To Σάββατο λοιπόν κατηφορίσαμε νωρίς νωρίς προς το six d.o.g.s. για να δούμε τους Moon Moth να μοιράζονται τη σκηνή με τους King Garcia. Λόγω εφιαλτικής κίνησης αργήσαμε ολίγον τι . Όταν μπήκαμε οι Moon Moth ήταν ήδη στη σκηνή.
Προκαταβολικά λοιπόν δύο πράγματα έχω να πω:
Συγνώμη στη μπάντα γιατί δεν ήμουνα από την αρχή και είναι κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου μα καθόλου. Θεωρώ πως κάθε μπάντα κάνει το σετ της για να παρουσιάσει κάτι . Εγώ λοιπόν ένα κομμάτι το έχασα. Και δεύτερον , συγχαρητήρια στο six d.o.g.s. γιατί είναι σπαθί στο λόγο του και τηρεί τις ώρες έναρξης.
Τους Moon Moth δεν τους είχα ξαναδεί ούτε και είχα ακούσει τίποτα. Είναι άλλωστε μια μπάντα που βρίσκεται στα ξεκινήματά της. Βέβαια, όταν δεν έχω “τρακάρει” μια μπάντα ιντερνετικά, προτιμώ να πάω στο live χωρίς να έχω ακούσει κάτι για να είναι πιο άμεση η πρώτη εντύπωση. Κομμάτια τους φυσικά δεν ήξερα. Αυτό που μπορώ να σας πω όμως είναι πως εύκολα σε καθηλώνουν . Με 2 γυναικείες φωνές να επιβάλλουν τον κόσμο τους στο κοινό. Αρκετά στοιχεία ambient από τα synths και ρυθμοί αργοί αλλά επιβλητικοί. Και όλα αυτά να χρωματίζονται από μια ακουστική κιθάρα που έδινε νότες εκεί που πρέπει. Εύκολα δημιουργήσαν την σκοτεινή ατμόσφαιρα που επιθυμούν σε ένα ίσως δύσκολο κοινό. Αν μη τι άλλο, η dark pop αισθητική τους είναι ιδιαίτερη και προσωπικά μου κίνησαν την περιέργεια να δω το επόμενό τους βήμα. Συγκεντρωμένο και ουσιαστικό σαν τους Moon Moth. Εύχομαι να είναι σύντομα.
Μια ταχύτητα αστραπή (ίσα που πρόλαβα ποτάκι) έχει αλλαγή στο σετ και ανέβηκαν οι King Garcia.
Και ξεκίνησε το ξεχωριστό τους μουσικό ταξίδι. Άλλο ύφος και εντελώς διαφορετικό από τους προκατόχους τους στο stage. Αυτό είναι κάτι που εμένα τελευταία μου αρέσει πολύ. 4 άτομα λοιπόν, κλαρίνο /τρομπέτα, κιθάρα, μπάσο και ντραμς αρχίσαν να μας ταξιδεύουν. Πολύ ωραίες και δουλεμένες δυναμικές στα κομμάτια. Αν μπορούμε να τους πούμε κινηματογραφικούς , έχουν πετύχει απόλυτα. Και αυτό γιατί ακούγοντας τα κομμάτια τους μου έρχοταν στο νου σκηνές από ταινίες. Με ιδιαίτερο ηχόχρωμα που οφείλεται τόσο στα πνευστά που αλλάζανε ανάλογα το κομμάτι όσο και στην κιθάρα που άλλοτε καθαρή και άλλοτε παραμορφωμένη έδινε χαρακτήρα στα κομμάτια τους. Για το ρυθμικό να πω πως στους King Garcia έχει τεράστια βαρύτητα και τα παιδιά φέραν εις πέρας το έργο τους άψογα. Τα δε τύμπανα, ακόμα πιο εντυπωσιακές δυναμικές και σημεία που η ένταση του κομματιού ανέβαινε ή κατέβαινε ανάλογα τη διάθεση / παίξιμο του drummer.
Πολύ ωραίες ενορχηστρώσεις. Αν και φωνητικά δεν υπάρχουν , τουλάχιστον live , (σε κάποια κομμάτια είχε κονσέρβα) δεν σου λείπουν καθόλου. Και αυτό δεν είναι εύκολο. Όμως οι King Garcia το κάνανε να φαίνεται έτσι και απόλυτα φυσικά. Περάσανε σίγουρα καλά παίζοντας με όρεξη την μουσική τους θέλοντας να μεταδώσουν αυτό που κάνουν στο κοινό. Εμείς μάλλον περάσαμε καλύτερα ακούγοντάς τους και χειροκροτώντας τους. Προσωπικά ήθελα και άλλο όταν μας χαιρετήσανε. Αλλά καλό είναι να μην είμαστε εγωιστές. Θεωρώ πως η μπάντα πάντα ξέρει πότε να σταματήσει. Θα τους ξαναπετύχω που θα μου πάνε;
Φώτος δια φακού Jo Gogou.
Jo Gogou Photography | Jo Γκόγκου
