Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Αθήνα σαραντάρηδες που πριν 21 χρόνια πήγαν στο πρώτο RockWave Festival και συνεχίζουν εδώ και 21 χρόνια ακάθεκτοι… Το φεστιβάλ-θεσμός του καλοκαιριού ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και φέτος, γεμάτο ιδρώτα, καπνογόνα, δάκρυα συγκίνησης, τσιρίδες και φιλιά. Δύο stages, πολλά μουσικά ονόματα, άψογη διοργάνωση, η οποία επιβραβεύτηκε από την αθρόα προσέλευση , παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες . Στη μεγάλη σκηνή του Terra Stage με το alternative, πιο indie και brit pop ήχο και στη μικρή σκηνή του Vibe Stage με punk, γράφτηκε ιστορία την πρώτη Κυριακή του Ιούνη.
Οι πόρτες άνοιξαν νωρίς το μεσημέρι με τους Έλληνες Wish Upon A Star. Punk rock, ήχος μοντέρνος και μελωδικός, με άρωμα…Αμερικής. Οι Whereswilder παίρνουν τη σκυτάλη με stoner rock και την αγαπημένη πολλών 60s ψυχεδέλεια. Ακολουθούν οι Callas, ένα ολοκληρωμένο γκάρατζ συγκρότημα με μεγάλη πορεία στο χώρο και πολύ προσεγμένη σκηνική παρουσία. Οι Despite Everything γύρω τις 5.30, συνεχίζουν το punk της Vibe σκηνής. Δυνατές και θυμωμένες κιθάρες από 4 σούπερ ενεργητικούς στη σκηνή τύπους, που πείθουν για τον άψογο επαγγελματισμό τους με την πρώτη ματιά.
Οι Βρετανοί Subways, που εμφανίζονται στις 6.30, συνεπαίρνουν το ήδη ζεσταμένο κοινό. Ιδίως η Charlotte Cooper σαρώνει τη σκηνή ασταμάτητα με την ενέργεια και τη ζεστασιά της. Με τα άπταιστα ελληνικά τους μας χαιρέτησαν καθώς έπρεπε και φυσικά δε θα μπορούσε να λείψει η καθιερωμένη βουτιά στο κοινό αλλά και.. στα drums! Και κάπου γύρω στις 7.30, ο κόσμος ξέρει ότι θα απολαύσει μια ιστορική death punk μπάντα από τη Νορβηγία , τους Turbonegro, ένα sui generis συγκρότημα με πραγματικά φανατικό κοινό. Οι φευγάτοι Σκανδιναβοί, με τις απίθανες στολές και τα εθιστικά riff τους φρόντισαν να ανταμείψουν το ελληνικό fan club που είχε κάνει από νωρίς αισθητή την παρουσία του με σημαίες και πέτσινα καπέλα.
Η ώρα περνά… Μερικές ανάσες πριν τις 20:30 και όλοι περιμένουμε τα μεγάλα ονόματα. Οι Suede μετά από πολλά χρόνια απουσίας έρχονται στην Ελλάδα για πρώτη φορά και ήταν, από μόνοι τους, ικανός λόγος να επισκεφθείς τη Μαλακάσα. Με ένα ολοκληρωμένο setlist, τραγούδια από τον εξαιρετικό τελευταίο δίσκο, αλλά και όλα τα αγαπημένα παλιά, υπήρξαν…απολαυστικοί! Ο Bret Anderson εμφανίστηκε δυνατός, σίγουρος, γοητευτικότερος από ποτέ. Από τη σκηνή, στο κοινό, τυλιγμένος στο μικρόφωνό του, ανεβασμένος στο ηχείο, απλά πολύ σπουδαίος.
Έφτασε, όμως, η στιγμή που πολλοί περίμεναν με μεγάλη ανυπομονησία: η στιγμή των Dropkick Murphys, που έχουν στη χώρα μας φανατικούς θαυμαστές. Από την στιγμή που βγήκαν στη σκηνή με το δυναμικό «The Boys Are Back» μπορούσες να καταλάβεις τι θα επακολουθήσει. Το εργατικό Celtic punk σηκώνει κύμα ενθουσιασμού και η μικρή σκηνή αποδεικνύεται πολύ μικρή τελικά. Το «Rose Tattoo» και το «Johnny, I Hardly Knew Ya» ανέβασαν στροφές, μέχρι να έρθει λίγο πριν από το τέλος το «Kiss Me, I’ m Shitfaced», για να καλέσει ο frontman της μπάντας Κεν Κέισι όλες τις γυναίκες να ανέβουν στη σκηνή. Ξεκάθαρα, ένα από τα αξιομνημόνευτα highlight του εικοσαετούς μουσικού θεσμού.
Κι αφού σηκώσαμε χώμα και λαχανιάσαμε, ώρα να χαλαρώσουμε λιγάκι. Είναι πια έντεκα το βράδυ! Οι Last Shadow Puppets βγήκαν στην ώρα τους και ως αναμενόμενο επικράτησε πανζουρλισμός, κυρίως γένους θηλυκού. Ακούστηκαν όλες οι μεγάλες επιτυχίες αν και το ξεκίνημα με το I Want You (She’s So Heavy) των Beatles ήταν ανατριχιαστικό. Έως τη μία παρά κάτι, για γεμάτη δηλαδή μία και μισή ώρα, ο Miles Kane και ο Alex Turner πόζαραν, έπαιξαν μεταξύ τους σπέρνοντας κοριτσίστικο πανικό, κυρίως όμως απέδειξαν πως κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Ακούστηκαν και 2 διασκευές, η πρώτη στο πραγματικά υπέροχο 505 των Arctic Monkeys-έγινε ο χαμός από κάτω- και άλλη μία στο ένα και μοναδικό Is This What You Wanted του Leonard Cohen. Οι TLSP κατόρθωσαν, με βάση ένα ακουστικό live εγχόρδων, να καθηλώσουν τον κόσμο και να σφραγίσουν ιδανικά την έναρξη του αγαπημένου μας φεστιβάλ.
Εμείς κρατάμε δυνάμεις, γιατί το Rockwave συνεχίζεται, αναμένονται πολύ δυνατά ονόματα και performances και θα είμαστε εκεί για να τα απολαύσουμε όπως τους αξίζει!
