Ψες λοιπόν νωρίς με το πρώτο σκοτάδι ανηφορίσαμε το λόφο για να δούμε τους Heilung. Για να είμαι ειλικρινής και με καθαρό μέτωπο, η επαφή μου με τη μουσική τους είναι μικρή. Μπαίνοντας λοιπόν μέσα έβλεπες ενα σκηνικό που θύμιζει δάσος. Άλλωστε παγανιστικό folk τους έχουν πει, δικαιολογημένο. Ο κόσμος μαζεύτηκε. Και αρκετός κόσμος ήταν οργανωμένος ενδυματολογικά και με το απαραίτητο μακιγιάζ. Όμορφα.
Στα ηχεία είχαμε τιτβίσματα πουλιών να μας κρατάνε παρέα και τη δροσιά του Λυκαβηττού να μας επαναφέρει μετά το απαραίτητο σκαρφάλωμα στις ανηφόρες. Όλα βέβαια μέχρι να φτάσεις στο van που μας μετέφερε στην είσοδο. Ενα συν από τους διοργανωτές.
Λίγο μετά τις 9 τα φώτα έσβησαν και ο Kai βγήκε στην σκηνή
ντυμένος με τα γνωστά. Κέρατα κοσμούσαν το κεφάλι του, μάσκα και μια είδους κάπα με λωρίδες από ύφασμα. Είχε μαζί του ένα μπολ που ανάβλυζε καμμένο φασκόμηλο (μάλλον, αν δεν ήταν κάποιο άλλο βότανι) και αρχίζει με τη βοήθεια ανθισμένων κλαδιών να εξαγνίζει τον χώρο, τα όργανα και τους υπόλοιπους που σιγά σιγά ανεβαίνουν στη σκηνή. Σχηματίζουν κύκλο και βροντοφωνάζουν όλοι μαζί στα αγγλικά κάτι του τύπου όλοι είμαστε ένα , ανθρωποι ζώα φυτά και γη αέρας και προερχόμαστε από το ίδιο αρχαίο υπέρτατο ον. Τελετή; Παράσταση; Όπως θες πες το, θρησκευτική ευλάβεια υπήρχε. Σόρρυ για τους χριστιανοταλιμπάν αλλά βλέπαμε παράσταση, μην ξεχνιέστε. Το να προσβληθείς από κάτι τέτοιο και να το θεωρήσεις προσηλυτιστικό, είναι σαν να λες ότι πρέπει να καταργήσουμε την αρχαία τραγωδία γιατί προβάλλει το δωδεκάθεο. Αυτά για να εξηγούμαστε.
Και με τον πρώτο λαρυγγισμό το ταξίδι στη δισκογραφία τους ξεκινάει. Τα τύμπανα δυνατά και καθαρά σου δίναν το στίγμα από την αρχή. Και τα κρουστά ήταν πολλά και ποικίλα. Άλλωστε αν έχεις ακούσει έστω και λίγο από Heilung, καταλαβαίνεις εύκολα πως η μουσική τoυς στηρίζεται κυρίως εκεί και στα φωνητικά. Υπάρχουν και κάτι πρωτόγονα μονόχορδα και τα λίγα απαραίτητα εφέ αλλά μέχρι εκεί. Το κέρατο φύσηξε και η μυσταγωγία άρχισε. Και εύκολα συνειδητοποιείς πως σε πάνε ένα όμορφο ταξίδι στην ιστορία της βόρειας ευρώπης από τα παλιά χρόνια.
Συγκλονιστικό επίσης το εξής:
Όλα ήταν όργανα στη σκηνή. Τα δόρατα των χορευτών, τα πόδια τους, τα σώματά τους. Όλα δίναν ρυθμό. Kαι σιγά σιγά νομίζω πως και οι πιο δύσκολοι και δυσκοίλιοι μπαίναν στη φάση τους. Και ο ρυθμός ήταν απλός. Γρήγορος και έντονος σε έβαζε πότε σε πολεμική ένταση και πότε σε μυστηριακή κατάσταση. Τα δε φωνητικά από την Maria αλλά και τις άλλες κοπέλες, απίστευτα. Ανεβοκατεβαίνανε οκτάβες με την ίδια ευκολία που πίνεις νερό. Φυσικά. Σε συνδυασμό με τους λαρρυγισμούς του Kai και τα εφέ του Juul που νομίζω είναι ο master της μουσικής παραγωγής, το αποτέλεσμα ήταν απολαυστικά απόκοσμο. Το λιγότερο πολύ ξένο για μας τους μεσογειακούς. Αλλά ταυτόχρονα και πολύ οικείο γιατί με τα τύμπανα να δίνουν , εύκολα ταυτίζεσαι και η καρδιά σου χτυπάει μαζί τους.
Για τα σκηνικά, τα κουστούμια και τα μηχανήματα καπνού, καταλαβαίνεις πως ήταν μέρος της παράστασης. Και μάλιστα βασικό αν όχι πρωταγωνιστικό. Συνέβαλαν όλα στο να σε οδηγήσουν στην υπέρβαση. Και όταν καταλάβεις πως δεν είναι απλά μόνο μια συναυλία αλλά παράσταση, τότε μαγεύεσαι. Τα χορευτικά συντονισμένα και δίναν τόσο και στη μουσική (χτυπώντας δόρατα και ασπίδες και κέρατα) όσο και στην όλη εμπειρία. Πότε κινούταν σαν αιθέρας και πότε ήταν πιο brutal οι κινήσεις τους βάζοντας σε σε combat mode. Τα φώτα απόλυτα χρονισμένα με όλο αυτό το γινόμενο επί σκηνής μερικές φορές μου έκοψαν την ανάσα και είμαι και μεγάλος άνθρωπος.
Το γεγονός ότι για 2 περίπου ώρες
που έλαβε χώρα το δρώμενο, ό,τι ακούσαμε ήταν κέλτικα και ίσως και αλλες γλώσσες που δεν καταλάβαινα, μας φλασάρανε διάφορους ρούνους επί σκηνής που δεν τους έχει ουτε το duolingo, δεν με ξένησε. Ίσα ίσα μου κίνησε την περιέργεια περισσότερο για τους Heilung. Όταν το υπόλοιπο οπτικοακουστικό είναι τόσο δυνατό σε χτυπάει στα μούτρα. Βέβαια το καλό με τη μουσική είναι πως όταν σε χτυπάει δε νοιώθεις πόνο. Έξαψη, συγκίνηση και δέος. Ίσως είναι και οι τρεις λέξεις που θα μπορούσαν να συνοψίσουν την όλη εμπειρία. Ίσως θα έπρεπε να στείλουμε έναν ποιητή για να σας περιγράψει το live γιατί εγώ νοιώθω λεκτικά φτωχός.
Και μετά από μια πληθώρα από ρυθμούς, ήχους εικόνες και ψαλμωδίες, ο Kai μας είπε ευχαριστώ στα ελληνικά. Οι συντελεστές της παράστασης όλοι σε κύκλο ξαναβροντοφώναξαν και χαιρέτησαν τον κόσμο που άργησε να σταματήσει να τους φωνάζει ρυθμικά ή με αλυχτίσματα και πολεμικές κραυγές. Απαραίτητος ο εξαγνισμός με καπνό από το βοτάνι για τον χώρο , τους ανθρώπους αλλά και το κοινό και ήρεμη αποχώρηση. Ο κύκλος που άνοιξε έκλεισε ξανά. Η επαφή με το πρωτόγονο είναι μας είχε μάλλον επιτευχθεί για τους περισσότερους. Άλλωστε Heilung σημαίνει θεραπεία. Και αν η επαφή με τις πιο πρωτόγονες ρίζες σου δεν είναι θεραπευτική , τότε τι είναι;
Φώτος δια φακού Jo Gogou.
Jo Gogou Photography | Jo Γκόγκου
