Ποιοι είναι Villagers of Ioannina City και την δουλειά είχαν στο Θέατρο Βράχων; Ότι και να σου πω θα’ναι λίγο, γιατί όταν το folk δέσει με το ψυχεδελικό rock, τότε μόνο χαμός μπορεί να γίνει και έχει αποδεχθεί πάρα πολλές φορές!
Όταν η Αθήνα δεν πάει στα Ιωάννινα, τότε τα Ιωάννινα κατεβαίνουν στην Αθήνα και έχουν μοναδικό σκοπό να μας ξεσηκώσουν και να μας ταρακουνήσουν.
Το τελευταίο διάστημα έχω παρευρεθεί σε αρκετά live, κάποια από μέτρια έως άσχημα, από πολύ καλά μέχρι εκείνα που θα σε κάνουν να βρίσκεσαι σε ένα παραλήρημα και να μη θέλεις να σταματήσει αυτό που ζεις.
Αυτό έζησα την Κυριακή 22/9 στο Θέατρο Βράχων στο Βύρωνα και όχι από μια ξένη μπάντα που μας επισκέφτηκε ή κάποιο παγκόσμιο όνομα στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά από τους Έλληνες Villagers of Ioannina city που ειλικρινά δε περίμενα να ζήσω αυτή την όμορφη και δυνατή εμπειρία, όχι μόνο εγώ προσωπικά αλλά και ολόκληρο το πλήθος που είχε παρευρεθεί.
Δυστυχώς να σας πω πως δεν πρόλαβα να ακούσω τους Their Methlab που ήθελα, οπότε δεν θα εκφέρω και γνώμη.
Μικρή αναμονή πριν βγουν στην σκηνή οι VIC για να μας παρουσιάσουν και από κοντά τον νέο δίσκο που δόθηκε στην δημοσιότητα πριν λίγες ημέρες, με τίτλο “Age of Aquarius“.
Βγαίνοντας στην σκηνή πέραν του ότι αποθεώθηκαν, ενημέρωσαν τον κόσμο για τα έντονα φωτορυθμικά, την δυνατή μουσική και πως σε συγκεκριμένο σημείο υπήρχαν οι πρώτες βοήθειες για παν ενδεχόμενο.
Οπτικοακουστικό show, μεγάλο “video wall” που καθ’ όλη την διάρκεια όλο και κάτι έδειχνε (κάτι που έχουμε συνηθίσει και όχι εξολοκλήρου, από μεγάλα ονόματα), με δέκα άτομα επάνω στην σκηνή για 2 ώρες και κάτι, μη αφήνοντας την ένταση να φύγει από μέσα μας και αυτό από την αρχή έως το τέλος, με ένα γλύκισμα που βγήκε στα “Καρακόλια”, αλλά θα σας το αναλύσω πιο μετά.
Το θέατρο κατάμεστο, όρθιοι, καθιστοί, με ποτά στο χέρι, με κορίτσια στους ώμους και φωτοβολίδες να ανάβουν και να γίνεται σαματάς.
Καλωσόρισμα λοιπόν με το Welcome από το καινούργιο album Age of Aquarius, μια μίνι παρουσίαση (που προφανώς όλοι είχαμε προλάβει να ακούσουμε), με κομμάτια από προηγούμενους δίσκους, έχοντας το “Ζβάρα” προάγγελο για τον χαμό που θα ακολουθούσε.
Απίστευτη σκηνική παρουσία από όλα τα μέλη και τους μουσικούς, άψογος φωτισμός και ήχος. Μια ψυχεδελική γιορτή της παράδοσης που αν υπήρχαν καραγκούνες θα έκαναν headbanging παραμερίζοντας τις φορεσιές τους.
Μας άφησαν άφωνους όταν ξεκίνησαν να παίζουν στο τελευταίο encore τα “Καρακόλια”( τουτοι οι μπάτσοι ) του ομώνυμου τραγουδιού του Γ. Ιωαννίδη, όπου άρχισαν να εμφανίζονται τεράστια αντιρατσιστικά μηνύματα που μας έκαναν να θέλουμε να τα σπάσουμε όλα.
Ευχαριστούμε μάγκες για την αφύπνιση!
Φωτογραφίες: Jo Gogou
