Όταν το βράδυ του Σαββάτου κατέβηκα κατά τις 21:30 την Ηπείρου και είδα την ουρά έξω από Κύτταρο κατάλαβα αμέσως πως μάλλον δεν είχα εκτιμήσει σωστά το live. Mέχρι τότε πίστευα πως την εμφάνιση των City Of the Sun θα παρακολουθούσαμε «συγγενείς και φίλοι» αλλά –ευτυχώς- διαψεύστηκα σε κάθε επίπεδο. Το τρίο από την Νέα Υόρκη γέμισε για τα καλά το ιστορικό χώρο και μάλιστα με ένα κοινό άκρως ενθουσιώδες και εκδηλωτικό.
Η βραδιά ξεκίνησε γύρω στις 22:ΟΟ όταν οι St. Guilt ανέβηκαν στην σκηνή. Με κεντρικό πρόσωπο την Ελίνα (synths και φωνή) η νεανική μπάντα για 40 περίπου λεπτά «ζέστανε» το κοινό με την dream pop της, όπου τα φωνητικά παίζουν, μάλλον, τον κυρίαρχο ρόλο. Σε πρόσφατη συνέντευξη τους τα μέλη της μπάντας αναφέρουν τους Interpol, Killers και White Lies σαν βασικές επιρροές τους αλλά εμένα η μουσική τους κατά κύριο λόγο μου έφερε στο μυαλό τον ήχο των 80s, το new wave και γενικότερα μια γλυκόπικρη ατμόσφαιρα, που, όμως, έμοιαζε να μην οδηγεί πάντα κάπου συγκεκριμένα. Άκρως εξελίξιμοι, πάντως, αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για παιδιά στα early 20s τους, που, βέβαια, πέρα από την μουσική τους θα πρέπει, όμως, να δουλέψουν και την σκηνική τους παρουσία. Αν και μόνο στατικοί δεν ήταν πάνω στην σκηνή, είναι χαρακτηριστικό πως η μόνη φράση που ακούστηκε ανάμεσα στα κομμάτια ήταν αυτή που μας ενημέρωσε πως είναι «πολύ χαρούμενοι που ανοίγουν το live». Ούτε καν οι τίτλοι των τραγουδιών. Έχουν όλο το μέλλον, όμως, μπροστά τους για αυτό…
Οι πρώτες νότες των City of the Sun ακούστηκαν κατά τις 23:00 και έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από το Κύτταρο, στο οποίο θα πρέπει να σημειώσουμε πως κυριαρχούσαν οι γυναικείες παρουσίες κατά 70-80% (με συντηρητικούς υπολογισμούς). Προφανώς το Post-rock, gypsy jazz, flamenco, indie rock, blues χαρμάνι των John Pita (κιθάρα), Αvi Snow (κιθάρα) και Zach Para (κρουστά) έχει ιδιαίτερο γκελ στο «ωραίο φύλο» αλλά όπως παρατήρησα και οι άνδρες παρευρισκόμενοι μια χαρά έδειχναν να περνάνε.
«You were so fucking cool last time. We had to came back» μας είπε ο –ιθύνων νους- Pita ευθύς εξαρχής και το ελληνικό κοινό έβαλε τα δυνατά του να επιβεβαιώσει την φήμη που είχε οικοδομήσει στο Street Mode Festival του 2017. Με ρυθμικά χειροκροτήματα σχεδόν σε όλη την διάρκεια του live, αρκετό χορό, αποθεωτικά επιφωνήματα ανάμεσα σε όλα τα κομμάτια, ακόμη και ομαδικά singalongs (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι το τραγούδι των στίχων τραγουδιών που διασκευάζουν σε instrumental εκδοχές οι City Of the Sun) οι παρευρισκόμενοι έκαναν σταδιακά και τους υπόλοιπους δυο της μπάντας να δηλώσουν απερίφραστα πως το «ελληνικό κοινό είναι το καλύτερο».
Κομμάτια όπως τα «Second Sun», «Brothers», «Τime», «What took you so long», «Εxplosions» αλλά και οι διασκευές στο «Intro» των The XX και το «Υoung Folks» των Peter Bjorn And John κέρδισαν το κοινό τόσο με τις μελωδίες όσο και την ένταση που έκρυβαν μέσα τους ενώ ο Pita με το συνεχές παιχνίδι του με το κοινό (που τον έφερνε συχνά-πυκνά στην άκρη της σκηνής) συνέβαλλε ακόμη περισσότερο στον ενθουσιασμό που επικρατούσε
Μάλιστα, ανάμεσα στα τραγούδια, ο Pita μας ενημέρωσε πως η πρώτη ελληνική λέξη που έμαθε ήταν –για κάποιο λόγο που δεν ξέρουμε- η «απόστροφος» ενώ πριν από το «Εverything», το τελευταίο κομμάτι του κανονικού set, μας τόνισε πως η συγκεκριμένη σύνθεση ακούστηκε για πρώτη φορά στην Union Square της Νέας Υόρκης όταν οι City of the Sun ήταν μουσικοί δρόμου και μαζί με την Ελλάδα έχει παιχτεί πλέον σε 28 διαφορετικές χώρες. Το κοινό στο Κύτταρο φρόντισε η εκτέλεση της 5ης Μαΐου να συγκαταλέγεται μεταξύ των καλύτερων και υπάρχουν και ντοκουμέντα για αυτό. Τα πολύ κοντινά videos που έχουν στην κατοχή τους κοπέλες που είδαν την συναυλία από την πρώτη γραμμή με τον Pita σχεδόν να ποζάρει για αυτές σίγουρα δεν με διαψεύδουν..
Το encore ξεκίνησε με την ίδια ορμή αλλά και με την «αποκάλυψη» του Zach Para (κρουστά) πως είναι Έλληνας κατά το ήμισυ αλλά γνωρίζει ελάχιστα την γλώσσα . Εκείνη την ώρα, μάλιστα, μάθαμε πως ο Pita δεν περιορίστηκε να μάθει μόνο την «απόστροφο» καθώς τον στόλισε με ένα μεγαλοπρέστατο «μαλάκα», για να επιβεβαιώσει εκείνους που σκέφτηκαν πως η πρώτη αναφορά του ήταν πολύ καλή για να είναι αληθινή.
Το live τελείωσε λίγο πριν τις 01:00 με ένα ντελιριακό post rock μοντέρνο flamenco κομμάτι για δυο κιθάρες, κρουστά και κάποιες εκατοντάδες χέρια να χειροκροτούν.
Την ίδια ώρα οι ουρανοί είχαν ανοίξει και το κέντρο της Αθήνας το χτύπαγε μια από τις καταιγίδες των τελευταίων ημερών.
Ίσως να κρυβόταν κάποιος συμβολισμός σε όλο αυτό..
Εδώ, όμως, μιλάμε μόνο κυρίως για μουσική…
Και οι City of the Sun μας την πρόσφεραν απλόχερα…
