Το ξημέρωμα της μουντής Κυριακής με είχε βάλει στο κλίμα από νωρίς, η μελωδία του “As I Die” ηχούσε στα αφτιά μου αν και οφείλω να ομολογήσω ότι είχα πολλούς ενδοιασμούς για την εν λόγω συναυλία. Λίγο η μουρτζουφλίαση του Holmes που και φωνητικά με είχε ψιλοαπογοητεύσει, είχα δει και πολλά, σχετικά πρόσφατα lives τους στο youtube και σε όλα ενιωθα ανικανοποίητη από την απόδοση τους. Σαν οπαδός όμως έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία ακόμα! Ευτυχώς που αυτό το κάτι με έσπρωξε να πάω και να τους δω και όντως ανταμείφθηκα με τον καλύτερο τρόπο…
Fragment Soul
Στις 20:30 το Fuzz ήταν ήδη γεμάτο και ο κόσμος συνέχιζε να έρχεται… η ουρά ατελείωτη (που θα μπείτε όλοι εσείς;) Το πρόγραμμα τηρήθηκε γι’ άλλη μια φορά και στην σκηνή βγήκαν οι Κερκυραίοι Fragment Soul. Παρουσίασαν σε 30’ τα τραγούδια τους από τον δίσκο τους “Axiom Of Choice”. Μου θύμισαν Anathema, My Dying Bride, Katatonia και λίγο τους The Gathering και η φωνή του Καναδού τραγουδιστή τους Marc Durkee ήταν εξαιρετική! Πολύ ταλαντούχοι όλοι τους αν και ιδιαίτερα “άνευροι” επί σκηνής. Θέλω να πιστεύω ότι με μερικές “διορθώσεις” θα ισορροπήσουν τις μουσικές τους με την σκηνική τους παρουσία.
Paradise Lost
Τα φώτα σβήνουν και οι Paradise Lost ανεβαίνουν στην σκηνή, ακούγονται οι πρώτες νότες από το “Embers Fire” και ολόκληρο το FUZZ τραγουδούσε τον «ύμνο», από τον καλύτερο ίσως δίσκο της καριέρας τους “Icon”. Μουσικά αψεγάδιαστοι κι ο Holmes, παρόλες τις αμφιβολίες μου, μας συνεπήρε. Φαίνεται να είχε κέφια την Κυριακή, έκανε αστειάκια, ξέρετε με το κλασσικό χιούμορ των Βρετανών μας μιλούσε με σοβαρότητα, ειλικρίνεια και καυστικότητα… Εννοείται αστειεύτηκε με τον καιρό, «Ωραίο καιρό έχετε, νιώθω σα στο σπίτι μου» αλλά και για τους τίτλους των τραγουδιών που είναι τόσο «σοβαροί».
To be true, ο ήχος τους ήταν πολύ καλός έως και εξαιρετικός (πως έγινε αυτό;) και ο φωτισμός εντυπωσιακός αλλά μετά βίας διακρίναμε τις φάτσες τους εμείς που ήμασταν πιο μακρυά από την σκηνή. Φαντάζομαι δε πως δεν θα εξυπηρετούσε και πολύ τους φωτογράφους αλλά ήταν απόλυτα ταιριαστός με τον ήχο της μπάντας. Οι επιλογές των κομματιών τους έδιναν μια ομοιογένεια στην συναυλία. Δεν το λέω αρνητικά, ίσα ίσα, αυτή η επιλογή απέδειξε περίτρανα ότι παρά την διαφορετικότητα του ήχου στην δισκογραφία τους τα κομμάτια τους έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό.
Ακούσαμε αυτά που περιμέναμε One Second, As I Die, Embers Fire, Say Just Words τραγούδια που δεν περιμέναμε να ακούσουμε απ’ όλη τη πορεία τους. Ήταν με τέτοιο τρόπο μέσα στο set list που κανείς δεν δυσανασχέτησε, βαρέθηκε ή κουράστηκε αυτή τη 1,5 ώρα! Μετά από 17 κομμάτια τα φώτα άναψαν (δυστυχώς) και το κοινό έφευγε από το Fuzz ενθουσιασμένο, με χαμόγελα μέχρι τ’αφτιά!
Τι ακούσαμε:
Embers Fire
Forsaken
Blood and Chaos
Faith Divides Us – Death Unites Us
Eternal
One Second
Serenity
The Enemy
As I Die
The Devil Embraced
The Last Time
Αn Eternity of Lies
Say Just Words
No Hope in Sight
Encore: Darker Thoughts, So Much Is Lost, Ghosts
Ευχαριστούμε πολύ την παραγωγή για τις φωτογραφίες της Αφροδίτη Ζαγγάνα.
