Ακούσαμε το “My sorrow’s rage” των Temor

Temor. Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Τον Theo τον θυμάμαι από τους εκπληκτικούς Descending, οι οποίοι κυκλοφορήσαν δυο αριστουργήματα Μελωδικού Deathcore. Τα “Enter annihilation” και “New death celebrity. Σοβαρές “σεμιναριακές” δουλειές που αξίζει να τις ψάξετε. Τον Thyragon τον ξέρω από τους Exilium Noctis, μια μπαντάρα από τον Βόλο. Να ακούσετε οπωσδήποτε το συνταρακτικό “Fragments of apocalypse”. Πρόσφατα κυκλοφορήσαν single, το “God’s demise”. Περιμένουμε μεγάλα πράγματα. Επίσης τον Thyragon τον ξέρουμε ως μπασίστα στους εκπληκτικούς Aenaon. Ποιος δεν θυμάται τα κορυφαία στο χώρο του avantgarde Black Metal, “Centres et sang”, “Extance”, “Hypnosophy” και “Mnemosyne”. Τεράστια άλμπουμ.

Αυτούς τους δυο συνοδεύουν οι Bill Manthos στο μπάσο, ο Constantine που έπαιζε στους Descending και αυτός. Την πεντάδα συμπληρώνει ο Κωνσταντίνος στο χαλδορόφωνο (Halldorophone). Το drumming έχει γίνει από session drummer. Λίγα λόγια για το χαλδορόφωνο. Το χαλδοροφωνο είναι ένα ηλεκτρονικό όργανο που μοιάζει με βιολοντσέλο και δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη και σχεδιαστή Halldór Úlfarsson. Υπάρχουν μόνο έξι στον κόσμο να φανταστείτε.

Η ηχογράφηση του “My sorrow’s rage” πραγματοποιήθηκε στο studio του Theo, κιθαρίστα της μπάντας. Η μίξη και το mastering πραγματοποιήθηκαν από τον Ντίνο των Septic Flesh στα Sound Abuse studios. Αυτή η διαδικαστική σειρά είναι υπεύθυνη για αυτόν τον βαρύ, χαοτικό και θεσπέσιο ήχο που ακούμε στο “My sorrow’s rage”. Η ατμόσφαιρα καθ’όλη την διάρκεια του άλμπουμ είναι καθηλωτική και επιβλητική. Μιας και είναι ντεμπούτο, εδώ μέσα θα ακούσετε επιρροές από όλο τον Σουηδικό μελωδικό ήχο. Είναι αυτό που λέμε ότι οι Temor βγήκαν για μπύρες με τους Dark Tranquillity και τους Dissection και στον δρόμο βρήκαν τους At the Gates, Nightrage, In Flames και Dark Funeral. Η Pub που πήγαν είναι στο Gotenburg.

Εντυπωσιακή σύλληψη να σκεφτούν να εισάγουν ένα τέτοιο ξεχωριστό μουσικό όργανο.

Τα θυελλώδη riffs θα σας φέρουν στο νου Dissection και Dark Funeral. Τα τεχνικά μέρη και solo θα σας θυμίσουν Dark Tranquillity, At The Gates και In Flames. Τέλος τα shredding σημεία που παίζουν οι Theo και Constantine κάνουν πολύ περήφανους τους κιθαρίστες Jesper Stormblad και Bjorn Gelotte. Η παρανοϊκή ατμόσφαιρα που δημιουργεί το χαλδορόφωνο του Κωνσταντίνου αποτελεί σήμα κατατεθέν σε κάθε σύνθεση. Εντυπωσιακή σύλληψη να σκεφτούν να εισάγουν ένα τέτοιο ξεχωριστό μουσικό όργανο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι από όλο το άλμπουμ, το ακούω συνέχεια στο repeat. Είναι ένα ενιαίο “κόσμημα” της Ελληνικής και όχι μόνο σκηνής. Θα τολμήσω να πω ότι είναι από τα καλύτερα ντεμπούτο στο είδος.

Αυτή η κυκλοφορία είναι το αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής εξέλιξης των μελών της μπάντας. Έχουν μεγάλη εμπειρία όλοι στη δισκογραφία και ξέρουν πως να σου προσφέρουν ένα άλμπουμ κορυφή για τον ακραίο ήχο. Η μπάντα καλεί τον ακροατή να βυθιστεί σε ένα απύθμενο σκοτεινό, μελωδικό και ακραίο σύμπαν. Οργάνωση στο χάος υπάρχει? Ναι στην περίπτωση των Temor υπάρχει. Οι συνθέσεις είναι τόσο γοητευτικά δομημένες που ακούς το άλμπουμ λες και είναι τρεχούμενο νερό. Η μεγάλη μαγκιά που έκαναν είναι ότι πήραν τις όποιες επιρροές τους, τις φίλτραραν μεθοδικά μέσα από την μουσική τους ταυτότητα και κυκλοφόρησαν ένα “διαμάντι” στον Black/Death metal χώρο.

Και εγώ συνεχίζω να ακούω το “My sorrow’s rage” των Temor…

Εγώ πάντως ξεχώρισα τα παρακάτω κομμάτια: “Temor”, “My sorrow’s rage”, “Damnation”, “Rampage of hate”, “Thorn weaver”, “Hallow ground”, “Black vs white”, “Rotting love”, “Night bringing chaos”, “In vivo veritas”(Instrumental) και “Arcanic vengeance”. Ναι, σωστά καταλάβατε, όλα τα κομμάτια είναι ένα και ένα, μοναδικά. Το καθένα κουβαλάει την δική του οπτική γωνία για να παρακολουθήσεις το χτίσιμο του έργου. Όλη η δουλειά έχει μια τρομερή σκοτεινή δυναμική που σε πετάει στον τοίχο με κάθε σύνθεση που έρχεται. Το άλμπουμ το ακούω για πολλοστή φορά για να βρω μειονέκτημα, μια γραφικότητα που θα με κάνει να “στραβώσω”. Δεν υπάρχει μελανό σημείο. Οι Temor έθεσαν τον πήχη ψηλά. Το επόμενο τους άλμπουμ θα είναι μια πρόκληση για να ξεπεράσουν αυτό το ντεμπούτο. Και εγώ συνεχίζω να ακούω το “My sorrow’s rage” των Temor…