειμμα με το “King of the sky” το οποίο και είναι instrumental και πάμε στο “Ice dragon”. Μια σύνθεση πάνω από επτά λεπτά που σε κερδίζει από τις πρώτες νότες. Ένα διαφορετικό αρκετά κομμάτι που είναι πέρα για πέρα επικό και με φωνητικά άξια θαυμασμού. Υπέροχες ενορχηστρώσεις που σε ταξιδεύουν και για μια ακόμη φορά φαίνεται η μουσική παιδεία που διέπει την μπάντα. Στο τέλος ίσως να σας θυμίσει και κάτι λίγα από Nightwish. Όμως σε ελάχιστο βαθμό και μάλιστα όσον αφορά τα πρώτα άλμπουμ των Φινλανδών.

Για το τέλος…

Το άλμπουμ το άκουσα αρκετές φορές, όπως έχω κάνει με όλα των Frozen Crown. Δεν βρήκα κάτι που να με “χαλάει”. Μπορούμε με περίσσια άνεση να ισχυριστούμε ότι για μια κόμη φορά έχουμε να κάνουμε με ένα σύγχρονο επικό Power/Speed Metal άλμπουμ με προσωπικότητα. Αυτό όμως που πραγματικά μου αρέσει είναι ότι έχει τις ρίζες του σε μια εποχή που αγαπήσαμε πολύ, το Power Metal των nineties.