Ένα χρόνο και κάτι μήνες χρειάστηκε για να μπορέσω να ξανά βρεθώ σε live. Ένα χρόνο και κάτι μήνες για νιώσω την μουσική δυνατά στα αυτιά μου. Να ξεφύγω από την καθημερινότητα.
Πρώτο live λοιπόν μετά την καραντίνα με Naxatras και Supermoon.
Το συναίσθημα περίεργο καθώς έφτασα στο χώρο της Τεχνόπολις. Κόσμος με μάσκες και αποστάσεις. Σίγουρα μια κατάσταση που δεν είναι συνηθισμένη για τέτοιου είδους events. Μπαίνοντας στο χώρο της συναυλίας ακόμα πιο περίεργη εικόνα. Καρέκλες παντού. Σε κάνει για λίγο να αναρωτιέσαι, είμαι στο σωστό μέρος; Θα δω όντως μια ψυχεδελική ροκ μπάντα;
Αφού τακτοποιώ τα πράγματα μου και ελέγχω τους χώρους που – ως φωτογράφος – μπορώ να κινούμαι, προσπαθώ να εγκλιματιστώ και με την κατάσταση γύρο μου.
Μετά από τις απαραίτητες ανακοινώσεις ακούγεται το πρώτο τεστ της κιθάρας. Χειροκροτήματα και το πρώτο «καλησπέρα» είναι γεγονός.
Οι επόμενες κουβέντες ήταν «Είναι το 2ο μας live το 1ο ήταν χθες». Αυτό θα έχει ενδιαφέρον σκέφτηκα. Τους Supermoon δεν τους γνώριζα σχεδόν καθόλου. Την μουσική τους την είχα ακούσει όταν τους είδα στην αφίσα με τους Naxatras.
Είναι στιγμές που θέλω απλά να χαθώ στο παίξιμο τους …
Η μπάντα ξεκινάει και μαζί τους και γω να βγάλω τις φωτογραφίες μου. Πιάνω τον εαυτό σε πολλές στιγμές να απορροφάτε από τις νότες τους. Και πολύ γρήγορα έχω ξεχάσει ότι ήταν το 2ο live τους. Καθόλου άγχος – ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν – σωστά παιξίματα χωρίς λάθη και ωραία σκηνική παρουσία. Το μόνο που μου έλειψε ήταν ο χρόνος παρουσίας τους. Δυστυχώς το πρόγραμμα τους ήταν μικρό αλλά αρκετό για να σε κάνει τους ψάξεις επιπλέον.
Τελειώνοντας οι Supermoon έχω ήδη ξεχάσει όσα ανέφερα στην αρχή και έχω επανέλθει σχεδόν σε μια κατάσταση που κοιμόταν για αρκετό καιρό. Όρεξη για μπύρες και μουσικαρες.
Πέφτει σκοτάδι. Βγαίνουν καπνοί και μαζί τους ένα πολύ δυναμικό φωτορυθμικο ξεκινάει. Οι πρώτες μελωδίες από τους Naxatras είναι γεγονός. Επικρατεί ενθουσιασμός και σίγουρα πολλοί κρατιούνται σφιχτά από την καρέκλα για να μην σηκωθούν.
Όντας άτομο που έχει την μουσική ως ώθηση στη ζωή του και ειδικά στη δουλειά του, αφήνει τους εκπληκτικούς Naxatras να τον παρασύρουν. Είναι στιγμές που θέλω απλά να χαθώ στο παίξιμο τους αλλά πρέπει να βγάλω και αποτέλεσμα.
Κάποια στιγμή εμφανίζεται και το νέο μέλος της μπάντας. Ηλεκτρονική επένδυση στα νέα τους κομμάτια. Αρχικά απλά ακούω, επεξεργάζομαι και καταλήγω να αφήνω την φωτογραφική και να απολαμβάνω το αποτέλεσμα. Ίσως κατά την άποψη μου ότι καλύτερο έχω ακούσει από την μπάντα. Το πόσο πολύ έδεσε ο παλιός ήχος με τον καινούργιο είναι φανταστικό. Αν και δεν είμαι τόσο μεγάλος φαν της ηλεκτρονικής μουσικής ο συνδυασμός αυτός με ενθουσίασε.
Κάθομαι λοιπόν για απολαύσω με την ηρεμία πλέον τις τελευταίες στιγμές του live. Για τελευταία κομμάτια άφησαν τα «γνωστά».
Ο ήχος απόλυτος σαν να ήσουν σπίτι σου και είχες τα ακουστικά σου. Και τι μπασαρα ήταν αυτή!
Ο χρόνος τελείωσε, οι Naxatras φεύγουν αφού χαιρετήσουν , αλλά ο κόσμος θέλει κι άλλο. Δυστυχώς ακούγεται πάλι αυτήν η φωνή από τα μεγάφωνα που σε επαναφέρει στη πραγματικότητα.
Φεύγοντας νιώθω γεμάτος. Γνώρισα μια μπάντα «Supermoon» που σίγουρα θα ψάξω περισσότερα και θα προσπαθήσω να τους ξανά δω και από την άλλη ξανά άκουσα για πολλοστή φορά μια μπάντα «Naxatras» που κάθε φορά βρίσκει τρόπο με εκπλήσσει και να θέλω να τους ακούσω ξανά και ξανά και ξανά…
Περισσότερες φωτογραφίες θα βρείτε στη σελίδα μας στο facebook.
