Τον Ιούνιο είχα την χαρά και την τύχη να βρεθώ στο pre-listening session του νέου album των Heavenblack “Blindfolded” που διοργάνωσε η Harmonia PR. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
Το album κυκλοφόρησε από την Sleaszy Rider αρχές Αυγούστου, έφτασε στα χέρια μου από τον Νίκο Σιγλίδη της Harmonia PR. Σήμερα κατάφερα να το ακούσω όσο έπρεπε και όσο χρειαζόταν για να μπορέσω να συνοψίσω σε μερικές αράδες την αρχική εντύπωση που μου είχε κάνει.
Όσοι με ξέρετε, ξέρετε ότι μουσικά κινούμαι σε πολύ πιο σκοτεινά μονοπάτια από τον ήχο των Heavenblack οπότε, cut me some slack που λένε και στο χωριό μου!
Blindfolded
01. Hell Denied
02. My Insane
03. The Dominant
04. Heavenblack
05. On My Skin
06. Orphan
07. Clowns
08. Blindfolded
Μέσα από 8 τραγούδια ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας διαταραγμένης προσωπικότητας που προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις της να ξεχωρίσει από τη μάζα και να κατακτήσει τον κόσμο.
Αυτό περιγράφεται στο πρώτο κομμάτι του album “Hell Denied“. Το εναρκτήριο κομμάτι πατάει σε κλασσικά heavy metal/hard rock μονοπάτια με τύμπανα που σε ιντριγκάρουν από το πρώτο λεπτό! Η Μανταλένα Κρικέλλη πατάει στιβαρά μέσα σε όλα τα κομμάτια δίνοντας όγκο εκεί που πρέπει. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα φαν των καθαρών φωνητικών η φωνή του Μάριου Κουρούπη έχει ένα alternative μέταλλο και δίνει άλλη “ενέργεια” στην ερμηνεία του.
Σύντομα ο ήρωας μας αντιλαμβάνεται ότι χάνει τα λογικά του, μόνο η αγαπημένη του τον βοηθά και τον κάνει να νιώθει καλύτερα. Το “My Insane” ήταν και το πρώτο video της μπάντας, το οποίο απολαύσαμε και στο pre-listening session.
Κι έρχεται η στιγμή που ο ήρωας της ιστορίας μας τα καταφέρνει και γίνεται ο κυρίαρχος του κόσμου! Δυνατό, ρυθμικό το τρίτο κομμάτι “The Dominant“. Από αυτά που τα riffs σου μένουν, χωρίς πολλές ακροάσεις.
Το ομώνυμο κομμάτι “Heavenblack” που ειναι και το παλαιότερο που έχει γραφτεί από το συγκρότημα, είναι ξεκάθαρα πιο power progressive και λίγο πιο σκοτεινό. Η ιστορία μας συνεχίζει με τον ήρωά μας να αναρωτιέται τι είναι αυτό το κενό που νιώθει, ενώ τελικά έχει καταφέρει όλα αυτά που ήθελε και ονειρευόταν!
Στο “On my Skin” νιώθω λίγο περισσότερο σαν το σπίτι μου. Οι κιθάρες είναι γεμάτες, εξαιρετικά γεμίσματα στα τύμπανα αλλά και στο μπάσο με τον φοβερό και πιτσιρικά Γιάννη Βέριο. Ποιο χαμηλές ταχύτητες εδώ, να θυμίζει έντονα SOEN και να γουστάρω το συγκεκριμένο τόσο που παίζει στο repeat εδώ και μια ώρα!!
Πλησιάζοντας προς το τέλος του δίσκου, ξεδιπλώνεται η παράνοια του ήρωά μας…
“Orphan” με intro και γενικότερες μελωδίες που ακροβατούν σε Evergrey και Amorphis – ίσως μα έχει κι ένα τσικ από Paradise Lost. Περιγράφει τις πληγές, τα ψυχικά τραύματα που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ!
Και ξεκινάει το “Clowns” αναρωτιέσαι αν ακούς ακόμα το ίδιο συγκρότημα… Τίνος έμπνευση ειναι αυτό το hardcorίστικο intro; Έχει τον παλμό των In Flames με την γκρούβα των Parkway Drive σε heavy prog εκτέλεση. Και κάπως έτσι γίνεται η αφήγηση ότι ο κόσμος αντιδράει στην παράνοια και προσπαθεί να ρίξει τον ήρωα της ιστορίας απο την εξουσία. Τα καταφέρνει και τον στέλνει στην φυλακή.
Το τελευταίο κομμάτι είναι το ομότιτλο και το τελευταίο του γράμμα πριν πεθάνει. Μια θλιβερή μελωδία, όχι δεν είναι μπαλάντα, με ωραία solo.
Πρόκειται για μια πάρα πολύ καλή πρώτη δουλειά του συγκροτήματος.
Προσεγμένη, με πολύ ωραία riffs που πατάει σε πιο μοντέρνα περάσματα αλλά με old school βάσεις. Έχει πολύ καλή παραγωγή, μίξη και mastering. Μια προσεγμένη δουλειά του Διονύση “Dyon” Κλάδη. Αν και σε μερικά σημεία θα ήθελα να έχει πιο σκληρά/ακραία φωνητικά μπορώ να πω ότι είναι ένα album που σε προκαλεί να το ακούσεις από την αρχή ως το τέλος. Κλείνοντας, να συμπληρώσω ότι θα ήθελα πολύ να τους δω σύντομα live, σε κάποια σκηνή της Αθήνας.
