Η Ρένα, αποτελεί μεταφορά στο θεατρικό σανίδι, από το μυθιστόρημα του Αύγουστου Κορτώ, που δημοσιεύτηκε το 2017.
Πρόκειται για μια εξαιρετική μεταφορά του βιβλίου, από τον Στέλιο Χατζηαδαμίδη και τη σκηνοθέτιδα Νικαίτη Κοντούρη.
Είχαμε πραγματικά την τιμή να παρευρεθούμε σε μια από τις τελευταίες παραστάσεις που δίνονται στο Θέατρο Ακροπολ, την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου, για να απολαύσουμε την εκπληκτική ερμηνεία της Υρώς Μανέ αλλά και των συνεργατών της.
Η διάρκεια της παράστασης είναι κοντά στις 2 ώρες. Δίχως διάλειμμα όπως συνηθίζεται, κάτι που πραγματικά η συγκεκριμένη παράσταση δεν χρειάζεται, αφού τα γεγονότα που εκτυλίσσονται δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα.
Η ηρωίδα που φέρει το όνομα Ρένα, είναι μια πουτάνα 100 χρονών, που σε κάνει να καταλάβεις τη ζωή, τον πόνο, τους έρωτες, τις απώλειες που είχε στη πολυτάραχη ζωή της, ακόμα και το ξύλο ή την πείνα που βίωσε, μέσα από τα ιστορικά – πολιτικά γεγονότα της Ελλάδος.
Η ιστορία ξεκινά όταν η γριά Ρένα που έχει ρουφήξει τη ζωή, βρίσκεται στο Athens Pride, γιατί γιορτάζει τον έρωτα, και συναντά 3 δημοσιογράφους που θέλουν να γράψουν για τη ζωή της. Εδώ δεν είμαι σίγουρη πως ακριβώς το έχουν περάσει, γιατί στο βιβλίο ψάχνουν ακόμα εκείνη την κοπέλα από το απόκομμα φωτογραφίας των Δεκεμβριανών (θα το δούμε και πιο κάτω).
Ξεκινά να αφηγείται τη ζωή της, μιλώντας για την γέννα της, λέγοντας πως γεννήθηκε σε ένα μπουρδέλο στα Χαυτεία, όπου και μεγάλωσε. Η μάνα της ήταν πουτάνα, αλλά όπως έλεγε η Ρένα “ η δουλειά δεν είναι ντροπή”, την έφερε στον κόσμο μη ξέροντας ποιος είναι ο πατέρας της. Σε αυτό την βοήθησαν η τσατσά και οι άλλες γυναίκες που βρίσκονταν εκεί.
Στα 12 της, ανακαλύπτει τον κόσμο, μέσα από το σώμα της. Δεν είναι πως δεν πόνεσε, αλλά οι παράδες είχαν γλύκα. Την δουλειά της έκανε και με πολύ μεγάλη επιτυχία. Είχε το καλύτερο όνομα στην πιάτσα, όντας τρυφερούδι για την εποχή εκείνη.
Πολύ πριν τα είκοσι και στα ενδιάμεσα, γύρω στα 15, γνωρίζει τον Μάρκο. Ο μεγάλος έρωτας της ζωής της, που έδωσε καρδιά και πνεύμα. Δεν τον ενόχλησε ποτέ τι δουλειά κάνει η ίδια, την αγαπούσε και σεβόταν αυτό που έκανε, ακόμα και αν είχε τα διπλάσια της χρόνια.
Η σχέση αυτή ξεκίνησε με το ξέσπασμα της Μικρασιατικής καταστροφής, πέρασε στην δικτατορία του Πάγκαλου, την Δικτατορία του Μεταξά έως τα Δεκεμβριανά στην Θεσσαλονίκη. Πέρασε μέσα από πολέμους, φυλακές και ξερονήσια, για να φτάσει να αναζητά τον χαμό τους έως και σήμερα. Θλίψη της, η αγάπη που είχε ο ίδιος για το κόμμα, για την παιδεία που της χάρισε και την έβαλε σε αυτό. Αυτό που την πήρε μακριά της,
Ποτέ δεν έμαθε πως έφυγε, ποτέ δεν βρήκε το κορμί του, ποτέ δεν είχε έναν τάφο να τον κλάψει όπως μόνο εκείνη ήξερε. Τον αναζητούσε και τον αναζητά, γιατί πάντοτε για εκείνη θα είναι “Ο Μάρκος της”.
Τα χρόνια περνούν και βρίσκεται ερωμένη με την Ρούλα, πρώτη φορά με γυναίκα, αλλά η Ρένα ακόμα και εκεί άφησε το σημάδι της. Βρέθηκε με τον Καρυωτάκη και ένα σωρό μεγάλα ονόματα της εποχής, πολύ πριν γίνουν γνωστά. Δεν ξεχνούσε όμως ποτέ τον Μάρκο, γιατί ήταν ο μοναδικός που άγγιξε την καρδιά της και όχι απλά το σώμα της.
Επόμενος μεγάλος σταθμός στη ζωή της, είναι ο αναρχοκομμουνιστής που γνώρισε ένα βράδυ στα Εξάρχεια. Ήταν εκείνος που την προστάτευσε στην μπλε εκείνη πολυκατοικία, όταν οι αστυνομικοί την αναζητούσαν στην Μπουμπουλίνας, γιατί βλέπεις δεν έφταναν τα 7 χρόνια στο ξερονήσι, ακόμα ήταν εκείνη η κοπέλα στην φωτογραφία. Το απόκομμα της εφημερίδας από τα Δεκεμβριανά. Που την έκανε να χάσει τους ανθρώπους της και λίγο αργότερα την ελευθερία.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου και το χουντικό καθεστώς, όρισε τον τελευταίο σταθμό για τον έρωτα που ένιωθε. Χαμένος και εκείνος, σε κάποιο κέντρο κράτησης στην οδό Μπουμπουλίνας. Η αναζήτηση της και πάλι, έφερε στην επιφάνεια τον Μάρκο… τον χαμένο Μαρκο, τη μεγάλη της αγάπη. Η οδήγηση της στο Δρομοκαΐτειο και η σιωπή της για χρόνια, έκανε τα χρόνια να περνούν δίχως νόημα. Η ελευθερία της την έβαλε σε ουρές για συσσίτια, την οδήγησαν σε φυλάκιση με αντάλλαγμα να απαρνηθεί τον αγαπημένο της… και δεν το κανε ποτέ.
“Οι ερωτευμένοι αναζητούν την ελευθερία, άρα η ελευθερία έχει μια δόση ρομαντισμού”. Ρένα
Η Ρένα θα μπορούσε να είναι η ψυχή της Ελλάδος, το κορμί χιλιάδων που βίωσαν όλα τα ιστορικά γεγονότα, τα μάτια που είδαν τόσα, η καρδιά που τόσο πληγώθηκε.
Μια εξαιρετική ερμηνεία όλων των συντελεστών, που πάτησαν και μετέφεραν τόσο όμορφα και ωμά, όχι μόνο την ανάπτυξη του βιβλίου του Κορτώ, αλλά και τα γεγονότα της Ελλάδος που τόσο εύκολα ξεχάσαμε. Ανατριχιαστική η ερμηνεία της Υρώς, από το χθες στο σήμερα, από τα συναισθήματα που όχι μόνο εξιστορούσε αλλά και μετέφερε.
Μαζί με την Υρώ Μανέ, βρέθηκαν και οι ηθοποιοί Άγης Εμμανουήλ, Κωνσταντίνος Φάμη, Μιχάλης Αβρατόγλου, καθώς και οι μουσικοί επί σκηνής Παναγιώτης Τσεβάς και Χρήστος Νικολόπουλος
